Περιμένοντας,... τους βαρβάρους

Αλήθειες και ψέματα για την ελληνική χρεοκοπία και της μεθόδους ψυχολογικής βίας σε βάρος του πληθυσμού.Συνεχίστηκαν τα τελευταία 24ωρα οι επιχειρήσεις ψυχολογικού πολέμου σε βάρος των Ελλήνων πολιτών. Των πολιτών και φορολογουμένων (ίσως όχι όλων, αλλά μιας μεγάλης μάζας που περιλαμβάνει και τους συνταξιούχους) που δύο χρόνια τώρα τοποθετούνται αντιμέτωποι
απέναντι σε εκβιαστικά διλήμματα:
Δεχθείτε τα μέτρα που λαμβάνουμε για να μην χρεοκοπήσετε.
Δεχθείτε τη συρρίκνωση του βιοτικού σας επιπέδου, για να μην γίνετε Αργεντινή.
Και εν πάση περιπτώσει, ΚΑΝΕΤΕ ΟΤΙ ΣΑΣ ΛΕΜΕ, για να μην σας συμβούν χειρότερα.
Αλήθεια πόσο χειρότερα μπορούν να πάνε τα πράγματα; Η αλήθεια είναι ότι σαν χώρα έχουμε ήδη χρεοκοπήσει. Η αλήθεια είναι ότι αν δεν ληφθούν μέτρα για την ανάπτυξη δεν θα υπάρξει βελτίωση της οικονομίας ούτε στα 10 χρόνια που κάποιοι αυθαίρετα υπόσχονται. Όπως επίσης, η αλήθεια είναι ότι η πτώχευση της Αργεντινής δεν μπορεί να έχει σχέση με την ελληνική. Μπορεί η αργεντίνικη χρεοκοπία να χρησιμοποιείται ως φόβητρο για τους  Έλληνες εδώ και μήνες, αλλά στην πράξη υπάρχουν μεγάλες διαφορές:
Πρώτη και κύρια είναι η νομισματική. Καλώς η κακώς η ελληνική οικονομία υπολογίζεται σε όρους ευρώ, ενώ η αργεντίνικη την περίοδο της κρίσης σε τοπικά πέσος. Κάτι που συγκρινόμενο με τα σημερινά δεδομένα είναι σαν να λέγαμε με την …δραχμή της Κάτω Πελοποννήσου. Επομένως, είτε χρεοκοπήσει η χώρα είτε όχι, τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Το ερώτημα λοιπόν, παραμένει γιατί ορισμένοι στην κυβέρνηση, όπως ο Μπένι επιλέγουν ακόμη την σκόπιμη τρομοκρατία του πληθυσμού (όπως για παράδειγμα με την δραματοποίηση της επίσκεψή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας) απλά και μόνο για να στηρίξουν το νέο πακέτο μέτρων. Δεν σκέπτονται μήπως τα διαρκή εκβιαστικά διλήμματα οδηγήσουν τον κόσμο να σκεφτεί το αυτονόητο;  Και μήπως η λογική του διαρκούς σοκ, εκληφθεί κάποια στιγμή ως απλή κινδυνολογία και τελικά χάσει την …αποτελεσματικότητά της;
Ο αλεξανδρινός ποιητής (Κ.Π.Καβάφης) ίσως να είχε σκεφτεί και αυτό, όταν  έγραφε το «Περιμένοντας τους Βαρβάρους», το οποίο  για την περίσταση σας παραθέτω αυτούσιο. Απλά για να δείτε πόσο επίκαιρο είναι:


-Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
-Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
-Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;
-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.
-Γιατί οι δυό μας ύπατοι κ' οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ' ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλισμένα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπόνουν τους βαρβάρους.
-Γιατί κ' οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαριούντ' ευφράδειες και δημηγορίες.
-Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.

Είπατε κάτι; Καλή σας μέρα, και σήμερα…
pontiki