Η παρατεταμένη και προοδευτικά εντεινόμενη κρίση ξεκίνησε σαν μια χρηματοπιστωτική κρίση λόγω των ενυπόθηκων δανείων, στην πορεία εξελίχθηκε σε διεθνή κρίση της πραγματικής οικονομίας και συνεχίστηκε ως κοινωνική κρίση, μια κρίση των εργασιακών σχέσεων, που έχει συνέπεια την αύξηση της ανεργίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις κοινωνίες στον σημερινό επισφαλή κόσμο που ζούμε.
Τώρα, σε ό,τι μας αφορά, η κρίση στη χώρα μας, εκτός των άλλων, ανέδειξε όλες εκείνες τις χρονίζουσες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας και κυρίως έφερε στην επιφάνεια όλα τα ξεπερασμένα ταμπού της μεταπολιτευτικής περιόδου. Ωστόσο, πάνω από όλα, η κρίση ανέδειξε την ανεπάρκεια του πολιτικού μας συστήματος. Η μεγάλη ευκαιρία στους χαλεπούς καιρούς που περνάμε, φαίνεται να είναι αυτή που δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να αντιμετωπίσουν σοβαρά τον κομματισμό, την αναξιοκρατία, το πελατειακό διεφθαρμένο κράτος, εν τέλει το σύνολο του πολιτικού μας συστήματος και τη «φιλοσοφία» του να πολιτεύεται. Είναι περισσότερο από προφανές στον κάθε πολίτη αυτής της χώρας ότι «κάτι» δεν πήγαινε καλά όλα αυτά τα χρόνια των παχιών αγελάδων, που όλοι μας αυτόματα λησμονήσαμε σαν να μην υπήρξαν, και ότι «κάτι» πρέπει να γίνει. Ήρθε λοιπόν η ώρα αυτό το αόριστο «κάτι» να γίνει συγκεκριμένο.
Παρά το γεγονός ότι τα μέτρα που απαιτούνται είναι πρωτόγνωρα, σκληρά και φαίνονται άδικα, κάθε μέρα καθυστέρησης, αναβολής ή αντίδρασης θα προσθέτει άλλα, νέα επαχθέστερα μέτρα. Αυτό που καλούμαστε με γοργούς ρυθμούς να καταλάβουμε, είναι ότι δεν γίνεται να καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε. Αυτό δεν είναι ούτε άδικο ούτε κακή ιδέα. Αντιθέτως, είναι άδικο αυτό που ζούσαμε μέχρι χθες. Δεν γίνεται να έχουμε έναν τόσο υπερτροφικό, αναποτελεσματικό, αδιάφορο, αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα. Δεν γίνεται να μη μας ενοχλεί η διαφθορά στα νοσοκομεία, στις πολεοδομίες, στις εφορίες, στη Δικαιοσύνη. Δεν γίνεται να μη μας εξοργίζει το ότι όλοι αυτοί οι συμπολίτες μας ελεύθεροι επαγγελματίες ποτέ, μα ποτέ δεν πλήρωσαν τον ελάχιστο φόρο, τον οποίο μονίμως επωμίζονται και πληρώνουν όλοι όσοι δεν μπορούν να κρύψουν τα εισοδήματά τους... Οι παθογένειες είναι γνωστές: δεκάδες δημόσιοι οργανισμοί όπου οι ημέτεροι, τα κομματόσκυλα, οι κολλητοί, οι κουμπάροι και οι κουμπάρες έβγαζαν το κατιτίς τους από το δημόσιο ταμείο που είχε λεφτά για σκότωμα. Δεν τα γνωρίζαμε μήπως; Υπάρχει Έλληνας που να μη γνώριζε και να μην αποδεχόταν με τον οποιονδήποτε τρόπο αυτή την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος; Πώς λοιπόν απορούμε που χρεοκόπησε το Δημόσιο, χρεοκόπησαν και οι δημόσιοι υπάλληλοι και μαζί τους όλοι μας; Πόσο πιο απλά μπορούμε να το πούμε;
Τώρα λοιπόν στο χείλος του γκρεμού δεν μας σπρώχνουν οι δανειστές μας, αλλά οι διάφορες συντεχνίες και οι συνδικαλιστές τους, που βλέπουν ότι ο όμορφος και ηθικός κόσμος που οικοδόμησαν για την πάρτη τους (μέσω κομματικών συναλλαγών σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος), έβαλε λουκέτο.
Έτσι ο κύριος Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ με πρωτοφανές θράσος κανονίζει τις τύχες της χώρας, εκβιάζοντας όλους εκείνους τους «ευαίσθητους» σοσιαλιστές της κυβέρνησης οι οποίοι τον εξέθρεψαν, τον ενδυνάμωσαν και τον αποθράσυναν τόσο που να μπορεί να καταστρατηγεί ατιμώρητα τους θεσμούς και τους νόμους της πολιτείας και να κακοποιεί με την παρουσία του τη δημόσια αισθητική! Το ίδιο συμβαίνει και με τον εντιμότατο κύριο Λυμπερόπουλο και την απαράδεκτη ρητορική του που ανάγκασε μέχρι και την απαρχαιωμένη, παλαιοκομματική αξιωματική αντιπολίτευση, την οποία εκπροσωπούσε με περισσό θράσος εξαγγέλλοντας μανιφέστα και απειλές από τα γραφεία της Συγγρού, να λάβει αποστάσεις.
Το παρηκμασμένο μας πολιτικό σύστημα δεν περιορίζεται ωστόσο στη θλιβερή άσκηση πολιτικής που ασκούν εναλλάξ κυβέρνηση - αντιπολίτευση, αλλά επεκτείνεται και στα μικρότερα κόμματα, κυρίως δε στους εκπροσώπους της Αριστεράς στη χώρα μας, η οποία παραδίδει μαθήματα λαϊκισμού με νηπιακής εμπνεύσεως παλικαριές τύπου «δεν πληρώνω» και με ιστορικής σημασίας - παγκοσμίου ενδιαφέροντος - αποκαταστάσεις, μια και το ΚΚΕ θυμήθηκε να αποκαταστήσει τη μνήμη του Ζαχαριάδη. Άντε και εθνικός ήρωας, σύντροφοι. Εκτός από έλλειμμα οικονομικό, αντιμετωπίζουμε και έλλειμμα σοβαρότητας…
xenofonb@gmail.com
pontiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου