Βρε μπας,... και έχει μυαλό;

Γράφει ο Κώστας Μερκουράκης
Η Ελλάδα μπάχαλο, το πολιτικό σύστημα μπάχαλο και στο μυαλό του πρωθυπουργού κυριαρχεί το… μπάχαλο. Αυτά τα τρία δεδομένα είχα στις αποσκευές μου καθώς ταξίδευα χθες βράδυ με αεροπλάνο από τα Χανιά στην Αθήνα.
Κι ενώ προσγειώθηκα επιτυχώς και χωρίς πολλές αναταράξεις, ήρθε η συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ και ο ΓΑΠ συγκεκριμένα, να με αναστατώσουν αναιρώντας την τρίτη -κατά σειρά- «σταθερά» του μυαλού μου.
Δε ξέρω αν ήταν απόφαση Παπανδρέου το δημοψήφισμα, αλλά σε περίπτωση που ήταν του βγάζω το κασκέτο.
Γιατί πρόκειται για την «απόλυτη» επιλογή, την πλέον επιτυχημένη στο πλαίσιο της πολιτικής του σταδιοδρομίας.
Πηγαίνοντας τη χώρα σε δημοψήφισμα ο Γιώργος πετυχαίνει με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια: Εκτονώνει το «ερεθισμένο» κλίμα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας αφού υλοποιεί -τις περίφημες- «πολιτικές πρωτοβουλίες» που του ζητήθηκαν, ενώ ταυτόχρονα δίνει και το απαραίτητο δημοκρατικό «φιλί της ζωής» στην κοινωνία. Τέλος, στριμώχνει στη γωνία και τον «επιστήθιο» Αντώνη Σαμαρά.
Με λίγα λόγια ο «αντάρτης» της ΕΕ όχι μόνο «αγοράζει» χρόνο (και κανείς δε βάζει το χέρι του στη φωτιά πως θα προλάβουμε το δημοψήφισμα), αλλά κερδίζει μια ακόμη ευκαιρία, μιας και η προσφυγή στις κάλπες τώρα, είναι δεδομένο πως θα έγραφε το (Un)happy End. Ήδη από τη χθεσινή του ομιλία προς τους βουλευτές δείχνει πως έπιασε δουλειά: Χρησιμοποίησε τουλάχιστον 10 φορές τη λέξη επιτυχία (όχι ως αποτέλεσμα του ελλιπούς λεξιλογίου του) αναφερόμενος στη συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου, ενώ δεν παρέλειψε να παράσχει και το απαραίτητο -καθημερινό πλέον- τονωτικό μασάζ, μοιράζοντας παράσημα στους βουλευτές του.
Ο Σαμαράς από την άλλη, από χθες το βράδυ όχι μόνο νοιώθει προδομένος, αλλά ακροβατεί σε Μνημονιακό σχοινί, ψάχνοντας τρόπο να πει ΟΧΙ και στη συνέχεια να πει ΝΑΙ. Σύμφωνα με πληροφορίες, αργά χθες το βράδυ επισκέφτηκε τον πνευματικό του, ο οποίος τον συμβούλεψε να προσεύχεται τρεις φορές τη μέρα μπας και συμβεί κάποιο θαύμα την Παρασκευή και πάει η χώρα σε εκλογές χωρίς ο ίδιος να χρειαστεί να δώσει ξεκάθαρες δεσμεύσεις. Συγκεκριμένα, πολύ θα επιθυμούσε να εκλεγεί με την παντιέρα του «ολίγον αντιμνημονιακού» και στη συνέχεια να την αφήσει να κυματίζει μεσίστια, περίπου όπως είχε προτείνει να συμβεί με τις ελληνικές σημαίες στα κτίρια της ΕΕ, ο γερμανός επίτροπος, Γκίντερ Έτινγκερ, σε συνέντευξή του στην Bild πριν λίγες εβδομάδες.
Στο παιχνίδι μπαίνουν και τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης. Αν για το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα είναι καθαρά, κάτι τέτοιο δε συμβαίνει για τη «συμμορία» των «πρόθυμων». Νεύρα η Ντόρα που μίλησε για «κίνδυνο» και «περιπέτεια», νεύρα ο Κάρατζαφέρης που ψέλλισε κάτι περί «τυχοδιωκτικής» πολιτικής, νεύρα και από τον Κουβέλη που επικαλέστηκε την αντισυνταγματικότητα(!) του Δημοψηφίσματος.
Κι αν στην Ελλάδα με τις 250 μέρες ηλιοφάνειας το χρόνο έχουν νεύρα, στους Δυνάστες της Δύσης κυριαρχεί το συναίσθημα της οργής. «Ουδέν σχόλιο - αναμένουμε επίσημη ενημέρωση από τις ελληνικές αρχές» ήταν η απάντηση της εκπροσώπου της ΕΕ Καρολίνας Κότοβα, σε σχετική ερώτηση, ενώ τα «φίλια» γερμανικά ΜΜΕ μιλούν για «ανατροπή» της συμφωνίας της Κομισιόν.
Μπορεί να διέλυσε την Ελλάδα, αλλά τελικά ο Γιώργος τα κατάφερε. Αν προσθέσουμε σε όλα τα προηγούμενα, τα έμμεσα και άμεσα διλήμματα που θα καλλιεργήσει μεθοδικά και συστηματικά τις επόμενες εβδομάδες, «παίζει» και να μας τρελάνει τελείως κάνοντας την ανατροπή. Αυτό ήταν και το τελευταίο του χαρτί. Από τον κόσμο εξαρτάται αν αυτό το χαρτί θα στραπατσαριστεί. Αυτό προϋποθέτει βέβαια η κοινωνία να μην πατήσει ακόμη μια φορά τη μπανανόφλουδα.
Μένει να το διαπιστώσουμε, να δούμε αν τελικά πέρα από το μπάχαλο, υπάρχουν και τα χειρότερα. Μέχρι τότε πάντως –καλού κακού– αποφύγετε τις αεροπορικές πτήσεις. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος ανώμαλης προσγείωσης…
pontiki