Του Αλέξανδρου Μερκούριου
Η τελευταία μάχη ενός συστήματος δίνεται πάντοτε για τη …φανέλα. Ο Γιώργος Παπανδρέου, στις συναντήσεις που είχε το τελευταίο διήμερο, χωρίς να κατονομάσει τα πρόσωπα, φωτογράφισε μια απόπειρα «διαμόρφωσης αρνητικού κλίματος. Κλίματος που απέδωσε σε κάποια μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία κατηγόρησε
ότι «βλέπουν» μια μεγαλύτερη μείωση του χρέους, από αυτήν που συμφωνήθηκε στις 21 Ιουλίου, με επιχείρημα ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε κατάρρευση των τραπεζών.
ΠΑΤΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΡΕ 200 ΕΥΡΩ!!!
Η αλήθεια είναι ότι τα ΜΜΕ απλά ακολούθησαν αυτά που είπαν οι τραπεζίτες, προεξάρχοντος του Μιχάλη Σάλλα, που υπογράμμισε ότι το «κούρεμα» δεν θα πρέπει να είναι ανεξέλεγκτο. Τι κι αν είχε δίκιο ο τραπεζίτης, ο πρωθυπουργός ήταν πολύ σκληρός:
«Δεν θα καταρρεύσουν οι τράπεζες, αλλά οι θέσεις ορισμένων», δήλωσε. Κατήγγειλε μάλιστα πως: «δεν είναι δυνατόν οι τράπεζες σε μια περίοδο κρίσης να χρηματοδοτούν ένα κανάλι με δάνεια πάνω από 500 εκατ. ευρώ και να μη δίνουν χρήματα σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Και μετά έρχονται και λένε ότι αν μειώσουμε το χρέος θα καταρρεύσουν οι τράπεζες». Ο ΓΑΠ διευκρίνισε ότι στις θέσεις της κυβέρνησης περιλαμβάνεται η διασφάλιση της ομαλότητας στο τραπεζικό σύστημα. Κατέληξε, όμως, πως «το συμφέρον των τραπεζών δεν ταυτίζεται απαραίτητα με το συμφέρον της χώρας».
Έβαλε, λοιπόν, διαχωριστικές με τις τράπεζες, λοιπόν ο πρωθυπουργός;
Έλληνες και ξένοι αντιλαμβάνονται ότι η λειτουργία των τραπεζών είναι καθοριστικής σημασίας για την επόμενη ημέρα, είτε με Έλληνες είτε με ξένους στα ηνία της χώρας. Και για τον λόγο αυτό προκάλεσε εντύπωση η τοποθέτηση του πρωθυπουργού. Που λίγο πολύ ήταν ένα προοίμιο στην κατεύθυνση μιας αναμενόμενης επανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών αλλά και της πιθανότατης αλλαγής των ηγεσιών τους, στο πλαίσιο των ζημιών που θα καταγραφούν από το μεγαλύτερο κούρεμα των ελληνικών ομολόγων. Αυτό δηλαδή που έλεγαν τα ΜΜΕ…
Οι τραπεζίτες θεωρούν ότι η… σφαγή του ελληνικού τραπεζικού συστήματος (αλλά κυρίως των διευθυντικών τους στελεχών, που τους καίει) δεν οφείλεται σε λάθη των ιδίων, αλλά σε λάθη των κυβερνήσεων. Ιδιαίτερα ,δε καθώς το μεγαλύτερο πρόβλημα για τις ίδιες είναι οι πολύ μεγάλες τοποθετήσεις τους στα κρατικά ομόλογα. Δηλαδή στη χρηματοδότηση τους χρέους της χώρας (που σημειωτέον οι ίδιες ανέλαβαν).
Ερώτημα, βέβαια, κατά πόσον η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, που φαίνεται πλέον στον ορίζοντα, θα γίνει απευθείας από ευρωπαϊκά κεφάλαια μέσω του EFSF (αυτό σημαίνει ότι η διαδικασία θα τελεί υπό ευρωπαϊκό έλεγχο) ή με δάνεια της Ευρώπης προς το ελληνικό κράτος, που σημαίνει ότι θα περάσουν σε κρατικό έλεγχο.
Όσοι ξέρουν να διαβάζουν πίσω από τις γραμμές, αντιλαμβάνονται ότι ο ΓΑΠ, δεν έχει πια άλλη διέξοδο από το να τα «βάλει» με παραδοσιακούς εχθρούς.
Διόλου τυχαίο ότι, μετά από ένα χρόνο ακινησίας προσπάθησε να εμφανίσει την κυβέρνηση ως μεταρρυθμιστική δύναμη, που τα βάζει με κατεστημένες αντιλήψεις χρόνων και συντεχνιακά συμφέροντα.
Μετά την επίθεση αυτή ακολούθησαν και οι υπόλοιποι «συνήθεις ύποπτοι»: Τραπεζίτες, ΜΜΕ, σε πρώτη φάση. Και δικαστικοί και επιχειρηματίες, για τη συνέχεια θα αποτελέσουν το μενού του πρωθυπουργού που κινείται πλέον με απόλυτη προβλεψιμότητα καθώς του λείπουν τα περιθώρια.
Όλα αυτά δείχνουν ότι η κυβέρνηση θα επιχειρήσει μία τελική μάχη την ώρα της κρίσεως. Και στη μάχη αυτή δεν θα διστάσει να ρίξει όλα της τα πυρομαχικά, εναντίον δικαίων και αδίκων. Το ερώτημα είναι αν πλέον τα γνωστά πυροτεχνήματα του διχασμού δουλεύουν, ή αν απλώς λειτουργούν για λόγους εντυπωσιασμού… Για τη φανέλα δηλαδή…
pontiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου