Τα ερείπια του κτιριακού συγκροτήματος Μπαμπ αλ Αζιζίγια, όπου είχε το στρατηγείο του στην Τρίπολη ο συνταγματάρχης Καντάφι, είναι το ίδιο απέραντα και πολυτελή με αντίστοιχες κατοικίες βασιλιάδων και δικτατόρων στην πορεία της παγκόσμιας ιστορίας. Εκεί εντοπίστηκε και κάτι που διαθέτει κάθε δικτάτορας που φοβάται τον λαό του αλλά και οι δημοκρατικές κυβερνήσεις που φοβούνται τους εχθρούς τους: καταφύγια. Ο Αδόλφος Χίτλερ προσπάθησε να επιβάλει τη δική του εκδοχή της παγκόσμιας ιστορίας από ένα μπούνκερ που βρισκόταν κάτω από τους κήπους της παλιάς καγκελαρίας στο Βερολίνο. Οι κάμερες των δημοσιογράφων στο καταφύγιο του Καντάφι αποκάλυψαν έναν κόσμο γεμάτο ατσάλινες πόρτες και δωμάτια με ιατρικά εφόδια - μια εικόνα παρόμοια με εκείνη που αντίκρυσαν όσοι είχαν μπει στο καταφύγιο του Χίτλερ, που ήταν ένα ακραίο παράδειγμα καθώς κατασκεύαζε μπούνκερ σε οποιοδήποτε μέρος περνούσε περισσότερες από λίγες ημέρες, σε όλη τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Τα ερείπια στο Wolfsschanze, του αρχηγείου του στην Ανατολική Πρωσία, στο Adlerhorst, πάνω στα όρη Τάουνους και στο Wehrwolf, σε ένα πευκοδάσος στην Ουκρανία, παραμένουν μέχρι σήμερα για να το θυμίζουν.
ΠΙΣΙΝΑ ΚΑΙ ΣΙΝΕΜΑ.Στο Wehrwolf, σε απόσταση 34 ωρών με το τρένο από το Βερολίνο, κάθε σπιτάκι διέθετε το δικό του καταφύγιο, ενώ εκείνο του Χίτλερ διέθετε πισίνα, κινηματογραφική αίθουσα, αίθουσα τσαγιού, ακόμα και κήπο με λαχανικά. Στο Wolfsschanze, οι υπόγειες εγκαταστάσεις είχαν διάμετρο τριών χιλιομέτρων - ανάλογες με εκείνες του Καντάφι στο Μπαμπ αλ Αζιζίγια.
Tα καταφύγια που έφτιαξαν δημοκρατικές κυβερνήσεις στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου δεν ήταν λίγα. Για παράδειγμα, το πυρηνικό καταφύγιο στο Οντάριο του Καναδά ήταν το μεγαλύτερο από τα μπούνκερ που χτίστηκαν στη χώρα αυτή μετά το 1957, τη χρονιά δηλαδή που οι Σοβιετικοί έστειλαν τον «Σπούτνικ» στο Διάστημα. Ολα τα καταφύγια είχαν ονομαστεί Νταϊφενμπέικερ από το όνομα του τότε πρωθυπουργού της χώρας. Το μεγάλο, στο Καρπ του Οντάριο, φτιάχτηκε το 1959 για να αντέξει επίθεση από τους σοβιετικούς βαλιστικούς πυραύλους. Εκεί θα κατέφευγαν τα μέλη της κυβέρνησης, αξιωματικοί του στρατού και αξιωματούχοι της δημόσιας διοίκησης μαζί με τα αποθέματα χρυσού της κεντρικής τράπεζας του Καναδά. Διέθετε τρόφιμα και νερό για αρκετές εβδομάδες και έτσι όσοι επιζούσαν του πυρηνικού ολέθρου θα έβγαιναν κάποια στιγμή στην επιφάνεια με άφθονο χρυσό στη διάθεσή τους να ξοδέψουν σε έναν κόσμο πλήρως κατεστραμμένο…
Φυσικά υπάρχουν ακόμα πολλά καταφύγια εν χρήσει. Σύμφωνα με φήμες υπάρχει ένα τεράστιο μπούνκερ στο Μπάρμπικαν του Λονδίνου, ενώ πιστεύεται ότι σε μια ακτίνα 150 χλμ. γύρω από την Ουάσιγκτον έχουν κατασκευασθεί περισσότερα από 40 καταφύγια για τα στελέχη της κυβέρνησης και του στρατού των ΗΠΑ. Κάποια μάλιστα λέγεται ότι διαθέτουν τόσο μεγάλες αποθήκες που μπορούν να χωρέσουν ακόμα και αεροσκάφη. Τα καταφύγια στο βουνό Ουίδερ της Βιρτζίνια και του Ρέιβεν Ροκ της Πενσιλβάνια συγκρίνονται με μικρές υπόγειες πόλεις.
Ποιος, εκτός ίσως από τους πιο τρομοκρατημένους, θα σκεφτόταν να μείνει κάτω από τη γη επί μέρες, εβδομάδες ή μήνες; Ακόμα και ο Μουαμάρ Καντάφι - και το μπούνκερ κάτω από το συγκρότημα Μπαμπ αλ Αζιζίγια ήταν πολύ πιο άνετο από τα περισσότερα αντίστοιχα - προτίμησε να φύγει παρά να κλειστεί εκεί κάτω…
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΑΤΑΣΑ ΜΠΑΣΤΕΑ
tanea
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου