Φολέγανδρος: Η «ήρεμη» δύναμη των Κυκλάδων

του Νικόλα Γεωργιακώδη
Ένα μικροσκοπικό, ήσυχο νησάκι, όπου ο χρόνος μοιάζει να έχει κάνει… pause. Βραχώδης και ανεμοδαρμένη, η Φολέγανδρος στέκει πλέον μόνη της, αυτόνομη και όχι στην σκιά της γειτονικής Σαντορίνης – οι ντόπιοι βγάζουν… καντήλες και μόνο στο άκουσμα της κλισεδούρας "νέα Σαντορίνη" – έχοντας χτίσει αργά αλλά σταθερά τον διακριτικό καλοκαιρινό της μύθο τις τελευταίες δεκαετίες.Δεν είναι λίγοι μάλιστα οι πιστοί τις επισκέπτες, οι οποίοι την επισκέπτονται ξανά και ξανά σαν να μην χόρτασαν ούτε στιγμή τις ομορφιές που τους προσφέρει απλόχερα. Το νησί φέρεται να πήρε το όνομά του από κάποιον Μινωίτη πρίγκηπα και διαθέτει δύο μεγάλους οικισμούς: την Χώρα, χτισμένη στην ανατολική του πλευρά σε υψόμετρο διακοσίων μέτρων και την Άνω Μεριά, η οποία βρίσκεται βορειότερα και αποτελεί το πιο παραδοσιακό κομμάτι του. Μικρότερος οικισμός και παράλληλα λιμάνι του νησιού είναι ο Καραβοστάσης, ένα κλειστό, φυσικό λιμάνι, που περιβάλλεται από κοκκινωπά βράχια και απέχει τρία χιλιόμετρα από την Χώρα.

Από πλατεία σε πλατεία
Αφού εγκατασταθείτε στην καστροπολιτεία της Χώρας, όπου βρίσκεται και η πλειοψηφία των καταλυμάτων, εστιατορίων και μπαρ του νησιού, αξίζει να ξεκινήσετε από αυτήν την εξερεύνηση του νησιού. Αν και μικρή, αποτελεί την πιο αντιπροσωπευτική των Κυκλάδων και πιθανώς την ομορφότερη. Στο κέντρο της θα βρείτε τρεις διαδοχικές πλατείες και φυσικά το επιβλητικό Κάστρο της που ξεχωρίζει. Μια μικρή πολιτεία από μόνο του, είναι χτισμένο στην άκρη του βράχου και τα παλαιότερα χρόνια προστάτευε τους ντόπιους από τις επιθέσεις των πειρατών.

Παρά τους αιώνες που έχουν περάσει από πάνω του, διατηρεί μέρος της αίγλης και της αρχοντιάς του, μιας και κατοικείται ακόμα. Βγαίνοντας από αυτό, θα επιστρέψετε στις πλατείες που θυμίζουν περισσότερο αυλές, ξεκινώντας την περιήγησή σας στην πλατεία του Ντούναβη. Αν δείτε ότι σας ενοχλούν οι παρέες Ιταλών τουριστών, που συνηθίζουν να συχνάζουν εκεί, τότε προχωρήστε στην δεύτερη πλατεία με την ονομασία Κονταρίνη.

Οριοθετείται από δύο εκκλησίες και έχει γίνει γνωστή ως «πλατεία της Πιάτσας». Πιάτσα όνομα και πράγμα, μιας και πέρα από την ομώνυμη ταβέρνα που βρίσκεται εκεί, η πλατεία αποτελεί όντως σημείο συνάντησης για την βραδινή έξοδο. Επόμενος σταθμός η πλατεία του Κρητικού, επίσης με ομώνυμη ταβέρνα, από την οποία αν στρίψετε αριστερά θα βρεθείτε στο στενό του hot spot για τις βραδινές ώρες «Υδροχόου».

Άνω Μεριά: Σε πείσμα των καιρών
 Πηγαίνοντας κόντρα στον κοσμικό χαρακτήρα της Χώρας, ο οικισμός της Άνω Μεριάς ενδείκνυται για βολτούλες, χάζεμα των πέτρινων κυλινδρικών κτισμάτων γνωστών με την ονομασία δεντρόσπιτα στο υπαίθριο Λαογραφικό Μουσείο και του συγκλονιστικού ηλιοβασιλέματος .

Ο οικισμός διατηρεί αλώβητη την γνησιότητα του νησιού και προσφέρει υπέροχη θέα στον επισκέπτη από τον οποίο… απαιτεί να ξεχάσει κάθε έννοια του χρόνου και να συμβαδίσει με τους χαλαρούς, φιλήσυχους ρυθμούς του. Το μοντέλο ζωής εδώ είναι καθαρά αγροτικό, ενώ οι περισσότερες κατοικίες δεν είναι απλά σπίτια αλλά «θεμωνιές», δηλαδή μικρές αυτόνομες μονάδες γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής. Αξίζει να ανεβείτε επίσης, στον Φάρο της Ασπροπούντας, ο οποίος χτίστηκε το 1919 και από το 1986 λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια. Εδώ θα φτάσετε είτε με τα πόδια από το Λιβαδάκι (περίπου 15 λεπτά περπάτημα), είτε από την Άνω Μεριά.

source: www.in2life.gr