Αμφίβολη η εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών στην Ελλάδα, κρίνει η εφημερίδα.
Η μερική διαγραφή του χρέους θα μπορούσε να αποδειχθεί αμφίβολης
σημασίας δώρο για την Ελλάδα αναφέρει σε άρθρο της η γερμανική εφημερίδα
FT Deutschland.
Ακόμα παραμένει ασαφές πόσο ακριβώς θα μειωθεί το χρέος μέσω των αποφάσεων της συνόδου κορυφής των Βρυξελλών. Ήδη είναι σαφές όμως ότι με αυτό δεν θα βελτιωθούν οι αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας. Η αναγγελθείσα ως εθελοντική απομείωση του χρέους θα επιδεινώσει μάλιστα κατ’ αρχάς την κατάσταση. Στη σύνοδο κορυφής, επισημαίνεται, οι αρχηγοί των κυβερνήσεων συμφώνησαν να παραιτηθούν οι επενδυτές ελληνικών ομολόγων από το 50% των απαιτήσεών τους. Γι’ αυτή τη λύση είχε πιέσει κυρίως η Γερμανία. Ανοιχτή στις λεπτομέρειές της παραμένει ακόμα η μορφή της ρύθμισης, που αφορά κυρίως τις τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρείες. Πρότυπο θα μπορούσε να αποτελέσει το μοντέλο του Ιουλίου 2011: Τότε είχε αποφασιστεί ήδη η συμμετοχή ιδιωτών πιστωτών, έστω και σε μικρότερη έκταση, και μάλιστα ως «εθελοντική ανταλλαγή» των ομολόγων στη μισή τιμή με τη λήξη τους.
Το νόημα της απομείωσης του χρέους: είναι να μειώσει το βάρος της Ελλάδας σε ανεκτά επίπεδα και να στείλει μήνυμα που θα δράσει αποτρεπτικά στο μέλλον για τους πιστωτές, αλλά και τους οφειλέτες. Στόχος είναι η μείωση του ελληνικού δημοσίου χρέους στο 120% μέχρι το 2020. Δεν είναι όμως καθόλου βέβαιο ότι θα επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Οι περισσότερες τράπεζες, που είναι μέλη του IIF, θα συμμετάσχουν βέβαια, όπως διαβεβαίωσε και ο διευθυντής Τσαρλς Νταλάρα το Σαββατοκύριακο. Είναι όμως ανοιχτό το ζήτημα της συμμετοχής ασφαλιστικών εταιρειών, ταμείων και φυσικών προσώπων.
Ούτως ή άλλως, η διαδικασία ανταλλαγής ομολόγων μικρή ωφέλεια έχει για την ελληνική οικονομία. Μπορεί μεν να μειωθεί το ποσό που διατίθεται για την εξυπηρέτηση του χρέους κατά 4,5 δις. ευρώ, όπως δήλωσε ο Υπ. Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος, αλλά η μικρότερη επιβάρυνση από τα τοκοχρεολύσια δεν επαρκεί για τη μείωση του ελλείμματος, το οποίο προβλέπεται να φτάσει το 2012 τα 14,5 δις. ευρώ και γι’ αυτό θα χρειαστούν επιπλέον περικοπές.
Επίσης, η ελληνική κυβέρνηση δεν αποκτά μεγαλύτερα περιθώρια για την επειγόντως αναγκαία επανεκκίνηση της οικονομίας. «Τίποτα δεν αλλάζει όσον αφορά τον καταναγκασμό της λιτότητας», λέει ο Κρίστιαν Σουλτς της Berenberg Bank. Ενώ το επιβεβλημένο από την τρόικα πρόγραμμα λιτότητας παραμένει αμετάβλητα αυστηρό, η εμπιστοσύνη των επενδυτών κινδυνεύει να εξαφανιστεί. «Η ελληνική κυβέρνηση δεν ήθελε απομείωση του χρέους και είχε κάθε λόγο να μη θέλει» προσθέτει ο ίδιος.
Αφού τώρα πλέον είναι σαφές ότι οι επενδυτές δεν θα πάρουν πίσω όλα τα χρήματά τους, για την Ελλάδα θα είναι δυσκολότερο στο μέλλον να συνάψει νέα δάνεια. «Το μεγάλο ερώτημα είναι αν αυτή η απομείωση του χρέους μειώνει ή αυξάνει τις πιθανότητες μελλοντικών απομειώσεων χρέους ή κουρέματος χρέους», τονίζει. «Από καθαρά τεχνική άποψη, η απομείωση μειώνει τις πιθανότητες, επειδή απομένει λιγότερο χρέος. Πολιτικά όμως, οι πιθανότητες αυξάνονται, επειδή υπάρχει το σπάσιμο του "ταμπού"».
Στο μέλλον η Ελλάδα θα πρέπει να πουλήσει μια εντελώς νέα «ιστορία». «Η ανάκτηση της αξιοπιστίας θα διαρκέσει μια δεκαετία ή και περισσότερο» λέει Σουλτς. Ούτως ή άλλως, η πρόσβαση στις χρηματαγορές δεν προβλέπεται πριν από το 2020 για τη χώρα. «Μέχρι τότε θα πρέπει προπάντων να υπάρξει ανάπτυξη» προσθέτει.
Η κατάσταση της οικονομίας είναι αυτή τη στιγμή τόσο άσχημη όσο ποτέ. Τον Οκτώβριο, όπως ανακοινώθηκε από την Κομισιόν, ο δείκτης εμπιστοσύνης καταναλωτή μειώθηκε στο -83,8, στο χαμηλότερο σημείο της παγκόσμιας κλίμακας, που έχει φτάσει ποτέ μια χώρα της ΕΕ. Η τιμή αυτή αντικατοπτρίζει την απελπιστική κατάσταση των Ελλήνων. Τον Αύγουστο, η βιομηχανική παραγωγή ήταν – σύμφωνα με την Eurostat – 12,3% χαμηλότερη από πέρσι και μόνο ο τουρισμός ανέκαμψε λίγο φέτος το καλοκαίρι. Το ίδιο το κράτος αναστέλλει ακόμα και αναγκαίες πληρωμές, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να σταματήσει η παροχή βασικών υπηρεσιών.
Μόλις από το 2013 ίσως μπορέσει η Ελλάδα και πάλι σιγά-σιγά να αναπτυχθεί, όπως εκτιμούν οικονομολόγοι. «Αυτό όμως θα εξαρτηθεί από το αν στις χώρες του πυρήνα της Ευρωζώνης η ανάπτυξη μέχρι τότε παρουσιάσει νέα αύξηση», λέει ο Σουλτς.
Παλαιότερες περιπτώσεις αναπτυσσόμενων χωρών έχουν δείξει αν μια απομείωση ή ένα κούρεμα του χρέους μπορεί να αποτελέσει και ένα νέο ξεκίνημα. «Ένα κούρεμα του χρέους μπορεί να ξεπεραστεί πολύ γρήγορα, αν πληρούνται δύο προϋποθέσεις», δηλώνει ο Σαχίν Καμαλοντίν της Rabobank, ο οποίος έχει εκπονήσει σχετική μελέτη. «Μια γενναία υποτίμηση του νομίσματος και μια μεγάλη παγκόσμια ζήτηση. Και τα δύο αυτά δεν υπάρχουν στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή». Γι’ αυτό, σε σύγκριση με άλλες χρεοκοπίες κρατών, η Ελλάδα δεν έχει καλό χαρτί.
Η ελληνική περίπτωση είναι μοναδική από πολλές απόψεις. «Από καθαρά νομική άποψη δεν πρόκειται για default, χρεοκοπία, οικονομικά όμως είναι», λέει ο ίδιος. «Κι αυτό, επειδή οι επενδυτές δεν θα πάρουν πίσω όλα όσα είχαν συμφωνηθεί στα συμβόλαια». Αλλά υπάρχει και μία άλλη διαφορά: «Καμιά χώρα μέχρι τώρα δεν είχε δεχτεί σε τέτοιο βαθμό εξωτερική χρηματική βοήθεια από κράτη». Αυτό θα βοηθήσει τους Έλληνες, αλλά θα καταστήσει δύσκολες τις συγκρίσεις και τις προγνώσεις.
tovima
Ακόμα παραμένει ασαφές πόσο ακριβώς θα μειωθεί το χρέος μέσω των αποφάσεων της συνόδου κορυφής των Βρυξελλών. Ήδη είναι σαφές όμως ότι με αυτό δεν θα βελτιωθούν οι αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας. Η αναγγελθείσα ως εθελοντική απομείωση του χρέους θα επιδεινώσει μάλιστα κατ’ αρχάς την κατάσταση. Στη σύνοδο κορυφής, επισημαίνεται, οι αρχηγοί των κυβερνήσεων συμφώνησαν να παραιτηθούν οι επενδυτές ελληνικών ομολόγων από το 50% των απαιτήσεών τους. Γι’ αυτή τη λύση είχε πιέσει κυρίως η Γερμανία. Ανοιχτή στις λεπτομέρειές της παραμένει ακόμα η μορφή της ρύθμισης, που αφορά κυρίως τις τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρείες. Πρότυπο θα μπορούσε να αποτελέσει το μοντέλο του Ιουλίου 2011: Τότε είχε αποφασιστεί ήδη η συμμετοχή ιδιωτών πιστωτών, έστω και σε μικρότερη έκταση, και μάλιστα ως «εθελοντική ανταλλαγή» των ομολόγων στη μισή τιμή με τη λήξη τους.
Το νόημα της απομείωσης του χρέους: είναι να μειώσει το βάρος της Ελλάδας σε ανεκτά επίπεδα και να στείλει μήνυμα που θα δράσει αποτρεπτικά στο μέλλον για τους πιστωτές, αλλά και τους οφειλέτες. Στόχος είναι η μείωση του ελληνικού δημοσίου χρέους στο 120% μέχρι το 2020. Δεν είναι όμως καθόλου βέβαιο ότι θα επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Οι περισσότερες τράπεζες, που είναι μέλη του IIF, θα συμμετάσχουν βέβαια, όπως διαβεβαίωσε και ο διευθυντής Τσαρλς Νταλάρα το Σαββατοκύριακο. Είναι όμως ανοιχτό το ζήτημα της συμμετοχής ασφαλιστικών εταιρειών, ταμείων και φυσικών προσώπων.
Ούτως ή άλλως, η διαδικασία ανταλλαγής ομολόγων μικρή ωφέλεια έχει για την ελληνική οικονομία. Μπορεί μεν να μειωθεί το ποσό που διατίθεται για την εξυπηρέτηση του χρέους κατά 4,5 δις. ευρώ, όπως δήλωσε ο Υπ. Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος, αλλά η μικρότερη επιβάρυνση από τα τοκοχρεολύσια δεν επαρκεί για τη μείωση του ελλείμματος, το οποίο προβλέπεται να φτάσει το 2012 τα 14,5 δις. ευρώ και γι’ αυτό θα χρειαστούν επιπλέον περικοπές.
Επίσης, η ελληνική κυβέρνηση δεν αποκτά μεγαλύτερα περιθώρια για την επειγόντως αναγκαία επανεκκίνηση της οικονομίας. «Τίποτα δεν αλλάζει όσον αφορά τον καταναγκασμό της λιτότητας», λέει ο Κρίστιαν Σουλτς της Berenberg Bank. Ενώ το επιβεβλημένο από την τρόικα πρόγραμμα λιτότητας παραμένει αμετάβλητα αυστηρό, η εμπιστοσύνη των επενδυτών κινδυνεύει να εξαφανιστεί. «Η ελληνική κυβέρνηση δεν ήθελε απομείωση του χρέους και είχε κάθε λόγο να μη θέλει» προσθέτει ο ίδιος.
Αφού τώρα πλέον είναι σαφές ότι οι επενδυτές δεν θα πάρουν πίσω όλα τα χρήματά τους, για την Ελλάδα θα είναι δυσκολότερο στο μέλλον να συνάψει νέα δάνεια. «Το μεγάλο ερώτημα είναι αν αυτή η απομείωση του χρέους μειώνει ή αυξάνει τις πιθανότητες μελλοντικών απομειώσεων χρέους ή κουρέματος χρέους», τονίζει. «Από καθαρά τεχνική άποψη, η απομείωση μειώνει τις πιθανότητες, επειδή απομένει λιγότερο χρέος. Πολιτικά όμως, οι πιθανότητες αυξάνονται, επειδή υπάρχει το σπάσιμο του "ταμπού"».
Στο μέλλον η Ελλάδα θα πρέπει να πουλήσει μια εντελώς νέα «ιστορία». «Η ανάκτηση της αξιοπιστίας θα διαρκέσει μια δεκαετία ή και περισσότερο» λέει Σουλτς. Ούτως ή άλλως, η πρόσβαση στις χρηματαγορές δεν προβλέπεται πριν από το 2020 για τη χώρα. «Μέχρι τότε θα πρέπει προπάντων να υπάρξει ανάπτυξη» προσθέτει.
Η κατάσταση της οικονομίας είναι αυτή τη στιγμή τόσο άσχημη όσο ποτέ. Τον Οκτώβριο, όπως ανακοινώθηκε από την Κομισιόν, ο δείκτης εμπιστοσύνης καταναλωτή μειώθηκε στο -83,8, στο χαμηλότερο σημείο της παγκόσμιας κλίμακας, που έχει φτάσει ποτέ μια χώρα της ΕΕ. Η τιμή αυτή αντικατοπτρίζει την απελπιστική κατάσταση των Ελλήνων. Τον Αύγουστο, η βιομηχανική παραγωγή ήταν – σύμφωνα με την Eurostat – 12,3% χαμηλότερη από πέρσι και μόνο ο τουρισμός ανέκαμψε λίγο φέτος το καλοκαίρι. Το ίδιο το κράτος αναστέλλει ακόμα και αναγκαίες πληρωμές, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να σταματήσει η παροχή βασικών υπηρεσιών.
Μόλις από το 2013 ίσως μπορέσει η Ελλάδα και πάλι σιγά-σιγά να αναπτυχθεί, όπως εκτιμούν οικονομολόγοι. «Αυτό όμως θα εξαρτηθεί από το αν στις χώρες του πυρήνα της Ευρωζώνης η ανάπτυξη μέχρι τότε παρουσιάσει νέα αύξηση», λέει ο Σουλτς.
Παλαιότερες περιπτώσεις αναπτυσσόμενων χωρών έχουν δείξει αν μια απομείωση ή ένα κούρεμα του χρέους μπορεί να αποτελέσει και ένα νέο ξεκίνημα. «Ένα κούρεμα του χρέους μπορεί να ξεπεραστεί πολύ γρήγορα, αν πληρούνται δύο προϋποθέσεις», δηλώνει ο Σαχίν Καμαλοντίν της Rabobank, ο οποίος έχει εκπονήσει σχετική μελέτη. «Μια γενναία υποτίμηση του νομίσματος και μια μεγάλη παγκόσμια ζήτηση. Και τα δύο αυτά δεν υπάρχουν στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή». Γι’ αυτό, σε σύγκριση με άλλες χρεοκοπίες κρατών, η Ελλάδα δεν έχει καλό χαρτί.
Η ελληνική περίπτωση είναι μοναδική από πολλές απόψεις. «Από καθαρά νομική άποψη δεν πρόκειται για default, χρεοκοπία, οικονομικά όμως είναι», λέει ο ίδιος. «Κι αυτό, επειδή οι επενδυτές δεν θα πάρουν πίσω όλα όσα είχαν συμφωνηθεί στα συμβόλαια». Αλλά υπάρχει και μία άλλη διαφορά: «Καμιά χώρα μέχρι τώρα δεν είχε δεχτεί σε τέτοιο βαθμό εξωτερική χρηματική βοήθεια από κράτη». Αυτό θα βοηθήσει τους Έλληνες, αλλά θα καταστήσει δύσκολες τις συγκρίσεις και τις προγνώσεις.
tovima
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου