Οι ανεφάρμοστες λύσεις...

Τι σημαίνουν όλα όσα περιγράφουμε την προηγούμενη σελίδα; Πρώτα απ’ όλα, πως ακόμη μια φορά αναδεικνύεται ότι η πολιτική συμφωνία μιας Συνόδου Κορυφής είναι τεχνικά ημιτελής και πιθανότατα πρακτικά ανεφάρμοστη. Είναι ίσως η πρώτη φορά που μεγάλο πλήθος παραγόντων του διεθνούς οικονομικού συστήματος έσπευσε να αναδείξει την αναποτελεσματικότητα της παρούσας συμφωνίας.

Η εξέλιξη αυτή αναδεικνύει την κόπωση των αγορών και την αδημονία τους για μια πραγματική λύση. Ταυτόχρονα η συμφωνία δημιούργησε μια σειρά από νέα προβλήματα. Τα προβλήματα αυτά, τα οποία θα αποτελέσουν σημαντικό παράγοντα των επερχόμενων εξελίξεων, περιγράφονται ως εξής:

Δυσαρέσκεια στην Ελλάδα

Η έντονη δυσαρέσκεια των Ελλήνων κατόχων ομολόγων (κυρίως των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων) του ελληνικού κράτους εναντίον της κυβέρνησης (που τους ξεγέλασε) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (που δεν συμμετέχει στη μείωση του χρέους).

Ας δούμε πρώτα τον τρόπο με τον οποίο το κράτος εξαπάτησε τις τράπεζες και τους Έλληνες πολίτες: Όπως είναι

Aκόμη μια φορά αναδεικνύεται ότι η πολιτική συμφωνία μιας Συνόδου Κορυφής είναι τεχνικά ημιτελής και πιθανότατα πρακτικά ανεφάρμοστη. Είναι ίσως η πρώτη φορά που μεγάλο πλήθος παραγόντων του διεθνούς οικονομικού συστήματος έσπευσε να αναδείξει την αναποτελεσματικότητα της παρούσας συμφωνίας.
Η εξέλιξη αυτή αναδεικνύει την κόπωση των αγορών και την αδημονία τους για μια πραγματική λύση. Ταυτόχρονα η συμφωνία δημιούργησε μια σειρά από νέα
προβλήματα. Τα προβλήματα αυτά, τα οποία θα αποτελέσουν σημαντικό παράγοντα των επερχόμενων εξελίξεων, περιγράφονται ως εξής:
Δυσαρέσκεια στην Ελλάδα
Η έντονη δυσαρέσκεια των Ελλήνων κατόχων ομολόγων (κυρίως των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων) του ελληνικού κράτους εναντίον της κυβέρνησης (που τους ξεγέλασε) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (που δεν συμμετέχει στη μείωση του χρέους).
Ας δούμε πρώτα τον τρόπο με τον οποίο το κράτος εξαπάτησε τις τράπεζες και τους Έλληνες πολίτες: Όπως είναι γνωστό, το χαρακτηριστικό της κρίσης στην Ελλάδα (και σε σημαντικό βαθμό στην Πορτογαλία) είναι η κατάρρευση των οικονομικών της κεντρικής κυβέρνησης. Αυτή οδήγησε (πρακτικά) τα δύο κράτη σε χρεοκοπία.
Το «λάθος» που σήμερα καλούνται να πληρώσουν οι ελληνικές τράπεζες είναι ο δανεισμός που παρείχαν στο ελληνικό κράτος. Ο δανεισμός αυτός γινόταν κατ’ εντολήν των κυβερνήσεων, αφού είναι γνωστός ο κυβερνητικός παρεμβατισμός σε κάθε οικονομική δραστηριότητα της χώρας. Όχι πάντως χωρίς αξιοσημείωτα κέρδη των τραπεζών, ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο, κατά την οποία το κράτος δανείζεται πανάκριβα  σε  βραχυπρόθεσμο ορίζοντα...
Οι τράπεζες δάνειζαν επίσης τους πολίτες και τις επιχειρήσεις της χώρας, πολλοί εκ των οποίων εκτελούσαν τον οικονομικό τους προγραμματισμό και αναλάμβαναν εντυπωσιακά ρίσκα αγνοώντας τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Πρόκειται για μια τεράστιας έκτασης εξαπάτηση του ελληνικού λαού, που αναδεικνύει μερικά μόνο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη εφαρμογή της δημοκρατίας μας.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό σημείο που οδηγεί σε αμφισβήτηση των δηλωμένων προθέσεων των δανειστών μας αποτελεί η εξαίρεση από το ποσό του χρέους που υφίσταται μείωση 50% των ομολόγων αξίας 62 δισ. ευρώ, τα οποία η ΕΚΤ αγόρασε στη δευτερογενή αγορά σε τιμές χαμηλότερες από το μισό της αξίας τους.Η εξαίρεσή τους σημαίνει ότι, όταν τα ομόλογα αυτά λήξουν, η Ελλάδα θα κληθεί να τα πληρώσει στο 100% της αξίας τους επιπλέον των τόκων που μεσολαβούν. Έτσι η ΕΚΤ θα έχει επιτύχει ένα ληστρικό κέρδος εις βάρος μιας χώρας της ευρωζώνης που δίνει μάχη για την οικονομική επιβίωσή της!

Με τον τρόπο αυτόν διασφαλίζεται η αδυναμία της Ελλάδας να απεγκλωβιστεί από τα πλαίσια των διαδοχικών δανείων και μνημονίων, αφού τυχόν μείωση 50% και του χρέους που διατηρεί στα χέρια της η EKT θα προσέφερε στην Ελλάδα ένα σημαντικό κέρδος.

Το πλέον όμως εντυπωσιακό στοιχείο είναι η άμεση μετατροπή της ΕΚΤ σε κερδοσκοπικό οργανισμό. Η μετατροπή αυτή οδηγεί στην κατάλυση κάθε έννοιας αλληλεγγύης και δημιουργικής συνύπαρξης των λαών της ευρωζώνης, στόχος για τον οποίο υποτίθεται ότι δημιουργήθηκαν τόσο το ευρώ όσο και η ίδια η κεντρική τράπεζα που το υποστηρίζει.

Η Ελλάδα, στην προκειμένη περίπτωση, πληρώνει ακριβά το ότι η ευρωζώ-νη θέλει πάση θυσία να προστατεύσει την κεντρική της τράπεζα, η οποία έχει αγοράσει μεγάλες ποσότητες ιταλικών και ισπανικών ομολόγων. Σύμφωνα με τη λογική των ευρωζωνάτων, μια μείωση της αξίας των ελληνικών ομολόγων που διατηρεί θα μπορούσε να είναι ισχυρή ένδειξη του ότι θα συμβεί κάτι παρόμοιο με τα ομόλογα των άλλων χωρών. Σε μια τέτοια περίπτωση θα κατέρρεε η ΕΚΤ και πολύ σύντομα το ευρώ.

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα σώζει με έναν ακόμη τρόπο το κοινό νόμισμα επιτρέποντας μια παράλογη και δυσβάστακτη κερδοσκοπία εις βάρος της ίδιας και του ελληνικού λαού.

Τόσο η ευρωζώνη όσο και η ελληνική κυβέρνηση, λοιπόν, έχουν συνομολογήσει ότι σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να φανεί προς τις πανταχού παρούσες (και τα πάντα πληρούσες) αγορές ότι τα περιουσιακά στοιχεία της ΕΚΤ βρίσκονται σε κίνδυνο, διότι τότε οι επενδυτές θα απομακρύνονταν μαζικά από το ευρωπαϊκό νόμισμα δημιουργώντας ισχυρή καταπόνηση στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Συνεπώς, για να μην καταπονηθεί το διεθνές τραπεζικό σύστημα, ας πληρώσουν με το αίμα τους οι... ακαταπόνητοι μαλάκες Έλληνες με γκρέμισμα της ελληνικής οικονομίας, με ξεπούλημα της περιουσίας τους, με την προσωπική, οικογενειακή και συλλογική τους εξαθλίωση. Είναι, προφανώς, ζήτημα... προτεραιοτήτων.

Δυσφορία στη Γερμανία

Έχει αναφερθεί αρκετές φορές ότι η απόφαση της ηγεσίας και του συστήματος εξουσίας της Γερμανίας είναι η αξιοποίηση της «κρίσης του ευρώ» για τη μετατροπή της ευρωζώνης (τώρα) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (αργότερα) σε έναν χώρο που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Γερμανίας και των κρατών - δορυφόρων της.

Με τον τρόπο αυτόν τα κράτη της περιφέρειας θα υποστηρίξουν (με τους πόρους τους και το φθηνό εργατικό δυναμικό τους) την περαιτέρω ανάπτυξη των κρατών του κέντρου της ευρωζώνης και έτσι θα αυξηθεί συνολικά η ανταγωνιστικότητά τους (για να μπορέσουν να ανταγωνιστούν τις τεράστιες σε όγκο και δυνατότητες αναδυόμενες οικονομίες).

Εναλλακτικό σχέδιο στα παραπάνω αποτελεί η διάλυση της ευρωζώνης (με τη σημερινή της μορφή), το οποίο βέβαια έχει (με τη σειρά του) αρκετά μοντέλα. Η πολύ αργή διαδικασία που ακολουθείται από την ευρωζώνη για την επίλυση της κρίσης (απαραίτητη βέβαια για την επίτευξη των στόχων της Γερμανίας) έχει κουράσει επίσης τον λαό της Γερμανίας, ο οποίος (για ψυχολογικούς λόγους) απαιτεί άμεσες λύσεις για να μπορέσει να στραφεί στην καθημερινότητά του.

Το διάστημα των δύο ετών είναι πολύ μεγάλο για τη διατήρηση ενός τέτοιου προβλήματος στην επιφάνεια. Όπως έδειξαν οι πρόσφατες εκλογές του Σεπτεμβρίου και τονίζουν οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις, ο λαός της Γερμανίας ασπάζεται (ολοένα και περισσότερο) ριζικές λύσεις, όπως η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, για να περάσει η απόφαση ενίσχυσης του EFSF από τη γερμανική Βουλή, η καγκελάριος της χώρας αναγκάστηκε να δηλώσει ξεκάθαρα ότι η Ελλάδα θα εισέλθει σε στενή και συνεχή επιτροπεία.

Είναι ακόμη φανερό ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμορφώνεται και το νέο της σχήμα απομακρύνεται ταχύτατα από μια δημοκρατική ένωση των λαών της. Είναι πιθανόν η δυναμική που αναπτύσσεται, να ανατρέψει μέρος του σχεδίου της Γερμανίας, το οποίο έχει το μειονέκτημα ότι απαιτεί μεγάλο χρόνο.

Πιθανή η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία

Οι αγορές με τη σειρά τους έχουν μείνει άφωνες με την εφευρετικότητα και τη φαντασία των οργάνων της ευρωζώνης, τα οποία βρίσκονται εδώ και δύο χρόνια σε συνεχείς διαβουλεύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης εκφράζοντας συχνά - πυκνά τη βούλησή τους να υπερασπιστούν την ευρωζώνη και το κοινό νόμισμα, αλλά πρακτικά δεν έχουν καταφέρει ακόμη... τίποτε.

Οι οίκοι αξιολόγησης μιλούν ήδη ανοιχτά για «πιστωτικό γεγονός» και θεωρούν ότι η χώρα μας για αυτούς βρίσκεται ήδη σε καθεστώς χρεοκοπίας. Χαρακτηριστικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από   συνέντευξη   στελέχους τους στον Τύπο. Στην περίπτωση, λοιπόν, που σημαντικός   αριθμός   ιδιωτών επενδυτών, οι οποίοι έχουν καλύψει τις θέσεις τους, αρνηθούν να συμμετάσχουν στη διαδικασία οικειοθελούς μείωσης του χρέους, είναι αρκετά πιθανό να παρασύρουν και τους υπόλοιπους και έτσι να μειωθεί σημαντικά το ποσοστό συμμετοχής ακυρώνοντας τη συνολική προσπάθεια.

Τότε οι οίκοι αξιολόγησης, οι οποίοι ασφυκτιούν με τις τακτικές της ευρωζώνης, θα σπεύσουν να χαρακτηρίσουν την Ελλάδα (επίσημα) πτωχευμένη ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου.

Εδώ έχει ιδιαίτερη σημασία πως η Ελλάδα δεν έχει ακόμη λάβει την έκτη δόση, κάτι που θεωρείται σαν μια... γενική δοκιμή της περίπτωσης κατά την οποία θα πρέπει να καλύψει μόνη τις υποχρεώσεις της...

Η αναγγελία των συμπερασμάτων της έκτακτης Συνόδου Κορυφής αναφερόταν σε νέα μέτρα στήριξης της ελληνικής οικονομίας (μείωση του χρέους κατά 50% και δεύτερο μνημόνιο), η οποία θα έπρεπε να εισέλθει σε μια νέα φάση επιτροπείας και λιτότητας. Όλα αυτά βρίσκονται σε τρομερή δυσαρμονία με τη λαϊκή εντολή των εκλογών του Οκτωβρίου του 2009...

Τελικά αυτό που πραγματικά έλειπε από τη Σύνοδο Κορυφής (όπως και τις προηγούμενες) ήταν η αποφασιστικότητα.

Αναδεικνυόταν το κλίμα ότι η ευρωζώνη είναι αναγκασμένη να λάβει τις αποφάσεις αυτές, ενώ η πραγματική της βούληση είναι διαφορετική. Και πίσω από όλα αυτά, στο μυαλό των ηγετών της ευρωζώνης, κυριαρχεί η σκέψη ότι «όλα θα ήταν πιο εύκολα εάν δεν υπήρχε το πρόβλημα της Ελλάδας...».

Χαρακτηριστική είναι η πρόσφατη δήλωση του Σαρκοζί, η πρώτη τέτοιου είδους που γίνεται από την πλευρά της Γαλλίας: «Η ένταξη της Ελλάδας στη νομισματική ένωση ήταν λάθος, επειδή η χώρα αυτή εντάχθηκε με στοιχεία που ήταν ανακριβή. Η Αθήνα δεν ήταν έτοιμη το 2001...».

 pontiki