Skate και ξερό ψωμί...

Με μια σανίδα στα πόδια, βολτάρουμε από το highlight της ταινίας «Wasted Youth» στα skate spots της Αθήνας και από τον πολυχώρο Our Park στους Αμπελόκηπους στο Μαλιμπού της Καλιφόρνια. Τα πάντα όλα για το skate, φίλε μου.

Κείμενο: Νίκη Ρωμανού
Νύχτες Πρεμιέρας ήταν και πέρασαν. Η αυλαία για το 17ο Φεστιβάλ της Αθήνας έπεσε και στο τέλος, ως είθισται, ξεχώρισαν κάποια «αστέρια» της έβδομης τέχνης. Ανάμεσα τους ήταν, φέτος, ο Χάρης Μάρκου, ο 17χρονος skater και πρωταγωνιστής της ταινίας «Wasted Youth» των Αργύρη Παπαδημητρόπουλου και Γιαν Φόγκελ, ο οποίος κέρδισε το βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας. Όσοι, λοιπόν, παραβρέθηκαν στα βραβεία των Ελλήνων πρωτοεμφανιζόμενων δημιουργών θα είδαν τους συντελεστές του έργου να ανεβαίνουν στο βήμα και να κάνουν λόγο, μεταξύ άλλων, για την ανάγκη ανάδειξης και στήριξης της ελληνικής κοινότητας των skateboarders.

Κάπως έτσι παράδοξα, το ερώτημα έχει κολλήσει σαν τσίχλα στο μυαλό μετά από μια κινηματογραφική βραδιά, είναι το εξής: ποια είναι η εξέλιξη του skate στη χώρα μας; Χωρίς αμφιβολία, το άθλημα του δρόμου προσελκύει εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες ολοένα και περισσότερους φαν του είδους σε πάρκα, πλατείες, φεστιβάλ και διαγωνισμούς. Ήταν τότε που το skate συμπλήρωνε το παζλ της αστικής κουλτούρας στις αρχές του 1990: φαρδιά παντελόνια, hip hop μουσική στο walkman και σπρέι για graffiti σε τοίχους. Οι πανταχού skaters έκαναν σπίτι τους τις ράμπες, τα σκαλοπάτια και τα πεζοδρόμια σε κάθε γωνιά της πόλης ενώ παράλληλα ξεκίνησαν τα πρώτα σημεία αναφοράς: περιοδικά, μαγαζιά, crews, designers εξοπλισμού και αυθόρμητα events σηματοδότησαν την απαρχή ενός urban κινήματος με σήμα τη σανίδα.
Σήμερα, το λεξιλόγιο ενός skater (bank, curbs, manuals, drops) παραμένει στα αζήτητα από θέμα πολιτειακής στήριξης και χρηματοδότησης για αυτό και στη φορολογική σου δήλωση είναι αδύνατο να δηλώσεις επάγγελμα skater. Η βιομηχανία του εγχώριου σπορ, που για κάποιους λάτρεις του είδους θεωρείται τρόπος ζωής, συντηρείται κατά κόρον από την ιδιωτική πρωτοβουλία και ο μοναδικός τρόπος για να βγάλεις ένα χαρτζιλίκι είναι να την «ψάξεις» στο εξωτερικό, σε ένα καθαρά επαγγελματικό επίπεδο. Στην πρωτοπόρα Αμερική, για παράδειγμα, εκεί όπου γεννήθηκε το άθλημα το 1940 όταν οι surfers στην Καλιφόρνια επινόησαν έναν τρόπο για να μην αποχωρίζονται τη σανίδα τους τις μέρες που η θάλασσα δεν τους έκανε το χατίρι και ήταν λάδι.
Χαρτογραφώντας τα hot spots της Αθήνας για να γράψει κανείς χιλιόμετρα πάνω στη σανίδα του, ο κατάλογος είναι μακρύς. Από το Μαρούσι και τη Γλυφάδα μέχρι το Γαλάτσι και την Ελευσίνα, σχεδόν σε κάθε συνοικία της πόλης βρίσκεις αυτοσχέδια στέκια για skaters. Ενδεικτικά, σταθερές αξίες είναι η πλατεία Ηρώων στο Μαρούσι, η κάτω πλατεία της Αγίας Παρασκευής, η παιδική χαρά στη Γλυφάδα, το Άλσος Βεϊκου στο Γαλάτσι και οι σχετικά νέες αφίξεις εντοπίζονται σε σταθμούς του μετρό όπως στο Αιγάλεω, στη Δουκίσσης Πλακεντίας και στον Κεραμεικό ενώ εξίσου δημοφιλές skate spot είναι το τσιμεντένιο bank στο εμπορικό κέντρο Avenue στη Λεωφόρο Κηφισίας.

(Βούλα)

(Άνω Ελευσίνα)

(Αγία Παρασκευή)

(Ανenue)

(Γλυφάδα)

(Χαλκίδα)
Φέτος το καλοκαίρι, βέβαια, η σκηνή του αθηναϊκού skateboarding καλωσόρισε με τιμή και δόξα τη νέα του έδρα πίσω από το στάδιο του Παναθηναϊκού στους Αμπελόκηπους. Ένα μήνα μετά την παγκόσμια ημέρα skate (21 Ιουνίου), το «Our Park» (CU SK8 PLAZA) άνοιξε πανηγυρικά τις πόρτες του παίρνοντας τα εύσημα του πιο πρωτοποριακού skatepark στην Ελλάδα. Η ομώνυμη αστική μη-κερδοσκοπική οργάνωση δημιούργησε έναν ζωντανό, πολυμορφικό, πρότυπο χώρο που επιτέλους θα κάνει τις σανίδες να πάρουν φωτιά.

Υπάρχει, ωστόσο και ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό το οποίο θα κάνει τη φαντασία του κάθε skateboarder να οργιάσει. Πρόκειται για ένα σπίτι στο Μαλιμπού της Καλιφόρνια σχεδιασμένο αποκλειστικά και μόνο για τους φανατικούς του είδους και το οποίο βρίσκεται ήδη στα σκαριά. Πάρτε μια γεύση:

 cosmo.gr