«Έκτακτη ανάρτηση σε όλα τα σάιτ! Έκτακτη ανάρτηση σε όλα τα σάιτ!». Ο τελάλης, μ’ όση δύναμη του είχε αποφέρει η κατανάλωση του συσσιτίου των 12.00 (τρεις μαύρες σταφίδες και ένα κομματάκι σοκολάτα με πρωτεϊνικό «ζιζί» από τις αποθήκες των κλειστών και λεηλατημένων Carrefour), βγήκε να διαλαλήσει το μεγάλο νέο. Υπήρχαν βέβαια κάποιοι που διέθεταν ακόμα κλεμμένο ηλεκτρικό ρεύμα και Ίντερνετ (χάκερ δικτύου) και θα μπορούσαν να το διαβάσουν, με τον παλιό τον τρόπο, ιδίοις όμμασι, πλην όμως οι υπεύθυνοι των σάιτ
είχαν βαρεθεί να ανεβάζουν ειδήσεις για 30 νομα-ταίους, έναντι 50 λεπτών τον μήνα… γι’ αυτό και είχαν εγκαταλείψει οριστικά τις αρχικές σελίδες κολλημένες στην ειδησεογραφία του 2023.
ΠΑΙΞΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΕ 200¤!
«Πήραμε τελικά την 66η δόση! Αποσοβήθηκε για μία ακόμα φορά ο κίνδυνος της πτώχευσης. Η πρωθυπουργός Μαργαρίτα - Έλενα Παπανδρέου, από την καλύβα της στην κορυφή Τσούγκμπι-τσε των Άλπεων όπου έχει αυτοεξοριστεί, δήλωσε ικανοποιημένη από τις εξελίξεις και δεσμεύτηκε να μας ξανασώσει με την πρώτη ευκαιρία»… Στο ευτυχές άκουσμα, ένας - ένας οι ακροβολισμένοι ζητιάνοι της οδού Ερμού διέκοπταν τον επιθανάτιο ρόγχο τους, έβγαζαν μέσα απ’ τις σακούλες και τα χαρτόνια τα τρεμάμενα χέρια τους κι έκαναν τον σταυρό τους. Αυτή βέβαια η ανάδευση προκαλούσε βίαιη έκλυση των δυσάρεστων οσμών που βρίσκονταν ακίνητες, σαν κλειδωμένες μέσα στα παλιόρουχα, αλλά ο τελάλης δεν το μετάνιωνε που είχε επιτελέσει το καθήκον του στον πιο φτηνό δρόμο της Αθήνας.
Κάπου εκεί άλλωστε, σε κάποιο από τα στενά που οδηγούσαν στη γερμανική συνοικία (πρώην Πλάκα και Μοναστηράκι), έβγαζε μεροκάματο κλέβοντας κονσέρβες από των γατών τα δόντια και η μάνα του. Οι Γερμανοί ήταν πολύ φιλόζωοι και πάντα εξασφάλιζε η γηραλέα συνταξιούχος τουλάχιστον 15 γραμμάρια βακαλάου Ιαπωνίας. Έτρωγε τα 5 και πούλαγε στη μαύρη, με κοινωνικά κριτήρια, κυρίως σε πολύτεκνους γονείς ή σε ΑμεΑ, τα 10 γραμμάρια… Το πρόβλημα ήταν ότι έκοβε πού και πού τη γλώσσα της γλείφοντας το καπάκι της κονσέρβας, πράγμα που την ανάγκαζε να σταματάει να παραμιλάει τούρκικα (αναλαμπή από την εποχή που έβλεπε σίριαλ στην τηλεόραση) για καμιά - δυο εβδομάδες, μέχρι να κλείσει η πληγή. Αυτό βέβαια, καίτοι ενοχλητικό για την ίδια, ευχαριστούσε ιδιαιτέρως τους περιοίκους, που είχαν βαρεθεί τα σεκερίμ και τα τεκερίμ τις ώρες της κοινής ανησυχίας. Δεν αλήθευε ωστόσο η καταγγελία που είχε γίνει τις προάλλες έναντι μίας γόπας camel, ότι κάποιοι λίμαραν τις νύχτες τις κονσέρβες της γριάς με τα νύχια τους. Πρώτα - πρώτα θα είχε πάθει μόλυνση…
Ο τελάλης δεν στάθηκε να την αναζητήσει με το βλέμμα ανάμεσα στους επαίτες. Διάλεξε έναν μπόγο και τον φίλησε στοργικά στην κορφή. Όλοι ίδιοι ήταν. Το ίδιο έκανε. Αυτή την πονοψυχιά την είχε διδαχθεί από έναν σπάνιο άνθρωπο, έναν καλό Γερμανό, τον Φον Αγκαθομύυυνεν (όπως λέμε Μύυυλερ), που ανέλαβε δήμαρχος της greek town και, παρ’ ότι του ασκήθηκαν πιέσεις, αρνήθηκε να πραγματοποιήσει επιχείρηση - σκούπα στο κέντρο, λέγοντας στα αρχαία ελληνικά (τα είχε διδαχτεί στο πανεπιστήμιο): «Ουκ έσομαι μπόγιας ψυχών»… Τέλος πάντων.
Φαίνεται πως το νέο είχε ταξιδέψει ήδη σε όλη την πόλη γιατί, από την πλευρά της Βουλής των Ανθελλήνων (ή αλλιώς Α’ Αθηναϊκή Ανθυποκαγκελαρία) ακούστηκε σαλαγή και φάνηκαν να τρέχουν ξεμαρλούκωτες, κρατώντας ευρωπαϊκές σημαίες, οι πόρνες πολυτελείας της μικρής Κολωνίας (πρώην Κολωνάκι)… «Την πή-ρα-με! Την πή-ρα-με!» φώναζαν ρυθμικά κι ήταν πραγματικά πολύ χαρούμενες που δεν βγήκαμε πάλι από το ευρώ. Τα 10 λεπτά της αμοιβής τους (ανά ώρα) έφταναν έτσι και περίσσευαν για ψωμί Αιθιοπίας (έστελνε ανθρωπιστική βοήθεια η αδελφή χώρα) και κινέζικο κραγιόν. «Το ήξερα, το ήξερα!» ψιθύριζε θριαμβευτικά η μία στην άλλη γελώντας φαρδιά - πλατιά με ικανοποίηση, κόντρα στους κανόνες του νταβατζή που τους απαγόρευε να χάσκουν κατά βούληση. Δεν ήταν πως τις ήθελε μπουρούχες ο Επενδυτής αλλά, να, τα 10 λεπτά δεν έφταναν και για οδοντίατρο… Έτσι κι αλλιώς το γαλλικό πολυ-οδοντιατρείο που λειτουργούσε στην Πατησίων (πρώην Μουσείο) δεν δεχόταν ιθαγενείς.
Κάποια παράθυρα ημιυπογείων άνοιξαν δειλά κι οι άνεργοι, στραβωμένοι από την υπερβολική δόση φωτός, έβαζαν το ένα χέρι αντήλιο και με το άλλο χαιρετούσαν τον κομιστή των καλών μαντάτων.
Η 66η δόση, εντάξει. Με δεδομένο ότι θα περνούσε άμεσα το χοληνομοσχέδιο (δεν είχαν τι άλλο να τους πάρουν και τους ζητούσαν να δωρίσουν τις χοληδόχους κύστεις τους), την είχαμε εξασφαλισμένη… Η 67η όμως;;;
tzenh2@lycos.com
pontiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου