Η κατάθλιψη μπορεί να είναι ενδογενής ή εξωγενής ανάλογα με τις αιτίες που την δημιούργησαν.
Διανύοντας μία τόσο δύσκολη περίοδο, η κατάθλιψη, ως ψυχική
ασθένεια πιο επίκαιρη από ποτέ. Γνωρίζοντας καλύτερα τι σημαίνει
κατάθλιψη, μαθαίνουμε ταυτόχρονα πως να την αντιμετωπίσουμε.
Η κατάθλιψη διακρίνεται σε εξωγενή και ενδογενή. Όπως
περιγράφουν και οι ονομασίες η εξωγενής έχει να κάνει με παράγοντες του περιβάλλοντός που επηρεάζουν την ψυχολογία μας, ενώ η ενδογενής εξαρτάται από τις ψυχολογικές τάσεις του ίδιου του ατόμου. Και οι δύο αυτές καταστάσεις αντιμετωπίζονται πλήρως, η αποτελεσματική αντιμετώπισή τους όμως βασίζεται στη σωστή διάγνωση της “πηγής” τους.
Η κατάθλιψη μπορεί να οφείλεται σε παρατεταμένο άγχος, ακόμα και για χρόνια. Στην προσπάθειά του ο άνθρωπος να αντιμετωπίσει διάφορες στρεσογόνες καταστάσεις, μη γνωρίζοντας όμως τον τρόπο και νιώθοντας πια αδύναμος απέναντι σε αυτές, επικάθεται στην πρωτεύουσα ψυχική κατάσταση του άγχους, η δευτερεύουσα της καταθλιπτικής διάθεσης ή κατάθλιψης. Αποτέλεσμα είναι να συνυπάρχουν στο άτομο και οι δύο ψυχικές καταστάσεις, άγχους και καταθλιπτικής διάθεσης.
Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή από τον ειδικό αν η κατάθλιψη αποτελεί την πρωτογενή αιτία της συμπεριφοράς ενός ανθρώπου, ή αν αυτή είναι αποτέλεσμα άλλης αιτιολογίας, ένα σημείο το οποίο δυστυχώς μπορεί συχνά να ‘παραπλανήσει’ τον ειδικό στη διάγνωση και επομένως στη θεραπεία του ατόμου.
Η διάγνωση της κατάθλιψης περιλαμβάνει συγκεκριμένα κριτήρια, που αφορούν τη συναισθηματική διάθεση, τη σκέψη, ψυχοσωματικά συμπτώματα, τα οποία πρέπει να εμφανίζονται για κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν χρονικές περίοδοι όπου ο άνθρωπος ‘νιώθει καλύτερα’, και το γεγονός αυτό να τον κάνει να αναβάλλει την αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής. Η καλυτέρευση αυτή δεν πρέπει να ξεγελά, καθώς η ταλαιπωρία του θα συνεχιστεί. Συμπτώματα της κατάθλιψης, μπορούν να είναι, εκτός της καταθλιπτικής διάθεσης για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα:
-η έντονη ελάττωση του ενδιαφέροντος ή της ευχαρίστησης του ατόμου σε δραστηριότητες τις οποίες παλαιότερα έβρισκε ευχάριστες
-η ελαττωμένη ικανότητά του να σκεφθεί ή να συγκεντρωθεί (πχ. δυσκολεύεται να παρακολουθήσει μία ταινία στην τηλεόραση)
-απώλεια ή αύξηση βάρους
-αϋπνία ή υπερυπνία (δυσκολεύεται να σηκωθεί από το κρεβάτι, συχνά δεν βρίσκει λόγο γιατί να το κάνει αυτό).
-οι ενοχικές σκέψεις, για παράδειγμα ότι είναι ανάξιο
-η κόπωση/απώλεια ενεργητικότητας
-είναι πιθανό να υπάρχουν σκέψεις θανάτου ή αυτοκτονικός ιδεασμός επίσης.
Η φαρμακευτική αγωγή δεν θεραπεύει, χρησιμοποιείται μόνο υποστηρικτικά και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα συνήθως, όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο, σε συνδυασμό με τον βασικό άξονα που αποτελούν ο ψυχολόγος με το άτομο.
Η κατάθλιψη διακρίνεται σε εξωγενή και ενδογενή. Όπως
περιγράφουν και οι ονομασίες η εξωγενής έχει να κάνει με παράγοντες του περιβάλλοντός που επηρεάζουν την ψυχολογία μας, ενώ η ενδογενής εξαρτάται από τις ψυχολογικές τάσεις του ίδιου του ατόμου. Και οι δύο αυτές καταστάσεις αντιμετωπίζονται πλήρως, η αποτελεσματική αντιμετώπισή τους όμως βασίζεται στη σωστή διάγνωση της “πηγής” τους.
Η κατάθλιψη μπορεί να οφείλεται σε παρατεταμένο άγχος, ακόμα και για χρόνια. Στην προσπάθειά του ο άνθρωπος να αντιμετωπίσει διάφορες στρεσογόνες καταστάσεις, μη γνωρίζοντας όμως τον τρόπο και νιώθοντας πια αδύναμος απέναντι σε αυτές, επικάθεται στην πρωτεύουσα ψυχική κατάσταση του άγχους, η δευτερεύουσα της καταθλιπτικής διάθεσης ή κατάθλιψης. Αποτέλεσμα είναι να συνυπάρχουν στο άτομο και οι δύο ψυχικές καταστάσεις, άγχους και καταθλιπτικής διάθεσης.
Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή από τον ειδικό αν η κατάθλιψη αποτελεί την πρωτογενή αιτία της συμπεριφοράς ενός ανθρώπου, ή αν αυτή είναι αποτέλεσμα άλλης αιτιολογίας, ένα σημείο το οποίο δυστυχώς μπορεί συχνά να ‘παραπλανήσει’ τον ειδικό στη διάγνωση και επομένως στη θεραπεία του ατόμου.
Η διάγνωση της κατάθλιψης περιλαμβάνει συγκεκριμένα κριτήρια, που αφορούν τη συναισθηματική διάθεση, τη σκέψη, ψυχοσωματικά συμπτώματα, τα οποία πρέπει να εμφανίζονται για κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν χρονικές περίοδοι όπου ο άνθρωπος ‘νιώθει καλύτερα’, και το γεγονός αυτό να τον κάνει να αναβάλλει την αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής. Η καλυτέρευση αυτή δεν πρέπει να ξεγελά, καθώς η ταλαιπωρία του θα συνεχιστεί. Συμπτώματα της κατάθλιψης, μπορούν να είναι, εκτός της καταθλιπτικής διάθεσης για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα:
-η έντονη ελάττωση του ενδιαφέροντος ή της ευχαρίστησης του ατόμου σε δραστηριότητες τις οποίες παλαιότερα έβρισκε ευχάριστες
-η ελαττωμένη ικανότητά του να σκεφθεί ή να συγκεντρωθεί (πχ. δυσκολεύεται να παρακολουθήσει μία ταινία στην τηλεόραση)
-απώλεια ή αύξηση βάρους
-αϋπνία ή υπερυπνία (δυσκολεύεται να σηκωθεί από το κρεβάτι, συχνά δεν βρίσκει λόγο γιατί να το κάνει αυτό).
-οι ενοχικές σκέψεις, για παράδειγμα ότι είναι ανάξιο
-η κόπωση/απώλεια ενεργητικότητας
-είναι πιθανό να υπάρχουν σκέψεις θανάτου ή αυτοκτονικός ιδεασμός επίσης.
Η φαρμακευτική αγωγή δεν θεραπεύει, χρησιμοποιείται μόνο υποστηρικτικά και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα συνήθως, όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο, σε συνδυασμό με τον βασικό άξονα που αποτελούν ο ψυχολόγος με το άτομο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου