Oι άνθρωποι πίσω,... από τις χρυσές μπίζνες

Μιχάλης Ματαντός: Θα επιστρέψει ο άνθρωπος - κλειδί;
Μπορεί το πόρισμα του ΣΔΟΕ να «φώτισε» το πρόσωπο του Μιχάλη Ματαντού, όμως, σε αντίθεση με άλλους γνωστούς εμπόρους όπλων, ο άνθρωπος από τα χέρια του οποίου πέρασαν τα πάντα σχετικά με τα υποβρύχια, παραμένει εν πολλοίς άγνωστος.
Σε αντίθεση με τους περισσότερους Έλληνες ντίλερ, μεσάζοντες ή εμπόρους όπλων, ο Ματαντός είναι μία «ειδική περίπτωση». Κατ’ αρχήν είναι πολύ πλούσιος. Πάνω από
εβδομήντα ετών σήμερα, κατάγεται από εφοπλιστική οικογένεια της Δωδεκανήσου και μένει μόνιμα στο Λονδίνο. Όσοι τον γνωρίζουν προσωπικά (και δεν είναι πολλοί) μιλούν για έναν κομψό κύριο, που αποφεύγει τις κοσμικότητες, τις φωτογραφίες και εν γένει τον πολύ κόσμο. Η οικονομική επιφάνειά του είναι τέτοια που το 2004 συμπεριλήφθηκε στους δωρητές που πλήρωσαν τη μετασκευή του ιστορικού πλοίου «Ευγένιος Ευγενίδης» του Πολεμικού Ναυτικού. Και όπως θυμούνται όσοι παραβρέθηκαν στην εκδήλωση που διοργάνωσε ο τότε ναύαρχος Αντώνης Αντωνιάδης, ο Ματαντός περιλαμβανόταν ανάμεσα σε άλλους σημαντικούς επιχειρηματίες (και δωρητές για την περίσταση), όπως ο αείμνηστος καπετάν Παναγιώτης Τσάκος και ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος.
Η οικογένειά του συγγενεύει με τη μεγάλη οικογένεια των Χανδρήδων, με την οποία ο Ματαντός έχει συνεργαστεί σε πολλές περιπτώσεις. Λέγεται μάλιστα ότι μεγάλο τμήμα της περιουσίας του αποκτήθηκε από τις συ-νέργειες που είχε από την κατασκευή πλοίων σε γερμανικά ναυπηγεία για λογαριασμό της οικογένειας Χανδρή. Έτσι απέκτησε, καθώς φαίνεται, και την εύνοια των Γερμανών, που, όπως φάνηκε σε πολλές περιπτώσεις στην Ελλάδα, ποτέ δεν ξεχνούν τους... φίλους τους.
Άλλες δραστηριότητες του Ματαντού περιλαμβάνουν τα ανταλλακτικά και τις επισκευές πλοίων. Η έδρα αυτού του αντικειμένου είναι, κατά πληροφορίες, η Κύπρος. Πάντως το «γερμανικό διαβατήριο» φαίνεται πως ήταν πολύ σημαντικό για τον Έλληνα εφοπλιστή του Λονδίνου, αφού έτσι ξεκίνησε τη συνεργασία του με την ΗDW.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η συνεργασία ξεκίνησε τη δεκαετία του ’80, όταν το γραφείο του Ματαντού στον Πειραιά άρχισε να γίνεται ο μεσολαβητής για την προμήθεια ανταλλακτικών των υποβρυχίων που είχαν αγοραστεί από την Ελλάδα στη δεκαετία του ’70. Η πιστότητα της σχέσης και η ανταπόκριση από το Ναυτικό ήταν τέτοια, που σύντομα ο Ματα-ντός πιστώθηκε την αντιπροσώπευση της HDW συνολικά και ανέλαβε και το πρόγραμμα του νέου υποβρυχίου, όταν αυτό ξεκίνησε λίγο μετά την κρίση στα Ίμια. Και βέβαια ολοκληρώθηκε μερικά χρόνια αργότερα, όταν το γραφείο της ΜΙΕ πήρε (κομψότατα, μέσω της εμπλοκής των Ελληνικών Ναυπηγείων Α.Ε.) και τη δουλειά του εκσυγχρονισμού των παλαιότερων υποβρυχίων τύπου 209.
Το ερώτημα, βέβαια, είναι αν ο ηλικιωμένος πλέον εφοπλιστής θα δεχθεί να έρθει από το Λονδίνο για να δικαστεί, εφόσον η δίωξη καταλήξει στο εδώλιο, ή όχι; Και τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την εκδίκαση;
Η ομάδα Α
Πρόκειται για επιχειρηματίες που είχαν αναλάβει να προσεγγίσουν Έλληνες αξιωματούχους για τη συμφωνία των υποβρυχίων. Σύμφωνα με τον Γιόχαν Χάουν της HDW, τον εκ των κατηγορουμένων πολιτικό μηχανικό Γιάννη Μπέλτσιο τους τον γνώρισε ο ίδιος ο Άκης Τσοχατζόπουλος. Διορισμένος νομάρχης Καβάλας στο παρελθόν και γενικός γραμματέας στο υπουργείο Εσωτερικών επί υπουργίας του Άκη, κατέλαβε στη συνέχεια θέσεις σε δημόσιους οργανισμούς. Στην υπόθεση των υποβρυχίων φέρεται να είχε ουσιαστικά τον ρόλο του ταμία του πρώην υπουργού. Ο Αλέξανδρος Αβατάγγελος είναι ο επιχειρηματίας που, όπως είπαμε, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για τα υποβρύχια, αφού με αγωγή του το 2006 κατά της HDW Ferrostaal ζητούσε προμήθεια 60 εκατ. ευρώ.
Πέραν αυτών των δύο, συναντάμε συνδικαλιστές όπως ο πρώην νομάρχης Πειραιά και νυν πρόεδρος του Ενιαίου Φορέα Ελέγχου Τροφίμων (ΕΦΕΤ) Γιάννης Μίχας, ο άλλοτε στενός συνεργάτης του Μίχα και πρώην αντινομάρχης Πειραιά Σταύρος Μαρκάτος, πρόεδρος της Τρίαινας μέχρι το 2008, και ο αρχισυνδικαλιστής των Ναυπηγείων Γιώργος Κοντάκης, πρόεδρος του σωματείου από το 1983 μέχρι το 1995.
Βλέπουμε επίσης τον πρώην αρχηγό ΓΕΕΘΑ (1999 - 2002), στρατηγό Μανούσο Παραγιουδάκη, που υπέγραψε ως επικεφαλής του στρατεύματος τη σύμβαση για τα υποβρύχια, καθώς και άλλα πρόσωπα που κατά καιρούς έχουν ασχοληθεί με εξοπλιστικά θέματα (τον Γιάννη Σμπώκο, σκιά του Άκη Τσοχατζόπουλου στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, ψυχή των εξοπλιστικών προγραμμάτων, τον στενό του φίλο και διάδοχο Γιώργο Κολλίρη, τον αναπληρωτή του Σμπώκου Αντώνη Κά-ντα και τον τεχνοκράτη Σπύρο Τραυλό, που ανέλαβε γενικός διευθυντής Εξοπλισμών τον Οκτώβριο του 2001, επί υπουργίας Γιάννου Παπαντωνίου). Επιπλέον κατηγορούνται άνθρωποι των ναυπηγείων και της εταιρείας του Ματαντού.

Το... κερασάκι και η απόπειρα να θάψουν την ιστορία
Όλο αυτό το πανηγύρι που είδατε στο προηγούμενο δισέλιδο επιχειρήθηκε κάποια στιγμή να θαφτεί υπό το πρόσχημα της πώλησης του ναυπηγείου από Γερμανούς σε... Γερμανούς, και μην παραξενεύεστε αν ο τελικός αγοραστής ήταν αραβικής καταγωγής. Ας δούμε πώς εκτυλίχθηκαν τα πράγματα:
Λίγο μετά τις εκλογές (στις 4 Νοεμβρίου 2009, για την ακρίβεια), ενώ οι Γερμανοί της Thyssen (στα χέρια των οποίων περιήλθε το ναυπηγείο μετά την απορρόφηση της HDW) είχαν ενημερώσει ότι θέλουν να φύγουν από τη χώρα (απειλώντας να βάλουν λουκέτο), ο (υπουργός Επικρατείας τότε) Παμπούκης, και ο (υπουργός Άμυνας τότε) Βενιζέλος συναντήθηκαν με τον επικεφαλής της Thyssen (ΤΚΜS) Χανς Κρίστοφ Ατσποντίεν.
Εκεί συμφωνήθηκε να κινήσει η γερμανική πλευρά τις διαδικασίες και να προτείνει «υπεύθυνες και αξιόπιστες λύσεις με επιχειρηματικό βάθος», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο αρμόδιος υπουργός, ο οποίος πρόσθεσε ότι ο στόχος είναι κοινός. Δηλαδή να πουληθεί το ναυπηγείο, όπως θέλουν οι Γερμανοί.
Με τον τρόπο αυτό οι Γερμανοί πήραν τη «βούλα» της κυβέρνησης και με βάση τη σχετική συμφωνία απέστειλαν προσκλήσεις ενδιαφέροντος προς διάφορες πλευρές, ενημερώνοντας ότι θα πουλήσουν το 100% του Σκαραμαγκά έναντι 1 ευρώ. Το μυστικό ήταν ότι αυτός που θα έπαιρνε α ναυπηγεία θα έπρεπε να πληρώσει στην Thys-sen 211 εκατ. ευρώ, που χρωστούσε το ναυπηγείο στη γερμανική μητρική.
Το βραβείο για τον «τολμηρό» επενδυτή θα ήταν τα 500 εκατ. ευρώ που θα πάρει το ναυπηγείο από το Πολεμικό Ναυτικό με την παραλαβή των τριών υποβρυχίων που ήταν τότε σε εκκρεμότητα.
Οι Γερμανοί έστειλαν την πρότασή τους στον ανταγωνιστή (τα Ναυπηγεία Ελευσίνας του Νίκου Ταβουλάρη, που όλοι γνώριζαν ότι δεν είχε ρευστό), σε ένα fund που εκπροσωπούσε ο παλιός διευθύνων σύμβουλος Σωτήρης Εμμανουήλ και άλλο ένα fund με επικεφαλής τον Θωμά Λιακουνάκο, που κάποτε πρωταγωνιστούσε στους εξοπλισμούς. Τέλος, η πρόταση έφτασε και στην Abu Dhabi MAR , η οποία συνεργαζόταν ήδη με την Thyssen και την οποία διευθύνει o Λιβανέζος επιχειρηματίας Ισκαντάρ Σάφα, που έγινε γνωστός από την υπόθεση με τους Γάλλους ομήρους που κρατούσε η Χεζμπολάχ.
Διόλου περίεργο το ότι τελικά το ναυπηγείο πέρασε στα χέρια της Abu Dhabi MAR και του Σάφα. Διόλου περίεργο επίσης το ότι το «αστέρι» του ταλαντούχου Σάφα, λίγες ημέρες αφότου ανέλαβε τα ναυπηγεία, κατάφερε να λύσει τα προβλήματα του (άλλοτε «στραβού») υποβρυχίου «Παπανικολής», το οποίο στις αρχές του Νοέμβρη του 2010 (έναν χρόνο μετά τη συνάντηση) παραδόθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό.
pontiki