Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 09, 2011

«Ετσι κλείσαμε τις πληγές μας»



Εκείνη την ώρα, ο Τζον Τορτούρο άφηνε στο σχολείο τον μεγάλο του γιο και κατευθυνόταν σε μια παιδική χαρά με τον μικρότερο. Ο Τζόναθαν Σαφράν Φοέρ σκεφτόταν μόνο την έκδοση του πρώτου του μυθιστορήματος. Και ο Πολ Οστερ συνόδευε μαζί με τη σύζυγό του την κόρη του στο μετρό - η 11η Σεπτεμβρίου ήταν η πρώτη της μέρα στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους γέννησε σε αυτούς τους τρεις Νεοϋορκέζους διαφορετικές σκέψεις, προκάλεσε διαφορετικές αντιδράσεις. Ο Τορτούρο δεν πίστευε ότι είχε συμβεί κάτι σοβαρό μέχρι που στρίβοντας σε ένα στενό για να επιστρέψει στο σπίτι του στο Μπρούκλιν είδε μια τεράστια στήλη καπνού να υψώνεται από το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου.
Το μυαλό του Οστερ, συγγραφέα της «Τριλογίας της Νέας Υόρκης», πήγε αυτόματα στην κόρη του. Για αρκετές ώρες μετά την επίθεση θα στεκόταν όρθιος στην ταράτσα του κτιρίου που βρίσκεται το διαμέρισμά του βλέποντας τον ίδιο καπνό που έκανε τον Τορτούρο να σκεφτεί ότι η πόλη του ζούσε μια τραγωδία. Ο βραβευμένος ηθοποιός θα μάθαινε λίγες ώρες αργότερα ότι αρκετοί φίλοι και γνωστοί του είχαν χάσει τη ζωή τους στο τρομοκρατικό χτύπημα. Ο φίλος που θρήνησε περισσότερο ήταν ένας πυροσβέστης που αν και εκτός υπηρεσίας εκείνη την ώρα έτρεξε στους Δίδυμους Πύργους και καταπλακώθηκε από τα συντρίμμια. Την επομένη, ο Τορτούρο παρουσιάστηκε ως εθελοντής στα σωστικά συνεργεία. «Ηθελα να κάνω κάτι, οτιδήποτε κι αν ήταν αυτό» δηλώνει σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Λ' Εσπρέσο».
Δέκα χρόνια από τότε, το καθένα από αυτά τα τρία πρόσωπα έχει συνδέσει με μια εικόνα την τραγωδία. Στον Τζόναθαν Σαφράν Φοέρ έχει εντυπωθεί η εικόνα των εργαζομένων να πηδούν από τα παράθυρα των Δίδυμων Πύργων και ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί στον δρόμο να παρακολουθεί συγκλονισμένος χωρίς να μπορεί να αρθρώσει κουβέντα. Ο Πολ Οστερ δεν θα ξεχάσει τον κόσμο που κυκλοφορούσε στο Παρκ Σλόουπ με μάσκες για να προστατευτεί από τον καπνό. «Ο άνεμος είχε σπρώξει τον καπνό στο Μπρούκλιν, ήταν αδύνατον να αναπνεύσεις. Ηταν σαν να βρίσκεσαι σε κάποια ταινία επιστημονικής φαντασίας στην οποία κυριαρχεί ένα σκηνικό Αποκάλυψης» διηγείται στην εφημερίδα «Λα Ρεπούμπλικα».

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ. Το σημείο που τέμνονται οι εντυπώσεις των τριών Νεοϋορκέζων είναι στη δύναμη της πόλης τους να ξαναβρεί τον ρυθμό της. «Στην αρχή νιώθαμε πολύ εύθραυστοι. Αλλά έπειτα από λίγο, ίσως τρεις εβδομάδες, ο καθένας επέστρεψε στις υποχρεώσεις της καθημερινότητάς του, αρχίσαμε να μιλάμε για τη νίκη των Γιάνκις, αναζητούσαμε διεξόδους εκτόνωσης. Και η τέχνη βοήθησε πολύ σε αυτό» υπογραμμίζει ο Τζον Τορτούρο. «Η ζωή στη Νέα Υόρκη δεν άλλαξε πολύ» λέει ο Πολ Οστερ. Ή, όπως το θέτει ο Τζόναθαν Σαφράν Φοέρ, «δεν άλλαξε τίποτε που να μην ξανάγινε όπως ήταν πριν, μέσα σε λίγο χρόνο».

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

tanea

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...