Τι θα θέλαμε πραγματικά να πούμε στα άστοχα που ακούμε κατά καιρούς
A: Κούκλα μου, πού ήσουν όλη τη ζωή μου...Γ: Σου κρυβόμουν.
- Αν παραγείλεις ποτό, τότε να μην πάρω τσάι.
- Οχι, να πάρεις, κι εγώ να πάω σπίτι μου.
- Είμαι φωτογράφος. Ψάχνω για ένα πρόσωπο σαν το δικό σου.
- Είμαι πλαστική χειρουργός. Κι εγώ ψάχνω ένα πρόσωπο σαν το δικό σου.
- Στο πέρασμά σου πρέπει να γυρίζουν πολλά κεφάλια.
- Και στο δικό σου πρέπει να γυρίζουν αρκετά στομάχια.
- Πιστεύω ότι θα μπορούσα να σε κάνω πολύ ευτυχισμένη.
- Α, φεύγεις;
- Τι θα απαντούσες αν σου ζητούσα να με παντρευτείς;
- Τίποτα. Δεν μπορώ να μιλάω και να γελάω ταυτοχρόνως.
- Μπορώ να έχω το ονοματάκι σου;
- Γιατί; δεν έχεις δικό σου;
- Νομίζω ότι κάπου σε έχω ξαναδεί.
- Οντως. Γι' αυτό δεν έχω ξαναπάει εκεί.
- Η θέση δίπλα σου είναι άδεια;
- Ναι και, αν καθήσεις, θα είναι και η δική μου άδεια.
- Πέντε πόντους παραπάνω και θα ήμουν βασιλιάς.
- Πέντε πόντους παρακάτω και θα ήσουν βασίλισσα.
tovima
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου