Πολλά τρυπήματα γίνονται σωστά μόνο με τη χρήση κάποιουοδηγού ή με την εφαρμογή της κατάλληλης τεχνικής.
Τα τρυπήματα για συνδέσεις με καβίλιες είναι από τις περιπτώσεις όπου χρειάζεται μεγάλη ακρίβεια και προσοχή. Επιβάλλεται η χρήση κάποιου βοηθητικού μέ-σου για να αντικρύσουν σωστά οι τρύπες στα δύο μέρη. Η επιλογή του κατάλληλου τρυπανιού παίζει επίσης σημαντικό ρόλο.
Για το σωστό κεντράρισμα χρησιμοποιείται συνήθως ο διπλός ξυλουργικός μαρκαδόρος. Η μεταφορά των κέντρων στο απέναντι κομμάτι, γίνεται με μικρά μεταλλικά σημαδευτήρια που μπαίνουν στις ήδη ανοιγμένες τρύπες της μιας πλευράς.
Υπάρχουν και διάφορα συστήματα έτοιμων οδηγών, αλλά σε πολλές περιπτώσεις είναι πιο βολικό να κατασκευάσει κανείς ένα πρόχειρο ξύλινο καλουπάκι. Όσο για τα τρυπάνια, στις κάθετες διατρήσεις σε τραβέρσες πιο αποτελεσματικά είναι τα λεγόμενα φιδοτρύπανα.
Οι διαμπερείς τρύπες παρουσιάζουν συχνά ξεφτίσματα στην έξοδο του τρυπανιού, στην πίσω πλευρά του ξύλου. Aυτό αποφεύγεται αν από κάτω τοποθετηθεί ένα άλλο κομμάτι και σφιχτούν τα δύο ξύλα μαζί. Ακόμα πιο καθαρές γίνονται οι διαμπερείς τρύπες αν το τρύπημα γίνει πρώτα από τη μια μεριά ως τη μέση του υλικού, και μετά από την άλλη.
Η καθαρότητα των τοιχωμάτων και του πάτου μιας τρύπας εξαρτώνται όχι μόνο από την αιχμηρότητα του τρυπανιού αλλά και από τη σωστή σχέση κοπής και ταχύτητας προώθησης μέσα στο υλικό. Η ταχύτητα κοπής προκύπτει από τις στροφές του τρυπανιού. Η προώθηση σχετίζεται με την απόδοση του δράπανου και την πίεση που ασκεί ο χρήστης.
Όσο μεγαλύτερη η ταχύτητα κοπής και όσο πιο αργή η προώθηση, τόσο καλύτερη η ποιότητα του τρυπήματος. Χωρίς βέβαια ακρότητες, γιατί αν μείνει αρκετή ώρα το τρυπάνι στο ίδιο σημείο με υψηλές στροφές, οι κόψεις του θα καταστραφούν και το ξύλο θα μαυρίσει.
Στις βαθιές τρύπες του τρυπάνι πρέπει να βγαίνει κάθε τόσο και να καθαρίζεται αλλιώς κάποια στιγμή θα στομώσει. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα τρυπάνια με επίπεδη κεφαλή, τα τύπου Forstner και τρυπάνια για μεντεσέδες. Τα κομματάκια και η σκόνη του ξύλου που κολλάνε πάνω τους αφαιρούνται φυσικά με το δράπανο απενεργοποιημένο.
Μια ιδιαίτερη κατηγορία τρυπημάτων είναι τα στρογγυλά ξύλα. Τα διάφορα μοντάρια, πόδια τραπεζιών κ.λπ. έχουν την τάση να ξεγλιστήσουν από το τρυπάνι. Το δράπανο λοιπόν πρέπει να είναι σταθεροποιημένο στην επιτραπέζια βάση του και το στρογγυλό ξύλο να είναι σφιγμένο σε έναν πρόχειρο οδηγό.
Αν και μοιάζουν ως προς το σχήμα, τα τρυπάνια αυτά έχουν
διαφορετικές χρήσεις και εφαρμογές, ανάλογες με τη σύνθεση του υλικού
κατασκευής τους.
Έτοιμοι
οδηγοί τρυπημάτων για καβίλιες υπάρχουν σε διαμέτρους 6, 8, 10 και 12
χλσ.. Στα σόκορα, οδηγούν το τρυπάνι κάθετα και ακριβώς στη μέση του
πάχους του ξύλου.
Κάθετο
τρύπημα, στην ίδια φορά με τα νερά του ξύλου, με το λεγόμενο ματικάπι.
Το ελικοειδές, μακρύ τρυπάνι κρατάει σταθερή πορεία μέσα στο ξύλο,
κάθετα, σύμφωνα με τη γωνία δίπλα.
Οι μακριές διαμπερείς τρύπες ανοίγονται καλύτερα τρυπώντας και από τις δύο πλευρές. Κι αν ακόμα δεν υπάρξει απόλυτη σύμπτωση, το σφάλμα παραμένει αόρατο στη μέση του ξύλου.
Ένας πρόχειρος οδηγός βάθους κατασκευάζεται εύκολα για κάθε διάμετρο τρυπανιού και για κάθε βάθος τρύπας. Απλά, τρυπιέται ένα κομμάτι στρογγυλού ξύλου και «φοριέται» στο τρυπάνι.
Η τρύπα σε μια ξύλινη μπάλα κεντράρεται με ένα τέχνασμα: ανοίγεται πρώτα μια τυφλή τρύπα σε ένα ξύλο, η μπάλα σταθεροποιείται σ’ αυτή και τρυπιέται μετά με το κατάλληλο τρυπάνι.
Διαμπερής τρύπα σε ξύλινη μπάλα: Ανοίγεται πρώτα από τη μια μεριά τρύπα ως το μισό βάθος. Σ’ αυτήν μπαίνει μια καβίλια, με την οποία η μπάλα σταθεροποιείται και τρυπιέται από την άλλη μεριά.
Το στρογγυλό ξύλο πρέπει οπωσδήποτε να στερεωθεί σε βάση για να τρυπηθεί. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και το φαλτσοκούτι, στο οποίο εύκολα το στρογγυλό ξύλο σφηνώνεται με πηχάκια.
Πρόχειρος
οδηγός με κωνική υποδοχή για στρογγυλά, πλακέ κομμάτια ξύλου που πρέπει
να τρυπηθούν στην άκρη. Το ξύλινο δισκάκι παραμένει κάθετο και το
τρυπάνι οδηγείται με σιγουριά.
Τα οβάλ ανοίγματα δημιουργούνται με τρυπάνι Forstner και σκαρπέλο. Ανοίγεται μια σειρά από διαδοχικές τρύπες, έτσι και μετά ευθυγραμμίζονται οι πλευρές.
Τα στρογγυλά ανοίγματα ξεκινούν από μια μικρή τρύπα για το πέρασμα της πριονόλαμας της σέγας. Σε ορθογώνια ή πολυγωνικά ανοίγματα, μπορούν να ανοιχτούν τρύπες σε όλες τις γωνίες.
Τρύπες
μεγάλης διαμέτρου ανοίγονται χωρίς δυσκολία με τα ποτηροτρύπανα.
Διατίθενται σε σετ που περιλαμβάνουν μια σειρά από ανταλλακτικές λάμες
διαφορτικών διαμέτρων.
Τα ειδικά κυκλικά τρυπάνια με ρυθμιζόμενη διάμετρο χρησιμοποιούνται σε μασίφ ξύλο όσο και σε ξυλόπλακες. Αυτά που έχουν κόψη σκληρομετάλλου μπορούν να τρυπήσουν και πλεξιγκλάς.
Το πετρέλαιο και το νέφτι ή τα υποκατάστατά του διαλύουν το ρετσίνι και τα υπολείμματα ξύλου που κολλάνε στα τρυπάνια. Σε δύσκολες περιπτώσεις θα πρέπει να μείνουν λίγο για να μαλακώσουν.
mastoremata.gr
Οι μακριές διαμπερείς τρύπες ανοίγονται καλύτερα τρυπώντας και από τις δύο πλευρές. Κι αν ακόμα δεν υπάρξει απόλυτη σύμπτωση, το σφάλμα παραμένει αόρατο στη μέση του ξύλου.
Ένας πρόχειρος οδηγός βάθους κατασκευάζεται εύκολα για κάθε διάμετρο τρυπανιού και για κάθε βάθος τρύπας. Απλά, τρυπιέται ένα κομμάτι στρογγυλού ξύλου και «φοριέται» στο τρυπάνι.
Η τρύπα σε μια ξύλινη μπάλα κεντράρεται με ένα τέχνασμα: ανοίγεται πρώτα μια τυφλή τρύπα σε ένα ξύλο, η μπάλα σταθεροποιείται σ’ αυτή και τρυπιέται μετά με το κατάλληλο τρυπάνι.
Διαμπερής τρύπα σε ξύλινη μπάλα: Ανοίγεται πρώτα από τη μια μεριά τρύπα ως το μισό βάθος. Σ’ αυτήν μπαίνει μια καβίλια, με την οποία η μπάλα σταθεροποιείται και τρυπιέται από την άλλη μεριά.
Το στρογγυλό ξύλο πρέπει οπωσδήποτε να στερεωθεί σε βάση για να τρυπηθεί. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και το φαλτσοκούτι, στο οποίο εύκολα το στρογγυλό ξύλο σφηνώνεται με πηχάκια.
Τα οβάλ ανοίγματα δημιουργούνται με τρυπάνι Forstner και σκαρπέλο. Ανοίγεται μια σειρά από διαδοχικές τρύπες, έτσι και μετά ευθυγραμμίζονται οι πλευρές.
Τα στρογγυλά ανοίγματα ξεκινούν από μια μικρή τρύπα για το πέρασμα της πριονόλαμας της σέγας. Σε ορθογώνια ή πολυγωνικά ανοίγματα, μπορούν να ανοιχτούν τρύπες σε όλες τις γωνίες.
Τα ειδικά κυκλικά τρυπάνια με ρυθμιζόμενη διάμετρο χρησιμοποιούνται σε μασίφ ξύλο όσο και σε ξυλόπλακες. Αυτά που έχουν κόψη σκληρομετάλλου μπορούν να τρυπήσουν και πλεξιγκλάς.
Το πετρέλαιο και το νέφτι ή τα υποκατάστατά του διαλύουν το ρετσίνι και τα υπολείμματα ξύλου που κολλάνε στα τρυπάνια. Σε δύσκολες περιπτώσεις θα πρέπει να μείνουν λίγο για να μαλακώσουν.
mastoremata.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου