Σάββατο, Οκτωβρίου 22, 2011

Εξ ανθρωποθυσίας,... θεμελίωση…


thumb

Το all time classic δημώδες «Του γιοφυριού της Πάρτας» μεταφέρει διά μέσου των αιώνων μιαν αδιαμφισβήτητη αλήθεια: ότι οι παράπλευρες απώλειες αποτελούν αμελητέα φάλτσα των μεγάλων έργων. Όταν γεφυρώνεται ένα χάσμα, ελάχιστη σημασία έχει το ποιος ψυχορραγεί στα θεμέλια, όπως ελάχιστη σημασία έχει και ο τρόπος με τον οποίο ξεγελάστηκε
το θύμα και πήρε τη θέση του στον τόπο της θυσίας. Αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Αλλά ακόμα κι αν δεν υπάρξει αποτέλεσμα
ΠΑΙΞΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΕ 200¤!
(μιλάμε για την περίπτωση Ελλήνων σοσιαλιστών εργοληπτών) μας μένει το ποίημα που από στόμα σε στόμα κι από γενιά σε γενιά μεταφέρει το ανθρωποφαγικό know how…
Σαράντα πέντε υπουργοί κι εξήντα μηντιάδες γιοφύρι εθεμέλιωναν στης Πάρτας το ποτάμι. Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν κι ό,τι κι αν επουλούσανε δεν τους αγοραζόταν. Μοιριολογούν οι υπουργοί και κλαιν’ οι μηντιάδες και τα Μαντεία των Α-δελφών προβλέπουνε μπελάδες: «Αλίμονο στους κόπους μας, κρίμα στις δούλεψές μας, ολημερίς το σώζουμε, το βράδυ πάει για φούντο κι ό,τι στην τρόικα τάζουμε, μας λέει ‘‘ακόοομα; Πού ’ν’ το;’’».
Πουλάκι εδιάβη κι έκατσε αντίκρυ στο ποτάμι κι αφού ετσιμπολόγησε χορτάρι ένα δράμι, δεν εκελάηδε σαν πουλί, μηδέ σαν χηλιδόνι παρά λαλούσε κι έλεγε σαν κόκαλο πρεζόνι: «Αν δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνει, κι όχι μονάχα ορφανό κι άνεργο και διαβάτη, μα και του δημόσιου υπάλληλου την όμορφη γυναίκα που αφού καλά επέρασε, πρέπει να πέσει σέκα…». Έρχεται αργά τ’ αποταχύ και πάρωρα το γιόμα και στα κρυφά τα μούτρα της ξινίζει για το κόμμα. Τ’ άκουσε ο υπάλληλος και του θανάτου πέφτει. Πιάνει, μηνάει της λυγερής με το πουλί τ’ αηδόνι που είχε γίνει κουρδιστό και του Πολ Τόμσεν πιόνι: Αργά ντυθεί, αργά αλλαχτεί, αργά να πάει το γιόμα, αργά να πάει και να διαβεί της Πάρτας το γιοφύρι και να ’χει στην κωλότσεπη κανένα κλαδευτήρι. Και το πουλί τον έκλασε κι άλλα επήγε κι είπε (αυτό παθαίνουν τα πουλιά όταν τους λείπουν πίπαι)» «Γοργά ντύσου, γοργά άλλαξε, γοργά να πας το γιόμα γοργά να βγάλεις σκύβοντας του αφρόλουτρου το πώμα, γοργά να πας και να διαβείς της Πάρτας το γιοφύρι κι άμα πεινάσεις το σκατό να κάνεις ψωμοτύρι…»
Να ’τηνε κι εξανάφανεν από την άσπρην στράτα κουνάμενη σεινάμενη, σα βουρλισμένη τράτα… Ωσάν τη βλέπει ο μισθωτός, ραγίζεται η καρδιά του κι ευθύς παθαίνει υπόταση και πέφτουν τα μιστά του. Από μακριά τους χαιρετά κι από κοντά τους λέει: «Γεια σας, χαρά σας, υπουργοί και σεις οι μηντιάδες, γεια σας και σας του Ράινμπαχ ξανθοί κ…μπαράδες… Μα τι έχει ο εργαζόμενος και είναι βαργιομισμένος;» «Η σύμβασή του, του ’πεσε στην πρώτη την καμάρα κι όποιου του πέφτει η σύμβαση τονε βαστά τρομάρα… Μα ποιος να μπει, μα ποιος να βγει, τη σύμβαση να σώσει πριν του έρθει του αφεντικού μια νέα να σκαρώσει;» «Αφέντες μην πικραίνεστε κι εγώ θα σας τη βγάλω, θα κατεβώ και θ’ ανεβώ γοργά το δίχως άλλο». Μηδέ γοργά εκατέβηκε, μηδέ γοργά ανέβη κι όταν τι τρέχει ερώτησε της είπαν «πες αλεύρι»… «Τράβα, καλέ μ’ τον άλυσο, τράβα την αλυσίδα τι όλον τον κόσμο ανάγειρα και σύμβαση δεν ήβρα»… Ένας πηχάει με το μυστρί κι άλλος με τον ασβέστη, παίρνει και ο πρωθυπουργός, ρίχνει μεγάλη πέτρα και για του πρότζεκτ το καλό, ρίχνει και νέα μέτρα… «Αλίμονο στη μοίρα μας, κρίμα στο ριζικό μας!
Τρεις αδελφάδες ήμαστε, κι οι τρεις κακογραμμένες, η μια ήταν στην Αργεντινή, στο Εκουαδόρ η άλλη κι εγώ η πλιό στερνότερη ενθάδε σκέτο χάλι… Ως τρέμει το καρυόφυλλο, να τρέμει κι η ψυχή σας, κι ως πέφτουν τα δεντρόφυλλα, να πέφτει κι η ψ…λή σας…»
«Κόρη, το λόγον άλλαξε, light κατάρα δώσε και ήσυχα στην τάφρο σου κάτσε βαθιά και λιώσε γιατί είν’ ο στόχος υψηλός και ο σκοπός μας megas δε θέλεις τα παιδάκια σου να φάν’ φιλέτα ρέγγας;…» Κι αυτή το λόγον άλλαξε κι άλλη κατάρα δίνει: «Αν τρέμουν τα παιδάκια μου, να τρέμει το γιοφύρι, κι αν κλαίνε τα παιδάκια μου, να κλαίν’ οι μουσαφίροι κι ως ανεβαίνουνε τα σπρεντ κι όσο καλπάζουν τόκοι αντίστροφα να πέφτουνε της Πάρτας οι πασόκοι…»
pontiki

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...