Εχεις πρόβλημα με τη βία, τα στημένα, τη διαιτησία και το ντόπινγκ και χρειάζεσαι την τεχνογνωσία της UEFA, τι κάνεις; Οτιδήποτε άλλο εκτός από το να κουβαλήσεις τον Πλατινί στην Αθήνα και να βάλεις μέσον τον Πρωθυπουργό να του τη ζητήσει. Αυτά κανονίζονται με ένα απλό υπηρεσιακό έγγραφο των Διεθνών Σχέσεων της Ομοσπονδίας. Δεν χρειάζεται καν ο πρόεδρος της ΕΠΟ να είναι κολλητός με τον Θεόδωρο Θεοδωρίδη, alter ego του «μεγάλου» της UEFA.
Επίσης, δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Πλατινί μπήκε στον κόπο να έρθει μέχρι εδώ για να χαρίσει στον Γιώργο Παπανδρέου ένα λαβαράκι της UEFA, που μπορείς να το βρεις σε συνοικιακό μαγαζί αθλητικών ειδών και το οποίο είναι το τελευταίο πράγμα που ο ΓΑΠ θα λαχταρούσε να αποκτήσει. Πολύ περισσότερο, αποκλείω να ήταν όνειρο ζωής για τον Πρωθυπουργό να συναντήσει έναν θρύλο των γηπέδων. Αρκετή μόρφωση έχει πάθει τελευταία με το ποδόσφαιρο. Αφήστε που είχε άγχος μήπως μπερδέψει τον Πλατινί με τον Θεοδωρίδη και πιάσει τα γαλλικά με τον δικό μας. Αν και του είχαν κάνει φροντιστήριο ότι τον Γάλλο θα τον αναγνωρίσει με την πρώτη ματιά: χασκογελάει διαρκώς χωρίς λόγο και είναι φτυστός ο Χρόνης Εξαρχάκος με πιο ίσιο μαλλί.
Να πεις ότι ήρθε για σοβαρή συζήτηση, δεν το λες. Διότι τι σόι σοβαρή είναι μια κουβέντα στην οποία ο ένας λέει ότι «είναι κακό πράγμα να γυρίζεις από το γήπεδο με ανοιγμένο κεφάλι» και ο άλλος συμπληρώνει «πολύ περισσότερο αν στο έχουν ανοίξει σε ματς που το αποτέλεσμά του ήταν συμφωνημένο»;
Ούτε για να δώσει κάποια λύση ήρθε ο Πλατινί. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα όταν δήλωσε ότι δεν… τρελάθηκε να τιμωρήσει ομάδες για τις οποίες δεν έχει αποφανθεί ακόμα η Δικαιοσύνη και ύστερα να τον τραβάνε στα δικαστήρια για αποζημιώσεις. Αρα, γιατί ήρθε;
Ηρθε επειδή όλοι όσοι βρίσκονταν σε αυτό το ραντεβού - συμπεριλαμβανομένου του ιδίου - είχαν τους λόγους τους να έρθει. Η κυβέρνηση ήθελε να δείξει ότι το εννοεί όταν λέει ότι σκοπεύει να καθαρίσει το ποδόσφαιρο. Αλλά και να αποσπάσει τη σιωπηρή συναίνεση του χαμογελαστού παιδιού για κάποιες από τις διατάξεις του νέου αθλητικού νόμου που θα μπορούσαν να θεωρηθούν παραβίαση του αυτοδιοίκητου της ΕΠΟ.
Ο Πιλάβιος, από την πλευρά του, για να νιώσουν οι πολιτικοί που τον κυνηγάνε (ιδίως οι βουλευτές Θεσσαλονίκης που «τα έχουν πάρει» μαζί του για την υπόθεση του Ηρακλή) και ο υπόκοσμος που τον απειλεί ότι σε αυτή την ιστορία δεν είναι μόνος και απροστάτευτος. Αλλά και για να σιγουρευτεί ότι η κυβέρνηση δεν θα πατήσει τα «χωράφια» της ΕΠΟ, κάτι που θα στενοχωρούσε αφάνταστα το φιλαράκι του από τη Νιόν. Δύο φορές σε ένα μισάωρο ο Πλατινί αποκάλεσε τον Πιλάβιο «Σόφοκλες μον αμί» και τον κοιτούσε στα μάτια λες και τά 'χουνε. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Οσο για τον Πλατινί, ήρθε γιατί δεν χάνει ευκαιρία να συναντήσει πολιτική προσωπικότητα - με ιδιαίτερη αδυναμία στους αρχηγούς κρατών και τους πρωθυπουργούς - αλλά και να χτίσει την εικόνα του παράγοντα που η διαφθορά στο ποδόσφαιρο τον βρίσκει πάντα μπροστά της όπως οι κακοί τον Σούπερμαν.
Την Τετάρτη έπεσα για ύπνο με την πεποίθηση ότι αυτό το ολιγόλεπτο ραντεβού ήταν απλώς μια συνάντηση για τους φωτογράφους. Ωστόσο την Πέμπτη το πρωί, όταν έμαθα για τις καμπάνες στον Ολυμπιακό Βόλου και την Καβάλα, σκέφτηκα ότι μπορεί να ήταν κάτι περισσότερο: η φωτογραφία της πολιτικής βούλησης. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι τι από τα δύο συνέβη: ένας πρωθυπουργός, δύο υπουργοί και τα πλέον υψηλόβαθμα στελέχη της UEFA και της ΕΠΟ διατράνωσαν, όλοι μαζί, την απόφασή τους να καθαρίσουν την κόπρο του Αυγείου επειδή είχαν λόγους να πιστεύουν ότι αυτή τη φορά οι φάκελοι δεν θα καταλήξουν στα κάτω συρτάρια των δικαστών ή, αντίθετα, οι δικαστές είδαν τη… φωτογραφία και κατάλαβαν ότι δεν τους παίρνει πια να δικάζουν σαν απλοί υπάλληλοι;
AΠΟ τον Αντώνη Λαγό
τανεα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου