«Κάνει φτερά»,... ο δημόσιος πλούτος

Η ενδιαφέρουσα περίπτω­ση της ΔΕΗ, της Silchester και του Στέφεν Μπατ, που παρουσιάσαμε πριν από μία εβδομάδα, είναι ένα μόνο επει­σόδιο στο μεγάλο οικονομικό σίριαλ (το οποίο από μηνών έχει φωτίσει το «Π») που ονομάζεται «αναδιανομή του ελληνικού πλούτου». Πρόκειται για τη διαδικασία, κυρίως μέσω χρη­ματιστηρίου, η οποία θα οδηγήσει τις μεγαλύτερες ελληνικές
επιχειρήσεις σε άλλα χέρια.
Την ώρα που το συντηρητικό fund Silchester έφτανε αθόρυβα στην απόκτηση ποσοστού στη ΔΕΗ, τα με­γάλα επενδυτικά σχήματα που δρα­στηριοποιούνται εδώ και χρόνια στην ελληνική αγορά (Fidelity, Capital, Templeton κ.ά.) διατηρούν το μεγα­λύτερο μέρος των θέσεών τους ή και αλλάζουν τομείς ενδιαφέροντος, χω­ρίς όμως να απομακρύνονται από τη χώρα μας. Και κυρίως χωρίς να απο­μακρύνονται από τις επιχειρήσεις - φιλέτα, παρά μόνο προσωρινά, με στόχο να ρίξουν τις τιμές...
Δεν είναι τυχαίο ότι από την πλευ­ρά των Βρετανοαμερικανών της Silchester το μεγαλύτερο μέρος της θέσης τους στη ΔΕΗ «χτίστηκε» σε επίπεδα χαμηλότερα των 6,5 έως τα ελάχιστα των 5,25 ευρώ. Την ίδια περίοδο, μια ανάλυση της έγκυρης eZMarket έλεγε ότι:
«...Η τιμή παρέμεινε πάνω από τη γραμμή λαιμού όλο το 2010, περιμέ­νοντας να δημιουργηθούν συνθήκες για να υποχωρήσει προς τον πυθμέ­να της. Ελάχιστα επίπεδα όπου θα παραμείνει όσο χρειάζεται για να ολοκληρωθεί το μάζεμά της. Σύμφω­να με την ίδια ομάδα, καθοδική λύση του σχηματισμού θα πίεζε την τιμή προς τα 4,5 ευρώ σε βραχυμεσοπρόθεσμο ορίζοντα». Είτε διαφωνεί είτε συμφωνεί κάποιος με αυτήν την προ­σέγγιση, το βέβαιο είναι ότι έχει με­γάλο ενδιαφέρον.
Η Silchester, όμως, εκτός από τη ΔΕΗ λέγεται πως παίρνει θέσεις και στο μετοχικό κεφάλαιο του ΟΠΑΠ.
Εξ ου και την επομένη της διαρρο­ής της πληροφορίας αυτής, την πε­ρασμένη Τρίτη, η μετοχή του ΟΠΑΠ ηγήθηκε μιας μικρής ανόδου στο Χ.Α. Άλλωστε στην αγορά αποτε­λεί κοινό τόπο ότι η αναδιανομή θα πραγματοποιηθεί κυρίως μέσω του χρηματιστηρίου (γι’ αυτό και ο Παπακωνσταντίνου επιμένει για την περίπτωση της ΔΕΗ ότι θα προτι­μήσει θεσμικό επενδυτή και όχι το Χ.Α.), αλλά σε αποτιμήσεις που θα εξυπηρετούν τους ξένους, με όποια μορφή εμφανιστούν.
Παιχνίδι με μετοχές
Για του λόγου το αληθές: Η νέα λί­στα του Χ.Α. για τις μεταβολές των πο­σοστών των βασικών μετόχων τους, με ημερομηνία 19 Σεπτεμβρίου 2011, εμφανίζει αλλαγές στη μετοχική σύν­θεση 5 εταιρειών. Οι δύο σημαντικότε­ρες αφορούν τη ΔΕΗ και τον ΟΠΑΠ. Στη ΔΕΗ, όπως γνωρίζουμε, η Silchester International αύξησε τη συμμετο­χή της στο 10,2%. Και στον ΟΠΑΠ το ποσοστό της Capital Research and Management περιορίστηκε στο 11,5% (στις 15.9) από 14,7% παλαιότερα.
Οι κινήσεις της Capital έχουν ιδιαί­τερο ενδιαφέρον, καθώς το μεγάλο αυτό επενδυτικό σπίτι φαίνεται να αφήνει κάποιες επενδύσεις και να μπαίνει σε άλλες. Εμφανείς και μη. Έτσι, τον Ιούνιο η Capital γνωστοποί­ησε ότι το ποσοστό συμμετοχής στο μετοχικό κεφάλαιο της Jumbo, μέσω των αμοιβαίων κεφαλαίων που δια­χειρίζεται, έχει πέσει κάτω από 10% και συγκεκριμένα στο 9%, ενώ το ποσοστό της στη Frigoglass του ευ­ρύτερου ομίλου Coca Cola 3E ανέ­βηκε από 4% σε σχεδόν 7%. Το ίδιο σχήμα διατηρεί 5% στον Τιτάνα.
Πριν από τέσσερα χρόνια η Capital έδειχνε την εύνοιά της στη ΔΕΗ (5,5%) και στην Ελληνική Τεχνοδομική (51%). Τα πράγματα όμως έχουν αλλάξει. Και σήμερα η Capital δίνει χώρο στη Silchester, τόσο στη ΔΕΗ όσο και στον ΟΠΑΠ, ενώ η ίδια μετα­κινείται στη βιομηχανία. Όλοι έχουν τα ενδιαφέροντά τους για τα ελληνικά φιλέτα. Αν, για την περίπτωση της ΔΕΗ, η ανάλυση της eΖMarket μιλούσε από μόνη της, ο ΟΠΑΠ είναι μια από τα ίδια. Έχοντας χάσει 52% σε χρηματιστηριακή αξία σε ένα μόλις εξάμηνο, θεωρείται από πολλούς κελεπούρι. Και κάποιοι ήδη επιχειρούν να πάρουν σημαντι­κές θέσεις.
Προ ημερών, μόνο σε μια συνεδρί­αση η μετοχή της ΟΠΑΠ εμφάνισε μεγάλη κινητικότητα με μια πράξη (1.566.000 μετοχές) στην τιμή των 7,37 ευρώ, και μάλιστα χωρίς να δι­ενεργηθεί πακέτο μετοχών. Ορισμέ­νες πληροφορίες φέρουν πωλητή την επίσης μεγάλη στα ελληνικά πράγμα­τα Fidelity, ενώ αγοραστή - για κά­ποιον πελάτη της - τη Citigroup. Μια άλλη πηγή θέλει την αμερικανική Capital να είναι (και εδώ) ο πωλητής, αλλά υπέρ της Silchester.
Είναι προφανές ότι η υποχώρηση του ποσοστού της Capital έχει να κάνει με τον επενδυτικό της χα­ρακτήρα. Με έμφαση στις υψηλές αποδόσεις για τους πελάτες της εδώ και χρόνια, η εξαιρετική μερισματι­κή πολιτική του ΟΠΑΠ έδινε άκοπες αποδόσεις. Τώρα όμως, με τη χρη­ματιστηριακή αξία να έχει εκμηδε­νιστεί, τη γενναία μερισματική πο­λιτική να θεωρείται παρελθόν και την προοπτική ενός δανεισμού να βρίσκεται μπροστά, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί το βιντεολόττο, τα πράγματα αλλάζουν.
Και βέβαια είναι πολύ λογικό τα funds να αγοράζουν σε αυτές τις χα­μηλές τιμές, ιδιαίτερα όταν ο ισπα­νικός οργανισμός τυχερών παιγνίων έκανε πρόσφατα δημόσια εγγραφή με αποτίμηση 9,5 δισ. ευρώ, την ώρα που ο (άλλοτε πολύ ισχυρότε­ρος) δικός μας ΟΠΑΠ έχει αποτίμη­ση μόλις 2,34 δισ. ευρώ.
Βεβαίως δεν είναι μόνο οι χαμηλές αποτιμήσεις που ελκύουν, αλλά και οι εξελίξεις στον οργανισμό, καθώς προετοιμάζεται να δώσει από 800 εκατ. έως 1 δισ. ευρώ για ανανέωση αποκλειστικότητας και μια άδεια για 35.000 βιντεολόττο. Και όλα αυτά ενώ οι πληροφορίες για αποκρατι­κοποίηση με πώληση του 34% επα­νήλθαν μετά τις τηλεδιασκέψεις της κυβέρνησης με την τρόικα.
Μέχρι προ δεκαημέρου πάντως, η Capital διατηρούσε το 11,5% (δηλα­δή, σε τρέχουσα αξία, 292 εκατ. ευ­ρώ), η Fidelity 5% (126 εκατ. ) και το Δημόσιο 34,2% (δηλαδή 868 εκατ.). Το 49% του οργανισμού (1,2 δισ.)
Το ερώτημα εδώ είναι: Πώς θα πω­ληθεί το 34%; Με όρους ιδιωτικής ή δημόσιας εταιρείας; Και με τον προ­μηθευτή του (Intralot) να διατηρεί ή όχι τα «κεκτημένα» του; Στην περί­πτωση που ο ΟΠΑΠ κριθεί ως ιδιωτι­κή εταιρεία, τότε το Δημόσιο απλώς πωλεί το 34%, αλλά όχι το μάνα­τζμεντ.
Ποιος, όμως, θα αγοράσει μόνο ποσοστό μετοχών, χωρίς να ελέγχει τη διοίκηση σε μια περίπτωση σαν αυτή του ΟΠΑΠ; Αν πάλι το Δημόσιο βάλει στο πωλητήριο και το μάνα­τζμεντ, τότε ο ΟΠΑΠ θα βγάλει στη φόρα όλα του τα απόρρητα. Και εκεί μπορεί να προκύψουν εκπλήξεις. Τα μαχαίρια λοιπόν έχουν βγει από τις θήκες. Και μην πιστέψετε ποτέ ότι οι ξένοι λειτουργούν σαν τους Έλλη­νες, με συμψηφισμούς...

Ενεργειακό φιλέτο
Τα πιεστικά χρονοδιαγράμματα, εκτός από τις αποκρατικοποιήσεις, φέρνουν ρίχτερ για ανακατατά­ξεις και στο εγχώριο επιχειρηματι­κό σκηνικό. Ιδιαίτερα δε, εάν αυτό ασχολείται και από μόνο του με κάποιες από τις παραμέτρους των απο­κρατικοποιήσεων.
Τις τελευταίες ημέρες έφτασε στα γραφεία η είδηση ότι το οικονομικό επιτελείο θα πρέπει να κινήσει αμέ­σως τις διαδικασίες για τη διάθεση του 35% που έχει το Δημόσιο στα Ελληνικά Πετρέλαια και σχεδόν πα­ράλληλα την εκχώρηση των μεριδίων του στη ΔΕΠΑ και τον ΔΕΣΦΑ.
Μπορεί η είδηση να έχει ξαναφτάσει στα γραφεία, αλλά η διαφορά της τελευταίας (χρονικά) αυτής εκ­δοχής είναι μια πολύ σημαντική λε­πτομέρεια: σε αντίθεση με τη ΔΕΗ, όπου όλα δείχνουν να προτιμάται ένας στρατηγικός επενδυτής (απέ­ναντι στη μετοχική απαξίωση), στην περίπτωση ΔΕΠΑ κανείς δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για την πώληση του 35% σε έναν τέτοιο επενδυτή, πριν προχωρήσει η πώληση του 35% των Ελληνικών Πετρελαίων.
Τι σημαίνουν αυτά τα «ψιλά γράμ­ματα»; Για τους γνωρίζοντες, σημαί­νει απλώς ότι κάποιοι προωθούν ένα ντιλ - πακέτο στην ενέργεια. Εάν, δε, σε αυτό συνυπολογίσουμε ότι μια διαρροή περί αποχώρησης του πο­σοστού του Δημοσίου από τα ΕΛ.ΠΕ. κυκλοφορούσε την επομένη της με­γάλης συμφωνίας Alpha - Eurobank, καταδεικνύεται και ποιος είναι ο ενδιαφερόμενος.
Κάτι που δεν απαιτεί ιδιαίτερες μα­ντικές ικανότητες αφού οι ασχολούμε­νοι με τα εγχώρια επιχειρηματικά γνω­ρίσουν ότι ήδη η Paneuropean Oil & Industrial Holdings (PO&IH) συμφερό­ντων του ομίλου Λάτση ελέγχει εμφα­νώς ένα πλειοψηφικό ποσοστό 40,9%, ξεπερνώντας έπειτα από συ­στηματικές αγορές (επί των δύο τελευ­ταίων κυβερνήσε­ων) τη συμμετοχή του Δημοσίου.
Με ένα τέτοιο ποσοστό, είναι άκρως αμφίβολο εάν κά­ποιος ελληνικός ή ξένος όμιλος θα ενδιαφερόταν να πάρει το υπό­λοιπο (και μικρότερο) ποσοστό των ΕΛ.ΠΕ., με έναν μεγάλο όμιλο να κρατάει τα ηνία εκ των πραγμάτων.
Το ερώτημα για τη συνέχεια είναι εάν η πλευρά Λάτση κινηθεί προς την απόκτηση του υπόλοιπου ποσο­στού του Δημοσίου, διασφαλίζοντας πιθανώς ότι η ΔΕΗ δεν θα ασκήσει το δικαίωμα της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου και μέσω της ενίσχυσης του ποσοστού της τον έλεγχο και του Δι­αχειριστή Εθνικού Συστήματος Φυσι­κού Αερίου (ΔΕΣΦΑ).
Σενάρια επί σεναρίων, αλλά η αλή­θεια είναι ότι ο όμιλος Λάτση, αποχωρώντας σταδιακά από τις τράπε­ζες και καταβάλλοντας περί τα 630 - 650 εκατ. ευρώ, με τον τρόπο αυτό, δημιουργεί ένα σημαντικό ενεργεια­κό χαρτοφυλάκιο. Προς μελλοντική πώληση ή όχι.
Όπως έχει ήδη εξηγήσει το «Π», οι ιδιοκτήτες του μεγά­λου ομίλου της EFG Eurobank κινούνται εδώ και καιρό με­θοδικά στα ενεργειακά. Και μετά την εξέλιξη με το ντιλ της Αlpha  (μια συγχώνευση που είχε σαφείς ευλογίες από την κυβέρνηση) οι κινή­σεις γίνονται σαφέστερες. Είναι προφανές ότι η οικογένεια Λάτση δεν θα θελήσει (ούτε θα μπορεί) να έχει πρωταγωνι­στικό ρόλο στο νέο τραπεζικό σχήμα και τις εξελίξεις στον χρηματοπιστω­τικό κλάδο. Άλλωστε το ποσοστό του μετόχου μειοψηφίας δεν της αφήνει πια και μεγάλα περιθώρια.
Το αντίθετο, όμως φαίνεται στον ενεργειακό τομέα. Από την εποχή της εισόδου της Petrola στο Χ.Α. έως το χτίσιμο του μετοχικού ποσοστού των ΕΛ.ΠΕ., η πορεία είναι αντίστρο­φα ανάλογη. Και δεν πρέπει να δια­φεύγουν την προσοχή μας άλλες δύο λεπτομέρειες που έχει αναδείξει το «Π» τους τελευταίους μήνες:
Στον διαγωνισμό για την αξιοποί­ηση του κοιτάσματος «Νότια Καβά­λα» σύμβουλος έχει οριστεί η EFG Equities (του ομίλου Λάτση). Και ταυ­τόχρονα την καίρια θέση του διευθύ­νοντος συμβούλου του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων έχει αναλάβει ο Κωνσταντίνος Μητρόπουλος (εκ του ομίλου EFG προερχόμενος). Να λοι­πόν που το παζλ συμπληρώνεται. Και τώρα αναμένονται οι κινήσεις των άλλων παικτών.
pontiki