Μας... απογειώνουν,... τα αμφίρροπα ντέρμπι!

Οι αγώνες που χαρίζουν την μεγαλύτερη ικανοποίηση στους οπαδούς της «στρογγυλής θεάς» είναι τα ντέρμπι που κρίνονται στο τελευταίο δευτερόλεπτο - και είναι τόσο αμφίρροπα, ώστε οι θεατές περνούν συνεχώς από τον ενθουσιασμό στην αμφιβολία, στην αγωνία ή και στην απελπισία ακόμα.
Αυτό είναι το συμπέρασμα μίας νέας μελέτης, η οποία διερεύνησε τα συναισθήματα που μας προκαλούνται όταν καθηλωνόμαστε για να δούμε το ματς.

«Το ποδόσφαιρο, το φουτμπόλ και τα άλλα αθλήματα προφανώς προκαλούν πολύ έντονες συναισθηματικές εμπειρίες», λέει η ερευνήτρια Σίλβια Κνόμπλοχ-Γουέστερβικ, αναπληρώτρια καθηγήτρια Επικοινωνίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Οχάιο.
«Θα περίμενε κανείς ότι μόνο οι θετικές στιγμές θα επηρέαζαν την ικανοποίηση των φιλάθλων, αλλά αποδεικνύεται ότι και οι αρνητικές παίζουν καθοριστικό ρόλο».
Η δρ Κνόμπλοχ-Γουέστερβικ και οι συνεργάτες της μελέτησαν 113 φοιτητές, οι οποίοι παρακολούθησαν το 2006 από την τηλεόραση ένα ντέρμπι του αμερικανικού πανεπιστημιακού πρωταθλήματος φουτμπόλ. Στον αγώνα συμμετείχαν δύο προαιώνιοι αντίπαλοι (σαν τους δικούς μας Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό): οι Μπάκις του Πανεπιστημίου του Οχάιο και οι Γούλβερινς του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν.
Ο αγώνας εκείνος έχει μείνει στην ιστορία του αμερικανικού πανεπιστημιακού πρωταθλήματος φουτμπόλ, διότι οι Μπάκις ήταν στην 1^η θέση του πρωταθλήματος, οι Γούλβερινς στην 2^η και ο νικητής θα κέρδιζε το δικαίωμα να παίξει στο εθνικό πρωτάθλημα. Έπειτα από έναν δραματικό αγώνα, οι Μπάκις νίκησαν με το οριακό 42-39.
Πριν από τον αγώνα, οι 113 φοιτητές είχαν συμπληρώσει ένα ερωτηματολόγιο, στο οποίο ανέφεραν ποια ομάδα υποστήριζαν και πόσο φανατικοί οπαδοί της ήταν. Οι μισοί ήταν οπαδοί των Μπάκις, το ένα τρίτο ήταν οπαδοί των Γούλβερινς και οι υπόλοιποι ήταν απλώς φίλαθλοι.
Στη διάρκεια των… 24 διακοπών του αγώνα για διαφημίσεις (!), οι φοιτητές απαντούσαν σε ερωτήσεις μέσω Ίντερνετ, οι οποίες αφορούσαν το πώς ένιωθαν απ’ ό,τι έβλεπαν, το εάν πίστευαν πως η ομάδα τους θα νικήσει και το πόσο συναρπαστικό έκριναν τον αγώνα.
Η ανάλυση των απαντήσεών τους έδειξε πως οι οπαδοί των (νικητών) Μπάκις, οι οποίοι κάποια στιγμή του αγώνα ομόφωνα δήλωσαν πως η ομάδα τους θα χάσει (σ.σ. είχε μείνει πολύ πίσω στο σκορ), χαρακτήρισαν τον αγώνα ως τον πιο συναρπαστικό και ικανοποιητικό που είχαν δει ποτέ.

Τον χαρακτηρισμό αυτό δεν έδωσαν μόνον στο τέλος, όταν πια είχε νικήσει η ομάδα τους, αλλά και όταν είχαν δηλώσει απολύτως βέβαιοι πως θα χάσει.
Η δρ Κνόμπλοχ-Γουέστερβικ, η οποία παραδέχεται πως δεν είναι ένθερμος οπαδός του φουτμπόλ, συνοψίζει τα ευρήματα της μελέτης ως εξής:
«Οι οπαδοί επιζητούν “ριψοκίνδυνη” ψυχαγωγία όταν βλέπουν την αγαπημένη τους ομάδα να αγωνίζεται (“ριψοκίνδυνη” με την έννοια ότι η ομάδα τους θα μπορούσε τελικά να χάσει, οπότε θα απογοητεύονταν οικτρά) και δεν αποκομίζουν ιδιαίτερη ικανοποίηση από τις εύκολες νίκες.
»Αυτό πιθανώς οφείλεται στο έντονο δέσιμό τους με την ομάδα “τους”, αλλά και στην απειλή της ήττας καθ’ εαυτή. Η απειλή αυτή δημιουργεί έντονο σασπένς, που με τη σειρά του προκαλεί έντονο αίσθημα ικανοποίησης. Γι’ αυτό και οι οπαδοί περνούν καλύτερα όταν βλέπουν δύσκολα και αμφίρροπα ματς, παρά όταν βλέπουν κάτι με εγγυημένο χάπι εντ»!

Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα
tanea