και να καλοστρατίσεις
στο δρόμο να μας θυμηθείς
και να ξαναγυρίσεις
Ο Γιάννης είναι τσαμπουνιέρης και μαντιναδόρος και τον γνωρίζουμε όχι σε κάποιο γλέντι, αλλά στο μαντρί του αδελφού του Γιακουμή και της νύφης του Ξένιας, που μαζί με τον γιο τους Νικόλα έχουν εδώ, στο Παρθένι της Λέρου, περί τα 170 - 180 αιγοπρόβατα, 2 - 3 μουλάρια και μια πρόχειρη σχετικά εγκατάσταση (που καθόλου πρόχειρη δεν είναι στην πραγματικότητα) με κουζίνα, καθιστικό, αλλά και χώρο όπου τυροκομούν. Η οικογένεια κερδίζει τα προς το ζην από το γάλα και τα τυριά που παράγει και πουλάει, ενώ, αγαπημένοι και ευτυχισμένοι, όπως δηλώνουν αλλά και φαίνονται ότι είναι («αν βρεις καλό συνέταιρο...», χαμογελάει με νόημα ο Γιακουμής), περνούν τη ζωή τους στη Λέρο, φέρνοντας στο νου πολλών εξ ημών μνήμες από τα παλιά. Ο Γιάννης, πάλι, ως καλός τσαμπουνιέρης, είναι ιδιαίτερα δραστήριος, συμμετέχοντας σε γλέντια ανά την Ελλάδα και δείχνοντας μια ιδιαίτερη προτίμηση στην Κρήτη και την κρητική μουσική παράδοση. Ολοι τους εξαιρετικά φιλόξενοι, μας άνοιξαν το σπίτι τους, μας είπαν τις ιστορίες τους και μας έδωσαν μια εικόνα του νησιού, που ξεφεύγει από την αμιγώς τουριστική. Και μας άρεσε. Και σας τη μεταφέρουμε.
Γιατί η Λέρος, κατά τ' άλλα, με το αεροδρόμιο, το λιμάνι της και με τακτική σύνδεση με τον Πειραιά ακτοπλοϊκώς και την Αθήνα αεροπορικώς, έχει αρκετό τουρισμό -και μάλιστα επαναλαμβανόμενο- και καλή υποδομή. Το θέμα για να έρθει κάποιος έως εδώ είναι να ξεπεράσει την ιστορία με το ψυχιατρικό νοσοκομείο και άρα την... παρεξήγηση όσον αφορά ολόκληρο το νησί. Και μάλλον πρέπει να το κάνει, γιατί, ως τόπος διακοπών, το νησί παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Και ας λειτουργεί ακόμα με λίγα, πολύ λίγα άτομα (και θέλουμε να πιστεύουμε με καλές πια συνθήκες) το ψυχιατρείο. Αυτό είναι ένα θέμα που θα μπορούσαμε να ασχοληθούμε ξεχωριστά, οπότε το προσπερνάμε, με ένα κλικ μόνο από μακριά -γιατί η είσοδος απαγορεύεται αυστηρά- στο επιβλητικό κτίριο που το στεγάζει στο Λακκί. Και η περιήγηση αρχίζει.
Ανάμεσα στην Πάτμο και την Κάλυμνο, η Λέρος έχει έκταση 53 τετρ. χλμ. -δεν είναι και τεράστια, δηλαδή- και πληθυσμό που σήμερα πιθανόν να ξεπερνά τους 8.207 κατοίκους (απογραφή 2001), οι περισσότεροι από τους οποίους είναι συγκεντρωμένοι στο Λακκί και στους τρεις μεγάλους οικισμούς, που είναι ενωμένοι μεταξύ τους: τον Πλάτανο, την Αγία Μαρίνα και το Παντέλι. Είναι δε από τα πλέον κεντρικά νησιά του συμπλέγματος των Δωδεκανήσων με ζωή, και μάλιστα ημιαστική σε ένα βαθμό, καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου.
ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ, ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ, ΚΟΛΥΜΠΙ
Με ζωντανά χρώματα στα κτίρια, ψηλούς ευκάλυπτους να προσφέρουν τη σκιά τους σε πολλούς απ' τους δρόμους του νησιού, ειδικά όσο πλησιάζουμε προς τους οικισμούς, και πάμπολλες βέσπες (να, η ιταλική επιρροή!) να κυκλοφορούν εδώ κι εκεί (μαζί με τα αυτοκίνητα φυσικά - και πρέπει, με την ευκαιρία, να σημειώσουμε ότι η οδήγηση στο νησί θέλει προσοχή) στη Λέρο δεν θα χρειαστεί να διανύσετε πολλά χιλιόμετρα. Οι αποστάσεις είναι πραγματικά μικρές. Καλό είναι, ωστόσο, να φτιάξετε ένα πρόγραμμα ώστε να προλάβετε να δείτε τα βασικά αξιοθέατα του νησιού -που δεν είναι και λίγα-, αλλά και να κάνετε τα μπάνια σας και φυσικά να γευτείτε τις υπέροχες μαγειρικές ορισμένων εστιατορίων που μπαίνουν στη λίστα με τα καλύτερα της χώρας!
Ξεκινώντας από τους οικισμούς, και προσπερνώντας το Λακκί για το οποίο μιλήσαμε παραπάνω, ο Πλάτανος είναι αμφιθεατρικά χτισμένος κάτω από το κάστρο, με παραδοσιακά σπίτια, γραφικά σοκάκια και μια πολυσύχναστη πλατεία με έναν... πλάτανο στη μέση. Εδώ βρίσκεται και το δημαρχείο του νησιού, καθώς ο Πλάτανος απολαμβάνει τον τίτλο της πρωτεύουσας. Μια και έχει λίγη ανηφόρα, αξίζει να έρθετε και να περπατήσετε απογευματάκι, συνδυάζοντάς το και με μια επίσκεψη στο κάστρο της Παναγίας πάνω στο λόφο Απιτίκι (από την ομώνυμη εκκλησία που φιλοξενεί εντός του και γιορτάζει κάθε Δεκαπενταύγουστο) για υπέροχες φωτογραφίες, ειδικά όταν ο ήλιος δύει. Ενας ήλιος που στο συγκεκριμένο σημείο δεν φαίνεται να βουτάει στη θάλασσα - όχι, δεν ανταγωνίζεται την Οία της Σαντορίνης, χαρίζει ωστόσο τόσο ωραία χρώματα στον ουρανό του νησιού, που η εικόνα θα σας μείνει αξέχαστη.
Φεύγοντας από τον περιφερειακό, θα σταματήσετε για μια ακόμα εικόνα στους έξι μύλους που στέκουν μόνοι τους, ψηλά, σε ένα άγριο σε τούτο το σημείο περιβάλλον, πετρώδες και καμένο από τον ήλιο του θέρους.
Επόμενος σταθμός το πρώτο επίνειο του Πλάτανου, η Αγία Μαρίνα. Γραφικό και περιποιημένο, το δεύτερο λιμάνι του νησιού υποδέχεται τους επισκέπτες με μια μεγάλη παραλιακή οδό γεμάτη καφέ, μπαρ, εστιατόρια και μεταξύ αυτών τον ανακαινισμένο «Αλευρόμυλο», που λειτουργεί ως καφέ και πολυχώρος, με φόντο τα μικρά και μεγάλα σκάφη που βρίσκουν απάνεμο καταφύγιο στη μαρίνα, αλλά και με μια υπαίθρια ψαραγορά που στήνεται τα πρωινά από τους ψαράδες του νησιού. Εδώ συνυπάρχουν αρμονικά από απλά κατάλευκα νησιώτικα σπίτια μέχρι ιδιαίτερα, χρωματιστά και πολύ εντυπωσιακά αρχοντικά, που αξίζει να δείτε.
Στο Κριθώνι συγκεντρώνονται παλιές κατοικίες Λεριών, αλλά και τα καλύτερα ξενοδοχεία, και στα Αλιντα θα έρθετε επειδή είναι η πιο οργανωμένη παραλία του νησιού με ομπρελοξαπλώστες και δυνατότητα για θαλάσσια σπορ, αλλά και επειδή έχει ωραία παραλιακά καφέ, μπαρ και εστιατόρια. Εδώ αξίζει να επισκεφτείτε τον πύργο Μπελένη, όπου στεγάζεται το Δημοτικό Λαογραφικό και Ιστορικό Μουσείο «Μανώλης Ησυχος».
Αλλες επιλογές για κολύμπι κοντά στα Αλιντα είναι στις Παναγιές (δύο παραλίες, η μία με άμμο και η άλλη με βότσαλο) με το ομώνυμο εκκλησάκι, και έπειτα στα Δύο Λισκάρια. Την τελευταία την προτιμούν κυρίως οι νέοι (και όχι μόνο) για το μπιτς μπαρ που διαθέτει. Μετά τα Δύο Λισκάρια, για περισσότερη ησυχία, αναζητήστε την παραλία Κρυφός και επίσης σχετικά κοντά στα Αλιντα την ωραιότατη αμμώδη παραλία της Γούρνας και τις κοντινές επίσης παραλίες του Δρυμώνα και της Κόκκαλης.
Αλλες παραλίες που θα βρείτε είναι στον Ξηρόκαμπο, το νοτιότερο σημείο της Λέρου, όπου θα έρθετε ούτως ή άλλως για να επισκεφτείτε και το εκκλησάκι της Παναγίας της Καβουράδενας, με τη χαρακτηριστική αγιογραφία με το καβούρι που αγκαλιάζει την Παναγία.
Στο Λακκί μπορείτε να κολυμπήσετε στην παραλία Κουλούκι, αλλά και να κινηθείτε λίγο πιο πέρα, στην παραλία της Μερικιάς. Εδώ βρίσκεται και το πραγματικά εξαιρετικό Πολεμικό Μουσείο. Αφιερώστε του λίγο από το χρόνο σας και παρακολουθήστε την ταινία που αναφέρεται στην περίφημη μάχη της Λέρου. Αξίζει.
Από τη Μερικιά, αν συνεχίσετε προς το Κατσούνι, θα βρείτε κι άλλους κολπίσκους για μπάνιο χωρίς πολυκοσμία. Ησυχα -αλλά πιο... οργανωμένα- είναι και στην παραλία Μπλεφούτης, στη βορειοανατολική πλευρά του νησιού. Η παραλία είναι μεγάλη με βότσαλο, έχει σκιές και... αν σας ανοίξει η όρεξη, καλό ψάρι! Κινούμενοι σε αυτή την περιοχή, μπορείτε να φτάσετε ώς το ψαροχώρι Παρθένι, που «βλέπει» στο νησάκι Αρχάγγελος και όπου βρίσκεται και το αεροδρόμιο του νησιού, αλλά και να αναζητήσετε την εκκλησία της Αγίας Κιουράς, την οποία αξίζει να επισκεφτείτε για τις ωραίες και ασυνήθιστες αγιογραφίες της, δημιουργήματα των πολιτικών κρατουμένων της περιόδου της δικτατορίας. Η Αγία Κιουρά έχει χαρακτηριστεί από το υπουργείο Πολιτισμού διατηρητέο μνημείο. Δικαίως. Επιστρέφοντας τέλος προς τους μεγάλους οικισμούς, κάντε μια στάση στο πολυφωτογραφημένο εκκλησάκι του Αγίου Ισιδώρου.
ΕΝΑΣ ΒΥΘΟΣ ΓΕΜΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΣΣΑΛΟΥ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΕΦΗ ΠΑΡΟΥΤΣΑ
kathimerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου