Στη σκιά της Υπερωκεάνιας Οδού
Ονομάζεται Ελ Πουέντε Μπίλινχαρστ, από το όνομα ενός περουβιανού πολιτικού του 19ου αιώνα, το μήκος της φτάνει τα 800 μέτρα και κρέμεται πάνω από τον ποταμό Μάδρε ντε Ντιός στο Περού.
Τα εγκαίνια αυτής της κρεμαστής γέφυρας, σε λίγες ημέρες, θα σημάνουν την πραγματοποίηση ενός παλιού ονείρου: την ολοκλήρωση ενός αυτοκινητόδρομου που θα διασχίζει μερικά από τα πιο αφιλόξενα εδάφη της Λατινικής Αμερικής και θα συνδέει, για πρώτη φορά, τα λιμάνια της Βραζιλίας στον Ατλαντικό με αυτά του Περού στον Ειρηνικό Ωκεανό. Εντελώς φυσιολογικά ο δρόμος βαφτίστηκε Υπερωκεάνια Οδός. Και απολύτως δίκαια θεωρείται ισχυρό σύμβολο της λατινοαμερικανικής ολοκλήρωσης. Ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας και αναμορφωτής της χώρας Λουίζ Ιγκνάσιο Λούλα ντα Σίλβα έβλεπε την Υπερωκεάνια Οδό ως απαραίτητη προϋπόθεση για την «ένταξη της Λατινικής Αμερικής στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία». Η Βραζιλία δεν ήταν ποτέ πιο κοντά στις αγορές της Κίνας. Ο δρόμος του εμπορίου ανοίγει με μια φράση σε ένα τεράστιο πανό να αποτυπώνει το μέγεθος του επιτεύγματος: «Κάποτε υπόσχεση, σήμερα πραγματικότητα».
Τα εγκαίνια αυτής της κρεμαστής γέφυρας, σε λίγες ημέρες, θα σημάνουν την πραγματοποίηση ενός παλιού ονείρου: την ολοκλήρωση ενός αυτοκινητόδρομου που θα διασχίζει μερικά από τα πιο αφιλόξενα εδάφη της Λατινικής Αμερικής και θα συνδέει, για πρώτη φορά, τα λιμάνια της Βραζιλίας στον Ατλαντικό με αυτά του Περού στον Ειρηνικό Ωκεανό. Εντελώς φυσιολογικά ο δρόμος βαφτίστηκε Υπερωκεάνια Οδός. Και απολύτως δίκαια θεωρείται ισχυρό σύμβολο της λατινοαμερικανικής ολοκλήρωσης. Ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας και αναμορφωτής της χώρας Λουίζ Ιγκνάσιο Λούλα ντα Σίλβα έβλεπε την Υπερωκεάνια Οδό ως απαραίτητη προϋπόθεση για την «ένταξη της Λατινικής Αμερικής στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία». Η Βραζιλία δεν ήταν ποτέ πιο κοντά στις αγορές της Κίνας. Ο δρόμος του εμπορίου ανοίγει με μια φράση σε ένα τεράστιο πανό να αποτυπώνει το μέγεθος του επιτεύγματος: «Κάποτε υπόσχεση, σήμερα πραγματικότητα».
Παρά τις καλές προθέσεις, όμως, δεν λείπουν οι έντονες επιφυλάξεις για την κατασκευή της Carretera Interoceanica. Περιβαλλοντολόγοι, κοινωνικές οργανώσεις και ειδικοί σε θέματα ασφάλειας προειδοποιούν ότι εκτός από επικοινωνία και ευμάρεια, η Υπερωκεάνια Οδός είναι πιθανό να προκαλέσει βία, καταστροφή και κοινωνικό χάος. «Οι ντόπιοι δεν είναι προετοιμασμένοι για τις συνέπειες από τη λειτουργία του δρόμου» δηλώνει στην εφημερίδα «Γκάρντιαν» ο Λουίς Αγκίρε, κυβερνήτης της επαρχίας Μάδρε ντε Ντιός στο Περού. Υποστηρίζει ότι πόλεις κατά μήκος του δρόμου, όπως το Πουέρτο Μαλδονάδο που απέχει 220 χλμ. από τα βραζιλιάνικα σύνορα, δεν έχουν να κερδίσουν και πολλά από την Υπερωκεάνια Οδό. Οι περιβαλλοντολόγοι είναι αντίθετοι στην επέκταση του οδικού δικτύου στην ήδη επιβαρημένη Αμαζονία και εκφράζουν φόβους για το μεταναστευτικό ρεύμα που θα προκαλέσει. «Δεν είναι οι δρόμοι που καταστρέφουν την Αμαζονία, είναι ο κόσμος που θα έρθει επειδή ο δρόμος εξασφαλίζει καλύτερη πρόσβαση στους πόρους της περιοχής» εξηγεί ο Ερνέστο Ραέζ, διευθυντής του Κέντρου Βιώσιμης Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο Καϊετάνο Χερέδια του Περού. «Δεν θα πρέπει να κατηγορήσουμε αυτούς τους ανθρώπους, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι πολύ φτωχοί. Το πρόβλημα είναι ότι οι Αρχές δεν είναι σε θέση να ελέγξουν την εισροή» προσθέτει.
Η Μάδρε ντε Ντιός αποτελούσε από παλιά πόλο έλξης για τους ριψοκίνδυνους χρυσοθήρες που αναζητούσαν την τύχη τους στη ζούγκλα της επαρχίας. Πολλοί πιστεύουν ότι η Υπερωκεάνια Οδός θα κάνει τη δουλειά τους πιο εύκολη. Οι Αρχές, εξάλλου, εκτιμούν ότι καθημερινά θα φτάνουν στην περιοχή 200 μετανάστες, κυρίως από τις γειτονικές επαρχίες του Κούσκο, του Απουριμάκ και του Πούνο, αναζητώντας το δικό τους Ελντοράντο, όπως συνέβη πριν από πολλές δεκαετίες στην Αγρια Δύση. Οι λιγοστοί συνοικισμοί που έχουν δημιουργηθεί έως σήμερα από εργάτες των ορυχείων δίνουν μια εικόνα γι' αυτό που μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι για κάθε γραμμάριο χρυσού που εξορύσσεται, εκλύονται στον αέρα και το νερό τρία γραμμάρια μολύβδου με αποτέλεσμα να δηλητηριάζεται το οικοσύστημα και τα ψάρια των ποταμών που είναι απαραίτητα για την επιβίωση του τοπικού πληθυσμού. «Αυτές είναι ανοικτές πληγές στη ζούγκλα μας» σημειώνει ο περουβιανός περιβαλλοντολόγος Βίκτορ Ζαμπράνο. «Εάν δεν υπάρξει παρέμβαση, σε δέκα χρόνια δεν θα έχει μείνει τίποτα» προειδοποιεί.
Η καταστροφή των τροπικών δασών δεν είναι η μόνη ανησυχία. Ο κυβερνήτης Αγκίρε φοβάται ότι ο δρόμος θα διευκολύνει τα καρτέλ ναρκωτικών στη μεταφορά του εμπορεύματός τους. Τα τελευταία χρόνια, η χώρα του έχει γίνει ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς κοκαΐνης στον κόσμο και οι τοπικές συμμορίες διαγκωνίζονται για τον έλεγχο της αγοράς με τους ανταγωνιστές τους από το Μεξικό, την Κολομβία και τη Βραζιλία. Τον ίδιο φόβο εκφράζουν και πολλοί στη χώρα του Αμαζονίου. Οι Αρχές και στις δύο χώρες δηλώνουν ότι θα εντείνουν τους ελέγχους στα σύνορα για να μη μετατραπεί η Υπερωκεάνια Οδός σε δρόμο του εμπορίου ναρκωτικών. Για τους χρυσοθήρες, πάντως, δεν δίνουν καμία εγγύηση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
tanea
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου