Αγαπητό ημερολόγιο, Πρέπει επειγόντως να μπεις
στο ffw και να φτάσει γρήγορα ο καιρός να
ξαναπάω σχολείο, γιατί δεν αντέχω άλλο τα
βασανιστήρια των διακοπών.
Για να μη μου μείνει κανένα τραύμα επειδή έτυχε να είμαι παιδί τον καιρό της Κρίσης, έχει βαλθεί αυτό το καλοκαίρι όλη η οικογένειά μου να με κάνει, σώνει και καλά, ευτυχισμένη. Εχθές, π.χ., πέρασα ένα εφιαλτικό βράδυ με καταναγκαστική διασκέδαση σε λούνα παρκ. Από νωρίς το απόγευμα την είχα ψυλλιαστεί ότι κάτι μου ετοιμάζανε. Με το που μπήκε σπίτι ο μπαμπάς το απόγευμα, παριστάνοντας ότι τάχα γυρίζει από τη δουλειά του (έχει απολυθεί από τον περασμένο Μάη, αλλά προσποιείται ωράριο για να μην πάθω ανασφάλεια… Αφήνει μάλιστα τον χαρτοφύλακά του στο κλιμακοστάσιο για να τον παίρνει γυρίζοντας και να εμφανίζεται ίδιος κι απαράλλακτος, όπως τον καιρό που δε με δούλευε), άρχισαν τα μέσα - έξω στο μπαλκόνι και οι διαβουλεύσεις του G4 (ένας βασικός μισθός, ένα επίδομα ανεργίας και δυο μικροσυντάξεις). Την ώρα που έβλεπα Πάτι (ένα σίριαλ με μια έφηβη από την Αργεντινή που έχει στη μάπα της έκδηλα τα σημάδια του ΔΝΤ), η γιαγιά πέρασε πίσω μου και μπήκε στο δωμάτιό μου. Με την άκρη του ματιού μου την τσάκωσα έπειτα από λίγο να γυρίζει στην κουζίνα έχοντας κρύψει πάλι στο βρακί της το γουρουνάκι μου. Από καιρό μου το ξαφρίζουνε όταν θέλουνε να με βγάλουνε έξω. Δεν τους λέω όμως τίποτα, γιατί έτσι κι αλλιώς οι οικονομίες μου είναι από το ΕΣΠΑ του παππού, που ΕΣΠΑσε δηλαδή ένα μεγάλο πήλινο κουμπαρά με τον σωματότυπο της γιαγιάς μου (μικρό κεφαλάκι, φαρδιά περιφέρεια και φθαρμένη τρύπα για εύκολο βαζοβγάλσιμο του νομίσματος), τον οποίο και γέμιζε από το 2002 ως το 2009, όσο δηλαδή του σηκωνόταν ακόμα η σύνταξη και το επικουρικό. Φαίνεται ότι κάνανε τα κουμάντα τους, βάλανε και κατιτί ρεφενέ και στείλανε τη μαμά να μου ανακοινώσει ότι μου έχουνε έκπληξη. Εγώ, όταν ακούω έκπληξη, είμαι σαν Ελλάδα που μόλις ξανασώθηκε. Ξέρω ότι θα υποφέρω. «Μόλις πέσει λίγο η ζέστη, θα πάμε βόλτα» μου ανακοίνωσε εκείνη, που πάντα περιμένει τη θερμοκρασία στο σαλόνι μας να πέσει κάτω από το ψυχολογικό όριο των 41 βαθμών για να με βγάλει έξω. Τι να κάνω κι εγώ; Πήγα και χτενίστηκα και περίμενα να με πάνε να με εκπλήξουνε. Γύρω στις 8:30 φτάσαμε στο λούνα παρκ. Την ώρα που μου έδιναν τη μάρκα για να ανέβω στη ρόδα, κοίταξα τη μαμά με ικεσία, αλλά εκείνη την εξέλαβε για ευγνωμοσύνη, όπως τότε που ένας γέρος πλησίασε τον πρωθυπουργό για να του ζητήσει έλεος κι αυτός του έσφιξε το χέρι και του είπε: «Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείτε και την κάνω δεκτή την προσφορά της σύνταξής σας γι’ αυτόν τον μήνα»… Καθισμένη μέσα στο κουβούκλιο άρχισα να γίνομαι spread. Ανέβαινα ψηλά κι απ’ τη ζαλούρα δεν άντεχα ούτε να κάνω επιθεώρηση του Αιγαίου για να δω τι θα αγοράσω. Κάθε φορά που ούρλιαζα από την πίεση στα εντόσθιά μου, το G4 από την εκποιημένη γη μου έγνεφε χαρούμενα «ου! Ου!»… Όταν κατέβηκα, σωσμένη στο τσακ από βέβαιη εκτίναξη, σαν πύραυλος του Καντάφι που μετάνιωσε και γύρισε πίσω για να μη χαλάσει κανένα κρητικό γλέντι, δέχτηκα την 6η δόση του δανείου ποπ - πορν της εβδομάδας. Με ταΐζουνε ποπ - πορν γιατί είναι φτηνό και συνηθίζεται στα κοτέτσια. Με το στόμα γεμάτο, με χώσανε στο γιγάντιο ταψί. Εκεί κωλοχτυπήθηκα κάμποση ώρα μέχρι που ομολόγησα ότι θέλω να βγω από το ευρώ και να επιστρέψω στη δραχμή… Που με τη δραχμή στο λούνα παρκ δεν πας. Ο παππούς όμως, που μπάνιζε γιαγιάδες διαφορετικών σωματότυπων, ήρθε ως άλλος Τζορτζ Σόρος και ξαναπλήρωσε για να μείνω και στην επόμενη γύρα. Έγινα κοπανιστή. Από το υποσυνείδητό μου ανέβηκε η ανάμνηση του διακοσάρικου και γλυκάθηκα σα να φούμαρα αποποινικοποιημένο. Όταν με βάλανε στα συγκρουόμενα, άκουγα αμυδρά τα άλλα παιδιά να λένε ευρωομόλογα. Μπορεί και να το φαντάστηκα. Βγήκα μισολιπόθυμη και μπήκα στο καρουζέλ του τρόμου, που περιστρεφόταν γύρω από έναν γαλλογερμανικό άξονα. Σήμερα το πρωί που ξύπνησα ήμουνα λες κι είχα περάσει 10 μέρες Χρηματιστήριο… Η καρδιά μου ήταν στην τσέπη… Heeelp!
Πένη Ζουζούνη
pontiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου