Σούνιο - Λαύριο χωρίς ομπρέλες!

 

Όταν μιλάει κανείς για Αθήνα και Λεκανοπέδιο,
δύσκολα σκέφτεται ότι στις παρυφές -ουσιαστικά-

της τσιμεντούπολης των τεσσάρων εκατομμυρίων κατοίκων βρίσκονται ένα σωρό όμορφες παραλίες, που σε αρκετές περιπτώσεις διαθέτουν καθαρά νερά. Κινούμενοι στον άξονα Σούνιο - Λαύριο, επισημαίνουμε πέντε από αυτές, με διαφορετικά μορφολογικά χαρακτηριστικά, αλλά με κοινό στοιχείο το ότι δεν είναι οργανωμένες: όχι ξαπλώστρες, όχι ομπρέλες, όχι θαλάσσια σπορ, όχι θόρυβος από μηχανές. Βεβαίως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στην Αττική και ότι ο κόσμος που μαζεύεται τα Σαββατοκύριακα, σε όλες σχεδόν τις προτάσεις μας, είναι πολύς! Αυτό είναι κάτι που πρέπει κανείς να το λάβει υπόψη του, για να μην απογοητευτεί. Ωστόσο, τις καθημερινές, μπορείτε εδώ να ξεχαστείτε και να κάνετε το μπάνιο σας σε συνθήκες ηρεμίας. Η δε εγγύτητα σε κατοικημένες περιοχές προσφέρει πολλαπλές επιλογές όσον αφορά το φαγητό, που πολλές φορές συνοδεύει ένα μπάνιο στη θάλασσα.
1. ΛΕΓΡΕΝΑ - ΚΑΠΕ
Αν ψάξετε για το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΚΑΠΕ), εδώ στα όρια των Λεγρενών, μάλλον θα απογοητευτείτε, διότι θα βρείτε μόνο μία... ταμπέλα, και αυτή αφού θα έχετε κινηθεί για περίπου μισό χιλιόμετρο στο χωματόδρομο που ξεκινά από την παραλιακή οδό Αθηνών - Σουνίου. Εφόσον έρχεστε από Αθήνα - Ανάβυσσο, στο χωματόδρομο θα μπείτε 200 μ. μετά τον πέτρινο, χωμένο στα ξερόχορτα, στα δεξιά του δρόμου χιλιομετροδείκτη, με χαραγμένο επάνω του τον αριθμό 63. Λίγο πριν από την αρχή του χωματόδρομου, θα δείτε και μια μικρή ταμπέλα που σας πληροφορεί ότι βρίσκεστε στα όρια του Δήμου Λαυρίου. Στρίβετε, λοιπόν, δεξιά στο χωματόδρομο και στη διχάλα στην οποία θα συναντήσετε την ταμπέλα ΚΑΠΕ (η οποία είναι κατά το ήμισυ κρυμμένη από τα κλαδιά ενός δέντρου) θα προχωρήσετε αριστερά. Λίγο μετά, 100 μ. από την ταμπέλα, η καντίνα και τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στο πλάτωμα όπου τελειώνει ο δρόμος θα είναι το σύνθημα που περιμένετε για να αφήσετε κι εσείς το όχημά σας. Από εδώ, στα δεξιά, ξεκινά μια πετρόχτιστη σκάλα, που σας κατεβάζει στην πανέμορφη παραλία με το πολύ ψιλό -στα όρια της άμμου- χαλικάκι, με τα κρυστάλλινα νερά και τα όμορφα χρώματα. Μικρή σε μήκος, βαθαίνει σχετικά απότομα, γεγονός όχι άσχετο με τη διαφάνεια του νερού της, αλλά και με το γεγονός ότι την προτιμούν αυτοί που δεν έχουν μικρά παιδιά. Το νησάκι ακριβώς απέναντι ομορφαίνει το τοπίο, ενώ τα κάθε τύπου πλεούμενα, από πλοία της γραμμής μέχρι μεικτά ταχύπλοα, προσθέτουν κάθε τόσο τη δική τους πινελιά. Ομορφο σκηνικό, που δεν θα το βρείτε εντελώς άδειο ούτε τις καθημερινές, ενώ τα Σαββατοκύριακα απλώς βουλιάζει από το πλήθος των λουομένων. Αν δεν έχετε πάρει μαζί σας προμήθειες, στην καντίνα θα βρείτε τα στοιχειώδη.
2. ΣΟΥΝΙΟ - ΝΑΟΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ
Δύσκολο να πιστέψεις ότι τόσο κοντά σε ένα τουριστικό αξιοθέατο που βρίσκεται σε ένα εξαιρετικά βραχώδες περιβάλλον μπορείς να κολυμπήσεις, σε «ημιβραχώδη» έστω παραλία, χωρίς να νιώθεις ότι έχεις επαφή με τον πολιτισμό! Βρισκόμαστε μια ανάσα (περίπου 100 μ.) πριν από την είσοδο στον αρχαιολογικό χώρο του Σουνίου (και 800 μ. από το 68ο χιλιόμετρο της Αθηνών - Σουνίου), εκεί όπου αρχίζει η διχάλα, και δεξιά μας, όπως κοιτάζουμε προς το ναό, έχουμε έναν μεγάλο χώρο πάρκινγκ, ενώ αριστερά μας υπάρχει περίφραξη με μια μικρή καφέ ταμπέλα που μας ενημερώνει ότι εδώ υπάρχει ο ναός της Αθηνάς. Δύσκολο να εντοπίσεις το ναό, πιο εύκολο να δεις το άνοιγμα στην περίφραξη και να βρεις το μονοπάτι που, έπειτα από σχετικά απότομη κατάβαση περίπου 200 μ., με φόντο τη Μακρόνησο, καταλήγει σε μια διπλή μικρή παραλία με ψιλό χαλικάκι (μπαίνοντας στο νερό, πατάς σε πέτρα) που επιτρέπει το πολύ σε πέντε - έξι παρέες να στρώσουν τις ψάθες τους. Μπορεί να την πετύχεις τελείως άδεια, αλλά... σημειώστε ότι το ένα τμήμα της παραλίας, που χωρίζεται από την άλλη με ένα βράχο, θεωρείται παραλία γυμνιστών.
3. ΣΟΥΝΙΟ - ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Ακόμη κι αν σου έχουν πει να έχεις το νου σου, είναι δύσκολο να εντοπίσεις το αστυνομικό τμήμα που βρίσκεται στο δρόμο που συνδέει το Σούνιο με το Λαύριο. Τα δέντρα κρύβουν την ταμπέλα του και ευτυχώς που κυματίζει η σημαία του, στα δεξιά του δρόμου, ένα χιλιόμετρο μετά τη διχάλα του 68ου χιλιομέτρου (αυτή που οδηγεί στο ναό του Ποσειδώνα ή στο Λαύριο, όπως ερχόμαστε από Αθήνα), και σε βοηθά να το εντοπίσεις. Σε 300 μ. από την αστυνομία, αριστερά θα δείτε το εστιατόριο «Συρτάκι», ενώ μετά από ακόμα 100 μ., στο δεξί σας χέρι θα δείτε τις προστατευτικές μπάρες που αφήνουν να φανεί η θάλασσα, που απέχει μόλις 50 μ. από το δρόμο. Χοντρό βότσαλο (σε αρκετά σημεία, ιδιαίτερα μέσα στη θάλασσα, πολύ χοντρό - κροκάλες) αλλά και λιγότερος κόσμος, σε ένα χώρο που περιβάλλεται από μάντρες σπιτιών. Πλεονέκτημα, κάποια αρμυρίκια που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα και μπορούν να προσφέρουν φυσική προστασία από τον ήλιο, σε όποιον, φυσικά, προλάβει. Μειονέκτημα, η έλλειψη χώρου για πάρκινγκ και η δυσκολία πρόσβασης με τα πόδια, καθώς ο κεντρικός δρόμος είναι στενός και χωρίς πεζοδρόμιο.
4. ΛΑΥΡΙΟ - ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΠΑΣΑ
Την όμορφη, αρκετά μεγάλη σε μήκος και πλατιά αμμουδιά θα τη βρείτε αν στρίψετε δεξιά (όπως έρχεστε από Αθήνα) λίγο μετά το 72ο χιλιόμετρο της Αθηνών - Λαυρίου, στις ταμπέλες που δείχνουν προς τα συγκροτήματα κατοικιών Μαρμπέλλα και Ποσειδωνία (Λιμάνι του Πασά). Με το που θα στρίψετε, η παραλία είναι στο βάθος μπροστά σας, περίπου στα 300 μ. Προχωρώντας, θα φτάσετε σε ένα σημείο όπου μια ταμπέλα δείχνει αριστερά προς Μαρμπέλλα και μια άλλη δεξιά προς Ποσειδωνία. Στο σημείο αυτό, αν στρίψετε αριστερά, θα κινείστε παράλληλα με την παραλία, που κατά μεγάλο μέρος θα κρύβεται από σπίτια, οπότε είναι δική σας η τελική επιλογή του σημείου όπου θα θελήσετε να «στρατοπεδεύσετε». Σημειώστε ότι υπάρχει στάση του ΚΤΕΛ επί της Αθηνών - Λαυρίου, πολύ κοντά στο σημείο όπου στρίβουμε για το Λιμάνι του Πασά. Η απόσταση δεν είναι μεγάλη και μπορεί κανείς άνετα να περπατήσει. Η ονομασία της παραλίας προδίδει τη γεωγραφική ιδιαιτερότητά της: είναι ένας απάνεμος κόλπος, με ρηχή θάλασσα και ψιλή άμμο, γεγονός που καθιστά το μέρος κατάλληλο για παιδιά. Το δε μεγάλο πλάτος της επιτρέπει υπό προϋποθέσεις παιχνίδια στην άμμο. Στη μία άκρη της, μάλιστα, υπάρχει φιλέ για βόλεϊ. Επίσης, εκεί όπου τελειώνει η άμμος, υπάρχουν αρμυρίκια και ορισμένα παγκάκια. Το υπολογίσιμο μήκος αυτής της παραλίας επιτρέπει τη φιλοξενία μεγάλου αριθμού λουομένων, οπότε τις καθημερινές τα πράγματα εδώ είναι αρκετά χαλαρά και ιδιαίτερα ήσυχα. Το σκηνικό αλλάζει όμως άρδην τα Σαββατοκύριακα, από τα πλήθη που σπεύδουν να απολαύσουν τις αρετές της όμορφης αυτής αμμουδιάς.
5. ΛΑΥΡΙΟ - ΠΕΡΙΓΙΑΛΙ
Η παραλία αυτή είναι η πιο ενδιαφέρουσα, από οπτική-φωτογραφική τουλάχιστον άποψη. Η μικρή βραχώδης χερσόνησος που εισχωρεί στη θάλασσα για 200 - 300 μ. δημιουργεί μια πολύ ασυνήθιστη και όμορφη εικόνα, χωρίζοντας παράλληλα την παραλία στα δύο. Μια μεγάλη αμμουδιά εκτείνεται στα δεξιά, όπως κοιτάζουμε προς τη θάλασσα, ένα άλλο αμμουδερό κομμάτι βρίσκουμε στα αριστερά της χερσονήσου, μετά από ένα βραχώδες διάλειμμα, ενώ αμμουδερή παραλία υπάρχει και λίγο πιο κάτω, πάντα μέσα στα όρια του μικρού κόλπου που βλέπει το βόρειο τμήμα της Μακρονήσου. Για να φτάσετε εδώ, θα πρέπει, βγαίνοντας από Λαύριο με κατεύθυνση προς Αθήνα, να στρίψετε στα φανάρια, σε απόσταση 2,3 χλμ. από την κεντρική πλατεία του Λαυρίου, δεξιά προς το εργοστάσιο της ΔΕΗ, και να ακολουθήσετε τη λεωφόρο Θορικού. Περίπου 2 χλμ. από τα φανάρια, προσπερνάτε τη ΔΕΗ και συνεχίζετε ευθεία, μέχρι τον οικισμό Περιγιάλι (στους χάρτες αναφέρεται και ως Πανόραμα Μικρολίμανου) και την ταμπέλα που δείχνει δεξιά, προς ταβέρνα «Χρυσό Φεγγάρι». Στο σημείο αυτό στρίβετε προς την κατεύθυνση της ταβέρνας (η οποία, σημειωτέον, δεν λειτουργεί) και κατηφορίζετε για περίπου μισό χιλιόμετρο την οδό Μεγ. Αλεξάνδρου μέχρι να συναντήσετε την παραλία. Σημειώνουμε ότι τα σπίτια του οικισμού που περιβάλλει τον κόλπο είναι μόνιμες κατοικίες, γεγονός που εξηγεί και το πλήθος των λουομένων τις καθημερινές. Εναλλακτική πρόσβαση υπάρχει από τη λεωφόρο Λαυρίου, όπου στρίβουμε στα φανάρια αριστερά, όπως ερχόμαστε από Αθήνα (υπάρχει ταμπέλα προς Περιγιάλι).

ΠΩΣ ΠΑΜΕ
Με Ι.Χ. θα φτάσετε στην περιοχή Σουνίου - Λαυρίου ως εξής:
- Ακολουθώντας την όμορφη παραλιακή διαδρομή (λεωφ. Αθηνών - Σουνίου), θα περάσετε από Βάρκιζα, Αγία Μαρίνα, Λαγονήσι, Σαρωνίδα και Ανάβυσσο. Στην Ανάβυσσο, αν θέλετε να πάτε απευθείας στο Λαύριο, θα στρίψετε προς Αγ. Κωνσταντίνο, ενώ, συνεχίζοντας ευθεία, θα καταλήξετε στο Σούνιο, αφού περάσετε από Λεγρενά.
Με Ι.Χ. μπορείτε επίσης να φτάσετε από τα Μεσόγεια:
- Από την παλαιά οδό (χωρίς διόδια), ακολουθώντας τη διαδρομή Αγία Παρασκευή, Σταυρός, Γλυκά Νερά, Παιανία, Μαρκόπουλο, Κερατέα, Λαύριο.
- Μέσω Αττικής Οδού, με κατεύθυνση αρχικά προς Μαρκόπουλο και στη συνέχεια προς Κερατέα και Λαύριο.
- Μέσω της Βάρης - Κορωπίου, ακολουθώντας τη διαδρομή Κορωπί, Μαρκόπουλο και στη συνέχεια Κερατέα, Λαύριο.
Συχνά δρομολόγια εκτελούν τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ Αττικής (Τ/210-88.08.080) έχοντας τέρμα/αφετηρία είτε το Σούνιο μέσω Λαυρίου και Μεσογείων (6,50 ευρώ) είτε το Λαύριο μέσω Σουνίου και παραλιακής (7,90 ευρώ).
Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
www.booking.com
ΦΑΓΗΤΟ - ΠΟΤΟ
• Μελωδείον LIVE (Λαύριο, Τ/22920-25.723, 6972-912.707). Κρασί, ποτό και μεσογειακή κουζίνα υπό τους ήχους καλής ζωντανής μουσικής. Παρασκευή - Σάββατο: έντεχνο και παλιά λαϊκά, Τετάρτη - Πέμπτη - Κυριακή: ροκ ξένα και ελληνικά. Δευτέρα και Τρίτη λειτουργεί χωρίς μουσική.
• Sazerac (Λαύριο, Τ/22920-60.846). Προσεγμένο καφέ-μπαρ με μουσική σε χαμηλή ένταση, για απογευματινό ή βραδινό ποτό.
• Της κυρα-Μαρίας (Ψαραγορά Λαυρίου, Τ/22920-22.092). Καφενείο-ουζερί με παραδοσιακούς μεζέδες, τσίπουρο και ούζο.
• Συρτάκι (69ο χλμ. Αθηνών - Σουνίου, Τ/22920-39.125). Εδώ θα δοκιμάσετε πίτες, ορεκτικά, φρέσκο ψάρι, ενώ φημίζεται για τη «φούξια» μακαρονάδα του.
• Ο Γιάννης (Λαύριο, Τ/22920-26.045). Καλή ψαροταβέρνα, όπου θα γευτείτε, μεταξύ άλλων, γεμιστά ψητά καλαμάρια, σαρδέλες ψητές στα κάρβουνα κ.λπ.
• Θέατρο γεύσεων (Σκάλα του Μπέλη, έξω από το Λαύριο, Τ/22920-25.444, 6973-240.129). Για μύδια αχνιστά με σκόρδο, χταποδάκι, μελιτζανοσαλάτα κ.λπ.
• Ο Βάβας (Περιγιάλι, Τ/22920-40.296). Ταβέρνα για κρεατικά και πιάτα της ώρας.
• Το Μεζεδοπωλείο (64ο χλμ. Αθηνών - Σουνίου, Λεγρενά, Τ/22920-51.690), για... καλούς και πλούσιους μεζέδες.

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΝΙΚΟΣ ΛΟΥΠΑΚΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΤΣΑΜΕΤΑΚΗΣ