Παχαίνουμε λιγότερο,... όταν τρώμε αργά

Πιθανώς έχετε ακούσει ότι χρειάζεται λίγη ώρα - 20 λεπτά για να είμαστε ακριβείς - από τη στιγμή που αρχίζουμε να τρώμε για να καταγράψει το πεπτικό σύστημα το αίσθημα του κορεσμού της πείνας και να στείλει το σχετικό μήνυμα στον εγκέφαλο ώστε να... αφήσουμε κάτω το πιρούνι.


Με βάση αυτό το δεδομένο, η κοινή λογική λέει πως όσο πιο αργά τρώει κανείς, τόσο λιγότερες θερμίδες θα έχει καταναλώσει πριν λάβει τη σχετική «εντολή» _ και επειδή μόλις αισθανθεί ότι είναι χορτάτος θα πάψει να τρώει, έχει περισσότερες πιθανότητες να έχει φάει λίγο τελικά.
Του λόγου το αληθές αποδεικνύει μια νέα, ελληνική μελέτη, η οποία έδειξε πως όταν τρώμε γρήγορα μειώνεται η παραγωγή των ορμονών που «λένε» στον οργανισμό ότι έχει χορτάσει.

Τη μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην «Επιθεώρηση Κλινικής Ενδοκρινολογίας & Μεταβολισμού» (JCEM), πραγματοποίησαν ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το Imperial College του Λονδίνου, με επικεφαλής τον καθηγητή Ν. Κατσιλάμπρο.
Οι ερευνητές επιστράτευσαν 17 άνδρες από τους οποίους ζήτησαν να φάνε 300 ml παγωτό (παρείχε 675 θερμίδες) μέσα σε πέντε λεπτά. Αργότερα, τους έδωσαν την ίδια ποσότητα παγωτού, αλλά τους ζήτησαν να τη φάνε σε 30 λεπτά, ενώ και στις δύο περιπτώσεις μέτρησαν τα επίπεδα ορισμένων ουσιών στον οργανισμό τους, άλλες εκ των οποίων ανοίγουν την όρεξη και άλλες ενεργοποιούν το αίσθημα κορεσμού της πείνας.
Το συμπέρασμά τους ήταν πως με το αργό φαγητό αυξάνονται τα επίπεδα δύο ουσιών που ενεργοποιούν το αίσθημα κορεσμού της πείνας, ενώ με το γρήγορο μειώνονται _ και αυτό πιθανώς θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά ανάμεσα στην υπερφαγία και στη λογική κατανάλωση φαγητού. Οι ουσίες που αυξομειώνονται κατά περίπτωση είναι δύο ανορεξιογόνες ορμόνες του εντέρου: το πεπτίδιο ΥΥ και το πεπτίδιο GLP-1.
Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα
tanea