Εκκωφαντική έκρηξη,... ή ελπίδα;

Οι εξελίξεις των τελευταίων ωρών σου παγώνουν το αίμα. Γιατί από τη μία οι δελφίνοι φαίνεται να είναι οργανωμένοι και να προχωρούν βάσει σχεδίου το οποίο προφανώς δεν επεξεργάστηκαν μόνοι τους και το οποίο ενδεχομένως περιλαμβάνει και άλλα παραδόπιστα φυντάνια της νεότερης ιστορίας και κάποιους έξωθεν «μέντορες». Τώρα πόσο άρτια οργανωμένο είναι το σχέδιό τους θα δείξει. Το σίγουρο είναι πως οι ίδιοι είναι οπλισμένοι με όχι μόνο με
θράσος αλλά με έναν ιδιότυπο ερμιτισμό που τους κρατάει μακριά, αποστειρωμένους από την ανθρώπινη ύπαρξη.  Κάτι που τους
 ΠΑΤΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΡΕ 200 ΕΥΡΩ!!!
δίνει τη δυνατότητα να μην αισθάνονται το παραμικρό (ίσως μόνο την απελευθέρωση από τα «βαρίδια») όταν μια ολόκληρη κοινωνία κρέμεται από το γκρεμό κι εκείνοι της πατούν τα δάχτυλα και της σπρώχνουν και το κεφάλι για να είναι σίγουροι ότι θα πέσει.
Από την άλλη ένα ημιαζύμωτο υλικό ποικίλων πολιτικών εκφωνήσεων αριστερής προέλευσης και μιας τεράστιας – στα όρια της έκρηξης -  κοινωνικής οργής κάτω από το γενικό πρόσταγμα και πρόταγμα «να φύγει η κυβέρνηση». Να φύγει η καριόλα, αλλά μετά τι; Προετοιμάζει η αριστερά την κοινωνία με ένα ισχυρό πολιτικό αίτημα για το μετά; Άντε και  όλες οι προσπάθειες του λεγόμενου αστικού μπλοκ εξουσίας να επανασυγκροτηθεί και να μείνει πάνω αποτυγχάνουν, άντε και οι αριστερές δυνάμεις αθροίζουν ποσοστό που τους δίνει τη δυνατότητα να ανέβουν στην εξουσία, άντε και το πράττουν, άντε και είναι και το ΚΚΕ μέσα, προς χάριν του σεναρίου: ποιανού η θέση θα υπερισχύσει; Η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους που ζητάει ο Τσίπρας με όπλο εκβιασμού και μόνο τη στάση πληρωμών όπως ζητάει ο Τσίπρας, η υλοποίηση αυτού του «εκβιασμού» όπως ζητούν οι υποστηρικτές της εξόδου από το ευρώ, ή εφαρμογή του προγράμματος της «λαϊκής εξουσίας» εδώ και τώρα; Ποια κατεύθυνση θα προωθηθεί αυτή της αναστήλωσης της εθνικής κυριαρχίας την οποία οι μισοί αριστεροί τη βλέπουν ως εθνική απομόνωση ή μια διαπραγμάτευση με ένα θεσμικό στρατό που έχει επιβάλλει τον ζόφο σε όλη την Ευρώπη;
Μπορεί πια και να μην έχουν σημασία τα ερωτήματα, ο χρόνος των αναλύσεων, όπως οι πάντες επισημαίνουν τελείωσε. Η ώρα της δράσης είναι εδώ και θα αποδειχτεί τι ο κόσμος κρατάει και τι πετάει από τις λύσεις που του προτείνονται, αν είναι έτοιμος ή ανέτοιμος για να προωθήσει την «λαϊκή κυριαρχία», αν θα αποτελέσει απλώς μια εκρηκτική ύλη που θα καταναλωθεί σε μια εκωφαντική έκρηξη αν μπορεί να μετασχηματίσει τη συγκυρία σε ελπίδα για το αύριο...
Από το Μαρικάκι
pontiki