Το παλιό ΠΑΣΟΚ δεν θέλει,... το νέο δεν μπορεί

Παρακολουθούμε έντρομοι, απογοητευ­μένοι και ανήμποροι την κυβέρνηση να παλινωδεί δραματικά, τη χώρα να καταρ­ρέει και τις ζωές μας σε ελεύθερη πτώ­ση. Δυο χρόνια τώρα παρακολουθούμε εξαντλημέ­νοι, στα όριά μας, το ρεσιτάλ ασυνέπειας λόγων και έργων, αλλά και τον παραλογισμό της κυβερνητι­κής διακυβέρνησης. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πέ­τυχε το ακατόρθωτο: να γίνει η πιο αντιδημοφιλής κυβέρνηση της
μεταπολίτευσης εξαγγέλλοντας μέ­τρα και μεταρρυθμίσεις που τελικά δεν θέλει ή δεν μπορεί να εφαρμόσει. Επί περίπου δύο χρόνια και κάθε μέρα χρεωνόταν το βάρος επώδυνων αλλά αναγκαίων, σωστών και δίκαιων μεταρρυθμίσεων που χρονίζουν εδώ και δεκαετίες δίχως να τολμά την τελευταία στιγμή να τις κάνει πράξη. Έτσι ζή­σαμε περιπτώσεις απείρου κάλλους, όπως να ανοί­γουν τα κλειστά επαγγέλματα, αλλά όχι τελείως. Για την ακρίβεια να ανοιγοκλείνουν, μιας και κάθε πανίσχυρη συντεχνία επέβαλλε την ειδική μεταχεί­ριση που είναι απαραίτητη για τον κλάδο της και πάντα επωφελής για το κοινωνικό σύνολο. Για πα­ράδειγμα, είναι επωφελές για την κοινωνία να πω­λούνται οι άδειες των φαρμακείων 300.000 ευρώ η έκαστη, πάντα κάτω από το τραπέζι, και 150.000 με 200.000 ευρώ οι άδειες της λαοφιλούς και ευ­γενούς τάξης των ιδιοκτητών ταξί. Είναι επωφελείς για το δημόσιο συμφέρον οι ΔΕΚΟ με τους κομμα­τικούς υπεράριθμους και τους εργατοπατέρες συν­δικαλιστές με προνόμια πρωτοφανή και σπατάλες εξωφρενικές που κάθε χρόνο τα χρέωναν στις πά­ντα άδειες τσέπες των μισθωτών και συνταξιού­χων, των οποίων τα συμφέροντά τους τώρα υπε­ρασπίζονται με τις επαναστατικές τους εμφανίσεις και ρητορικές.
Η χώρα έχει το μαύρο της το χάλι και το γνωρί­ζουν όλοι μηδενός εξαιρουμένου πολιτικοί και πο­λίτες, ωστόσο η ανικανότητα και η ατολμία της κυ­βερνητικής πελατειακής πολιτικής δεν έχει προη­γούμενο. Η κυβέρνηση επίσης δεν έχει το άλλοθι των συντριπτικών αντιδράσεων αλλά και της εγκλη­ματικά επιπόλαιης, επικίνδυνης και χαοτικής αντι­πολίτευσης που της ασκείται. Είχε όλο τον χρόνο και τη λαϊκή εντολή, την ισχυρότερη πολιτική νομι­μοποίηση σε μια δημοκρατία, να πάρει τα επώδυνα και σωστά μέτρα, να κάνει απερίσπαστη τη δουλειά της, να φέρει τα πρώτα αποτελέσματα, να δημι­ουργήσει προοπτικές εξόδου από την κρίση, να με­τατρέψει την κρίση σε ευκαιρία, να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα της μεταπολίτευσης, να χαρίσει ελπί­δα. Ωστόσο, το παλιό ΠΑΣΟΚ, το απεχθές, το βαθύ ΠΑΣΟΚ με τις ρεμούλες, την ασυδοσία, την ατιμω­ρησία, απέκτησε ξαφνικά σοσιαλιστική συνείδηση κι ευαισθησίες χρεώνοντας τελικά στον Έλληνα πολίτη πολύ ακριβά τον φτηνό και χυδαίο λαϊκισμό του. Το δε νέο ΠΑΣΟΚ με τη σειρά του μοιάζει να μην γνωρίζει πρόσθεση και αφαίρεση, καθώς μας έβαλε να μαζεύουμε αποδείξεις για να χρεώσουμε τελικά περισσότερο το ήδη χρεοκοπημένο κράτος. Έτσι φτάσαμε σε μια κοινωνία ετοιμοθάνατη, που, αντί να της χορηγήσουν οξυγόνο, την απειλούν να της κόψουν το ρεύμα. Λάθος· το ρεύμα έχει ήδη κοπεί, ο ασθενής έχει ήδη αποβιώσει, ωστόσο το θλιβερό πολιτικό σύστημα κοιτά την πάρτη του, τα στενά κομματικά του οφέλη, και τρέμει στην ιδέα ότι στον γκρεμό θα παρασυρθεί κι αυτό. Αυτός εί­ναι ο φόβος των Κοινοβουλευτικών Ομάδων του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. και των λοιπών κομμάτων της αριστεροδεξιάς, που κόπτονται για τα λαϊκά συμφέρο­ντα, κατά τρόπο που προκαλεί τη βαθιά μας θλίψη, τον αποτροπιασμό μας, μας απελπίζει, μας τρομά­ζει, αλλά ταυτόχρονα και μας εξαγριώνει. Αυτό το δύσοσμο και τυμπανιαίο πτώμα του πολιτικού μας συστήματος είναι πλέον ανάγκη να ενταφιαστεί στα σκουπίδια της Ιστορίας.
Βιώνοντας ήδη μια εθνική κατάθλιψη φτάσαμε στα όριά μας σαν κοινωνία. Στη δύσκολη αυτή συ­γκυρία που ζούμε οφείλουμε να διδαχτούμε από τα παθήματά μας και να μην ενδίδουμε στον εύ­κολο και ανώδυνο καταγγελτικό λόγο, στον λαϊκι­σμό, στους καιροσκόπους και κυρίως να μην εμπι­στευόμαστε κανένα στερεότυπο πολιτικής σκέψης και ηθικής της μεταπολίτευσης. Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι η χώρα δεν έχει ανάγκη από επαρχιακής εμπνεύσεως επιθεωρησιακές σκηνές στο κοινοβούλιο με ψωμιά και γάλατα. Εκτός από κακής αισθητικής έμπνευση να φοράς φόρμα Εκά­λης στο βουλευτικό έδρανο και να κραδαίνεις φρατζόλες στο βήμα, αποτελεί έναν ευτελισμό της ζω­ής μας αυτού του είδους η υπέρ της συνηγορία.
xenofonb@gmail.com
pontiki