Ένα και μόνο γονίδιο ευθύνεται για το πόσο τρυφερός και ευγενικός είναι κάθε άνθρωπος
Το savoir faire δεν είναι θέμα αγωγής αλλά γονιδίων. Σε αυτό
το συμπέρασμα κατέληξαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο.
Σύμφωνα με τα ευρήματα μελέτης τους, το πόσο ευγενικός και τρυφερός
φαίνεται κανείς στους άλλους, είναι θέμα ενός και μόνο γονιδίου.
Η μειλιχιότητα που αποπνέει, μάλιστα, είναι τόσο πηγαία που ακόμα και οι ξένοι γύρω του μπορεί να διαισθανθούν αν ένας άνθρωπος έχει στο DNA του το συγκεκριμένο γονίδιο, ακόμα κι αν δεν τους μιλήσει καν. Το εν λόγω γονίδιο -του οποίου υπάρχουν διάφορες παραλλαγές- ρυθμίζει στον οργανισμό τον υποδοχέα της λεγόμενης ορμόνης της στοργής, της ωκυτοκίνης.
Οι επιστήμονες ζήτησαν από 116 εθελοντές να παρακολουθήσουν 23 ξεχωριστά ζευγάρια σε αντίστοιχα βίντεο χωρίς ήχο, διάρκειας 20 δευτερολέπτων το καθένα, στα οποία ο ένας σύντροφος διηγιόταν στον άλλο μια ιστορία προσωπικού πόνου. Οι εθελοντές έπρεπε να αξιολογήσουν πόσο ευγενικός, ζεστός και αξιόπιστος φαινόταν ο σύντροφος που άκουγε την ιστορία.
Τα αποτελέσματα της έρευνας, που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, έδειξαν ότι όσοι από τα μέλη των 23 ζευγαριών είχαν την παραλλαγή του συγκεκριμένου γονιδίου που ρυθμίζει τον υποδοχέα της ωκυτοκίνης, φαίνονταν στους θεατές των βίντεο σαφώς πιο τρυφεροί και ευγενικοί, σε σχέση με όσους είχαν τις άλλες γενετικές παραλλαγές του γονιδίου.
Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τους ερευνητές, αν και η μελέτη δείχνει πως ακόμα και μία μικρή γενετική παραλλαγή μπορεί να έχει απτές συνέπειες για τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου, κανένα μοναδικό γονίδιο δεν είναι δυνατό να καθορίσει πλήρως και σε προβλέψιμο βαθμό τη συμπεριφορά κάποιου.
Η μειλιχιότητα που αποπνέει, μάλιστα, είναι τόσο πηγαία που ακόμα και οι ξένοι γύρω του μπορεί να διαισθανθούν αν ένας άνθρωπος έχει στο DNA του το συγκεκριμένο γονίδιο, ακόμα κι αν δεν τους μιλήσει καν. Το εν λόγω γονίδιο -του οποίου υπάρχουν διάφορες παραλλαγές- ρυθμίζει στον οργανισμό τον υποδοχέα της λεγόμενης ορμόνης της στοργής, της ωκυτοκίνης.
Οι επιστήμονες ζήτησαν από 116 εθελοντές να παρακολουθήσουν 23 ξεχωριστά ζευγάρια σε αντίστοιχα βίντεο χωρίς ήχο, διάρκειας 20 δευτερολέπτων το καθένα, στα οποία ο ένας σύντροφος διηγιόταν στον άλλο μια ιστορία προσωπικού πόνου. Οι εθελοντές έπρεπε να αξιολογήσουν πόσο ευγενικός, ζεστός και αξιόπιστος φαινόταν ο σύντροφος που άκουγε την ιστορία.
Τα αποτελέσματα της έρευνας, που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, έδειξαν ότι όσοι από τα μέλη των 23 ζευγαριών είχαν την παραλλαγή του συγκεκριμένου γονιδίου που ρυθμίζει τον υποδοχέα της ωκυτοκίνης, φαίνονταν στους θεατές των βίντεο σαφώς πιο τρυφεροί και ευγενικοί, σε σχέση με όσους είχαν τις άλλες γενετικές παραλλαγές του γονιδίου.
Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τους ερευνητές, αν και η μελέτη δείχνει πως ακόμα και μία μικρή γενετική παραλλαγή μπορεί να έχει απτές συνέπειες για τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου, κανένα μοναδικό γονίδιο δεν είναι δυνατό να καθορίσει πλήρως και σε προβλέψιμο βαθμό τη συμπεριφορά κάποιου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου