Η Συρία είναι, αυτές τις ημέρες, γεμάτη ιστορίες αλληλεγγύης - οι εξεγερμένοι της μιας πόλης βοηθούν τους διαδηλωτές της άλλης απέναντι στα κυβερνητικά στρατεύματα. Ομως ταυτόχρονα, αντί να εξαφανιστούν οι παλιές διαφορές που δημιουργήθηκαν βάσει γεωγραφίας, ταξικών διαφορών και θρησκευτικών αντιπαραθέσεων, εντείνονται. Και όσο περισσότερο παραμείνει στην εξουσία ο Μπασάρ αλ Ασαντ, λένε πολλοί, τόσο λιγότερες πιθανότητες θα υπάρχουν να αποφευχθεί ο εμφύλιος πόλεμος, οι συγκρούσεις μεταξύ αντιπάλων θρησκευτικών φατριών αλλά και η αναβίωση της παλιάς εχθρότητας που υπάρχει μεταξύ εθνοτικών ομάδων.
Αυτή τη στιγμή κανείς δεν μπορεί να πει με ακρίβεια τι ακριβώς θα ήθελαν οι εξεγερμένοι για την επόμενη ημέρα. Σε πόλεις όπως η Χομς, οι θεοσεβείς διαδηλωτές συζητούσαν την προηγούμενη εβδομάδα τις διαφορές μεταξύ ενός ισλαμικού και ενός λαϊκού κράτους - και τα δύο, έλεγαν, θα πρέπει να βασίζονται στον θρησκευτικό νόμο. Οι μειονότητες φοβούνται τα ακραία ρεύματα στην πλειοψηφία των σουνιτών μουσουλμάνων της χώρας. Οι σουνίτες αντιδρούν για την αδικία, όπως τη χαρακτηρίζουν, να ζουν επί δεκαετίες σε ένα κράτος το οποίο κυβερνά μια μειοψηφία αλαουιτών, μιας σέκτας του Ισλάμ, που βρίσκονται πολύ πιο κοντά στον σιιτισμό.
Ομως δεν είναι μόνο οι θρησκευτικές διαφορές που χαρακτηρίζουν τη Συρία - αν και αυτές συγκεντρώνουν την περισσότερη δημοσιότητα. Στη χώρα υπάρχουν μεγάλες κοινότητες Χριστιανών και Κούρδων, όμως οι αντιπαραθέσεις που δεν είναι γνωστές είναι για παράδειγμα αυτές μεταξύ Δαμασκού και Χαλεπίου, μεταξύ των τάξεων, μεταξύ της επαρχίας και των αστικών περιοχών και μεταξύ μεγάλων φατριών, κυρίως στα ανατολικά της Συρίας. Οι κάτοικοι της μαρτυρικής Χάμα μιλούν για τις διακρίσεις εναντίον τους από τον στρατό που έπνιξε στο αίμα την εξέγερση του 1982 - 20.000 άτομα έχασαν τη ζωή τους τότε και ολόκληρες γειτονιές της πόλης ισοπεδώθηκαν.
Οι ακτιβιστές συχνά χαρακτηρίζουν την εξέγερση στη Συρία ως την «επανάσταση των ορφανών», θέλοντας να τονίσουν ότι οι εξεγερμένοι οργανώνονται μόνοι τους, ότι δεν έχουν πολιτικές ή θρησκευτικές εντολές που να τους καθοδηγούν. Ομως οι εντάσεις που υποβόσκουν δεν είναι λίγες. Για παράδειγμα, οι κάτοικοι στη Χάμα και στο Χομς που δέχονται συνεχείς επιθέσεις από τον στρατό εκφράζουν τον θυμό τους για την αδιαφορία των κατοίκων στο Χαλέπι, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας, οι οποίοι δεν έχουν κατέβει ούτε σε μια διαδήλωση, ουσιαστικά στηρίζοντας το καθεστώς Ασαντ με το οποίο διατηρούν πολύ καλές σχέσεις. Ενας θυμός που δεν εκφράζεται αφορά τη Χεζμπολάχ, το ένοπλο σιιτικό κίνημα του Λιβάνου που υποστηρίζει το καθεστώς Ασαντ. Παλαιότερα οι Σύροι υποστήριζαν τη Χεζμπολάχ, η οποία αντιτίθεται στο Ισραήλ και στην αμερικανική κυριαρχία στην περιοχή, όμως τελευταία τα αισθήματα έχουν αλλάξει. «Εχουμε αρχίσει και τους μισούμε περισσότερο από όσο μισούμε το Ισραήλ», λέει ένας νεαρός διαδηλωτής στη Χάμα.
Τις περισσότερες επιθέσεις δέχεται η μειονότητα των αλαουιτών, από την οποία προέρχονται η οικογένεια Ασαντ και πολλοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που μιλούν για αντίποινα εναντίον των αλαουιτών της περιφέρειας ως εκδίκηση για τα εγκλήματα των υπηρεσιών ασφαλείας του Ασαντ. Ηδη σε κάποια χωριά αλαουίτες δέχονται επιθέσεις από σουνίτες και αυτό δεν προβλέπεται να σταματήσει στο άμεσο μέλλον. «Ενας θάνατος αρκεί για να δημιουργηθεί εχθρότητα», λένε οι κάτοικοι στην Νταράα. Και περιμένουν πολλούς περισσότερους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου